Μέχρι τώρα για να ερμηνεύσει κάποιος τις δημοσκοπήσεις και το πού πάει το... ρεύμα χρειαζόταν να διαβάσει τα ψιλά γράμματα. Εκεί κάποιος «ψαγμένος» ή «ειδικός» θα μπορούσε να δει τις τάσεις και να κάνει τις εκτιμήσεις του για το προς τα που βαδίζει η κοινωνία και το ισοζύγιο των πολιτικών σχηματισμών.
Είναι αλήθεια ότι στην πατρίδα μας, άσχετα με το ποιος κυβερνούσε, για πολλά χρόνια η Κεντροαριστερά αποτελούσε την κυρίαρχη πολιτική δύναμη στην κοινωνία. Τουλάχιστον μέχρι τα χρόνια των μνημονίων.
Από το 2019 και μετά διαπιστώνουμε μια μετατόπιση σε πιο συντηρητικές επιλογές και η Κεντροδεξιά αθροιστικά άρχισε να υπερτερεί της Κεντροαριστεράς. Σήμερα όλες οι δημοσκοπήσεις διαπιστώνουν κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμεων, ενώ το πολιτικό σύστημα ρευστοποιείται, με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας –παρά τις μεγάλες απώλειες– να αποτελεί τον ισχυρό πόλο.
Από εκεί και πέρα, δεν μπορούμε να μη διαπιστώσουμε ότι ο... ιός της Ακροδεξιάς, ή υπερσυντηρητικής ή αντισυστημικής δεξιάς, –επιλέξτε όποιον όρο και να επιλέξετε–, εξαπλώνεται και στη χώρα μας. Αποτέλεσμα αυτού η συστημική αντιπολίτευση στην πατρίδα μας να ηττάται κατά κράτος από τις δυνάμεις εκείνες που στο φάσμα του πολιτικού συστήματος κινούνται στην Ακροδεξιά και στις παρυφές της. Δηλαδή ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά αθροιστικά υπολείπονται των ποσοστών που συγκεντρώνουν κόμματα όπως η Ελληνική Λύση, η Φωνή Λογικής, η Νίκη και ό,τι έχει απομείνει από τους Σπαρτιάτες
Μήνυμα από το Βερολίνο
Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα της Κεντροαριστεράς, η οποία μπορεί να ανακάλυψε την κοινωνική αντιπολίτευση για να καλύψει το δικό της πολιτικό κενό και την απουσία εναλλακτικής πρότασης εξουσίας, αλλά όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις αυτή η κοινωνική αντιπολίτευση δεν κατευθύνεται στα κόμματα ετου χώρου που έχουν κυβερνήσει. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πολιτικό τους πρόβλημα.
Οι ισχυρισμοί τους δε περί απονομιμοποιημένης κυβέρνησης καταρρέουν καθώς για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά, οι πολίτες απονομιμοποιούν με ταχύτατους μάλιστα ρυθμούς τη συστημική αντιπολίτευση.
Η αποτυχία της σοσιαλδημοκρατίας και της Αριστεράς να δώσουν λύσεις, τις οδηγούν όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, σε πολιτική συρρίκνωση, την ώρα που οι αντισυστημικές και υπερσυντηριτικές δυνάμεις κάνουν... πολιτικό πάρτι. Τα όσα είδαμε στις πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που αργά και σταθερά μετακινείται και στη χώρα μας.
Το επόμενο δίλημμα των εκλογών είναι ήδη εδώ με μια κοινωνία που αντιδρά θέλοντας να «τιμωρήσει» όσους θεωρεί σύστημα. Και όσο το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν να πυροβολούν τα πόδια τους, θεωρώντας ότι πυροβολούν την κυβέρνηση, τόσο τα ποσοστά τους θα συρρικνώνονται και η Ακροδεξιά θα απειλεί να τους ξεπεράσει. Αυτό δε που φάνταζε με σενάριο πολιτικής φαντασίας, ότι ο επόμενος αντίπαλος του Μητσοτάκη θα μπορούσε να μην είναι ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η Ακροδεξιά, μοιάζει περισσότερο πιθανόν όσο η Κεντροαριστερά ηττάται και στο πεδίο και στη θεωρία.
Η υιοθέτηση ενός ριζοσπαστισμού που επιχειρούν κάποιοι από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ως αντίδοτο στην ήττα τους από τις δυνάμεις της Ακροδεξιάς, φέρουν χειρότερα αποτελέσματα, καθώς οι πολίτες φαίνεται να επιλέγουν το «αυθεντικό» από τον μιμητή τέτοιων αντιλήψεων και ιδεών.
Ουρά των εξελίξεων
Η ήττα της Κεντροαριστεράς στις κοινωνίες της Ευρώπης δείχνει το πρόβλημα που υπάρχει εξαιτίας τόσο των οικονομικών ανισοτήτων όσο και των χειρισμών που έχουν γίνει στο Μεταναστευτικό και στην υιοθέτηση της woke ατζέντας, που έχει δημιουργήσει αντιδράσεις και ολική στροφή της κοινωνίας.
Και αντί ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος να κάνει την αυτοκριτική του, τρέχει... πίσω από την Ακροδεξιά και τις «αντισυστημικές ομάδες» υιοθετώντας συμπεριφορές των άκρων, για να χτυπήσουν την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Διότι όταν Βελόπουλος και Κωνσταντοπούλου έχουν ξεπεράσει ήδη δημοσκοπικά τον ΣΥΡΙΖΑ και απειλούν το ΠΑΣΟΚ –το οποίο αυτή τη στιγμή είναι στη δεύτερη θέση με χαμηλά ποσοστά (12-14,5%)–, τότε τα σύννεφα και για τους δυο πυκνώνουν καθώς βιώνουν τη δημοσκοπική απονομιμοποίηση και χάνουν την «κοινωνική δεδηλωμένη» ως κόμματα «εξουσίας» και αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι τραμπικές λογικές και οι «αντιγραφείς» κερδίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και ίσως είμαστε ακόμη στην αρχή αυτού του φαινομένου...
