Για κάποιον περίεργο λόγο οι πολιτικοί –συνήθως αυτοί που καταγράφουν χαμηλά ποσοστά– επιδιώκουν συμπράξεις, κυρίως για να διασωθούν πολιτικά εντός των κομματικών μηχανισμών, προχωρούν σε κάποιες προσθέσεις που, αν μη τι άλλο, εκτός από περίεργες, είναι και ανεδαφικές. Αυτό συμβαίνει τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που αναζητούν συμπορεύσεις, συνεργασίες και συμπράξεις…
Οι προτάσεις για συμπόρευση και σύμπραξη πέφτουν βροχή από στελέχη και των δύο κομμάτων. Δείτε για παράδειγμα αυτήν του Νίκου Παππά, ο οποίος προτείνει ένα κοινό ψηφοδέλτιο από τα δύο κόμματα και μιλά για προγραμματικές συγκλίσεις και έναν υποψήφιο πρωθυπουργό. Πονηρά σκεπτόμενος βέβαια προτείνει εκλογή του υποψήφιου πρωθυπουργού από τη βάση εκτιμώντας πως ο Στέφανος Κασσελάκης για παράδειγμα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες έναντι τουΝίκου Ανδρουλάκη ή κάποιου άλλου.
Δεν είναι η μόνη πρόταση. Υπάρχουν και άλλες σχετικές. Κοινή συνισταμένη η σύμπραξη και η συμπόρευση των δύο κομμάτων με βάση όμως μια έωλη εκτίμηση. Ποια είναι αυτή; Ότι μπορούν να προστεθούν τα ποσοστά των δύο κομμάτων. Ας ξεπεράσουμε το γεγονός ότι και να ενωθούν τα ποσοστά που καταγράφηκαν δεν υπερβαίνουν αυτό της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ας εστιάσουμε στο γεγονός ότι στην πολιτική η βασική μαθηματική αρχή δεν ισχύει. Το 1+1 δεν κάνει (πάντα) 2. Αποδεδειγμένα.
Με απλά λόγια, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι θα προστεθούν τα ποσοστά. Ότι θα προστεθούν οι ψηφοφόροι και θα αναδείξουν τον νέο πρωθυπουργό και το κόμμα που θα κυβερνήσει. Ας πιάσουμε το ΠΑΣΟΚ. Στελέχη και ψηφοφόροι δεν κινούνται στο σύνολό τους θετικά σε μια σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι –και δεν είναι λίγοι– δεν θέλουν ούτε να ακούν κάτι τέτοιο. Δεν μπορούν να ξεχάσουν τι έχουν υποστεί από το κόμμα αυτό. Η δε αλλαγή αρχηγού δεν αλλάζει τα δεδομένα, αφού υπάρχουν βουλευτές και στελέχη, υβριστές των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που παραμένουν με ενεργό, μάλιστα, ρόλο.
Για παράδειγμα, πόσο εύκολη είναι η συμπόρευση με τον Παύλο Πολάκη; Ακόμη και με τον Νίκο Παππά, που ζητεί κοινά ψηφοδέλτια και κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό, τα πράγματα δεν είναι απλά. Και δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις. Αντιστοίχως και από τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν ακόμη φωνές που δεν βλέπουν με καλό μάτι μια τέτοια εξέλιξη. Αφήστε που κάποιοι θα χάσουν και τις βουλευτικές έδρες τους με τα κοινά ψηφοδέλτια.
Η ουσία όμως είναι οι ψηφοφόροι. Αυτοί που δεν μεταπήδησαν ούτε στο ένα ούτε στο άλλο κόμμα, αρνούμενοι να δεχθούν πρακτικές και λογικές που δεν συντάσσονται με τις δικές τους σκέψεις και θέσεις, δύσκολα θα πειστούν για την ανάγκη συμπόρευσης και ακόμη πιο δύσκολα θα συμμετάσχουν σε αυτές τις διαδικασίες, πολύ περισσότερο τη στιγμή κατά την οποία δεν εντάσσονται στη λογική της «ανακατάληψης της εξουσίας» με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο.
