Εξ όνυχος τον λέοντα. Το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου ήταν η μέρα που στο χαώδες συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσιζαν και ξεαποφάσιζαν να στηθούν και πάλι κάλπες για εκλογή προέδρου. Ηταν, όμως, και η επέτειος των δύο χρόνων από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την έναρξη ενός πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης.
Δυο χρόνια μετά, 6,5 εκατ. άνθρωποι πήραν το δρόμο της προσφυγιάς, 3,7 εκατ. είναι οι εσωτερικά εκτοπισμένοι, εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί στρατιώτες των δύο πλευρών και άγνωστος ο αριθμός των νεκρών αμάχων. Οι μάχες συνεχίζονται με μεγάλη σφοδρότητα – και μάλιστα γύρω από το εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας της Ζαπορίζια.
Σε όλη την Ευρώπη, πρόεδροι, πρωθυπουργοί, κυβερνήσεις, κόμματα, η ηγεσία της ΕΕ, εξέδωσαν ανακοινώσεις στήριξης της Ουκρανίας και καταδίκης του ρωσικού επεκτατισμού και αναθεωρητισμού. Στην Ελλάδα, ανακοινώσεις και δηλώσεις έκαναν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, το υπουργείο των Εξωτερικών και το ΚΚΕ με τις γνωστές θέσεις του.
Αντίπαλος… η Δεξιά!
Ο ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε το γεγονός. Το συνέδριο και η γενική αναταραχή δεν δικαιολογούν μια τέτοια στάση. Ο,τι και να συμβαίνει σε ένα κόμμα, αυτό συνεχίζει να λειτουργεί και εξακολουθεί να διαθέτει Γραφείο Τύπου. Προφανώς, η διάλυση είναι ανεπίστρεπτη. Προφανώς δεν υπάρχει καμιά προοπτική θεσμικής λειτουργίας. Το μόνο που τους απασχολεί είναι να πείσουν ότι «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» (Κασσελάκης) και ότι «αντίπαλος είναι η Δεξιά του Μητσοτάκη» (Γεροβασίλη).
Το καταπληκτικό είναι ότι την επέτειο έναρξης του πολέμου αγνόησε και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Ο οποίος, αντί να προσπαθεί να αποδείξει ότι ανήκει στην ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, ότι το δικό του κόμμα είναι το αντίπαλον δέος, διαγκωνίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ ποιος θα δηλώσει περισσότερο οπισθοδρομικός.
Σημειώστε πως υποτίθεται ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία ευθύνεται για την ενεργειακή κρίση, την αύξηση των τιμών στα προϊόντα, την έλλειψη λιπασμάτων, την κρίση στον αγροτοδιατροφικό τομέα. Δηλαδή όλα αυτά για τα οποία διαμαρτύρονται και στα οποία στηρίζουν την αντιπολίτευσή τους – υποστηρίζοντας, βέβαια, ότι φταίει ο Μητσοτάκης και όχι ο πόλεμος.
Οπότε, αφού δεν φταίει ο πόλεμος, αφού σε τίποτε δεν επηρεάζει τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών –άρα και των Ελλήνων–, γιατί να ασχοληθούν με το γεγονός ότι συνεχίζεται επί δύο χρόνια και ποιος ξέρει πότε θα τελειώσει! Και, τελικά, γιατί να χαλάσουν φαιά ουσία και τα πλήκτρα του υπολογιστή τους για να εκδώσουν έστω μια ανακοίνωση για την τιμή των όπλων;
Αποδεικνύεται έτσι ότι η ελληνική Αριστερά και η ελληνική Σοσιαλδημοκρατία απέχουν έτη φωτός από τους Ευρωπαίους, τους οποίους θεωρούν ομοϊδεάτες τους και στους οποίους υποτίθεται ότι θέλουν να μοιάσουν. Αποδεικνύεται επίσης ότι ταυτίζονται με τους πιο ακραίους εκ των ομοϊδεατών τους, αλλά και με τους πιο ακραίους της απέναντι πλευράς, δηλαδή της Ακροδεξιάς. Το πρόβλημα είναι ότι οι πρώτοι έχουν καταβαραθρωθεί και οι δεύτεροι βρίσκονται σε άνοδο. Δηλαδή χάνουν δύο στα δύο!
Στην πρώτη γραμμή
Για παράδειγμα στη Βρετανία, ο ηγέτης των Εργατικών, Σερ Κιρ Στάρμερ, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία εξήρε «τη δύναμη, την αντοχή και το θάρρος» της Ουκρανίας, επαναλαμβάνοντας τη δέσμευση του κόμματός του στην υποστήριξη της αντίστασής της στις ρωσικές δυνάμεις.
Ανέφερε συγκεκριμένα: «Οταν συνάντησα τον πρόεδρο Ζελένσκι στο Κίεβο, πριν από έναν χρόνο, τον διαβεβαίωσα ότι η Βρετανία στέκεται ενωμένη στο πλευρό της Ουκρανίας. Η υπόσχεση αυτή είναι σθεναρή. Οποιος κι αν είναι στην εξουσία σε αυτήν την χώρα, η Βρετανία θα υποστηρίζει πάντα την Ουκρανία. Στηρίζουμε τους Ουκρανούς στον αγώνα τους για ελευθερία και δικαιοσύνη. Θα σταθούμε σθεναρά στο πλευρό τους για όσο χρειαστεί για να νικήσουν, διότι γνωρίζουμε ότι δεν διακυβεύεται μόνον το μέλλον της Ουκρανίας, αλλά το μέλλον της Δημοκρατίας και της παγκόσμιας σταθερότητας. Δεν μπορούμε και δεν θα επιτρέψουμε στη δειλία και την βαρβαρότητα του Πούτιν να επικρατήσουν».
Και κατέληξε: «Η αντίσταση του ουκρανικού λαού εμπνέει και ταπεινώνει τον κόσμο. Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι σύμμαχοί του θα σταθούν αλληλέγγυοι μέχρι την ημέρα της νίκης. Δεν θα παραιτηθούμε. Δεν θα τους εγκαταλείψουμε. Δεν θα διχαστούμε απέναντι στην τυραννία και στην καταστολή. Προσβλέπουμε ενωμένοι στη μέρα που οι Ουκρανοί θα επιστρέψουν στις εστίες τους και θα ξαναχτίσουν τη μεγάλη τους χώρα και θα ζήσουν ειρηνικά, ελεύθεροι και περήφανοι».
Οι Εργατικοί του Κιρ Στάρμερ απέχουν είκοσι μονάδες από τους Συντηρητικούς του Σούνακ γιατί απλά δεν είναι ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε ΠΑΣΟΚ.
Τρικυμία εν κρανίω
Αντίθετα, στη Γερμανία, το κόμμα της Αριστεράς (Die Linke) έχει διασπαστεί και κανείς δεν έχει καταλάβει ποια ακριβώς είναι η στάση του έναντι του πολέμου στην Ουκρανία. Η Σάρα Βάγκενκνεχτ, που έφυγε από το κόμμα μαζί με 10 βουλευτές, είχε πέρσι οργανώσει ένα μεγάλο αντιπολεμικό συλλαλητήριο στο Βερολίνο, στο οποίο το Die Linke δεν έλαβε μέρος, καθώς έχει συμφωνήσει με τις κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά όχι με την παροχή στρατιωτικής βοήθειας.
Γενικά επικρατεί τρικυμία εν κρανίω, που προφανώς εξηγεί γιατί η γερμανική Αριστερά στις τελευταίες εκλογές εξασφάλισε μόνο 28 από τις 738 έδρες στην Μπούντεσταγκ, ενώ την ίδια ώρα η Ακροδεξιά, που στηρίζει τον Πούτιν, βρέθηκε με 78 έδρες.
Επιπλέον, καλό είναι να ενημερωθεί και ο κ. Ανδρουλάκης πως ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Σολτς έχει αναφανδόν ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης της Ουκρανίας, ενώ η «Πράσινη» υπουργός των Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ βρέθηκε στην Οδησσό για τη δεύτερη επέτειο της ρωσικής εισβολής.
Μέχρι και οι… μαοϊκοί!
Υπέρ της ενίσχυσης της Ουκρανίας με οικονομική και στρατιωτική βοήθεια έχουν ταχθεί όλα τα σοσιαλδημοκατικά και εργατικά κόμματα που ανήκουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια «Σοσιαλιστές και Δημοκράτες», στην ποδιά της οποίας «σφάζονται» ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Βέλγοι, Δανοί, Γερμανοί, Νορβηγοί, Πορτογάλοι, Ρουμάνοι, Σλοβένοι, Ισπανοί σοσιαλιστές ηγέτες έχουν στείλει όπλα στην Ουκρανία. Την ίδια ώρα, εκείνοι που εμφανίζονται περισσότερο ενθουσιώδεις είναι οι Πράσινοι.
Στην Ελβετία μάλιστα, που στηρίζει την Ουκρανία αλλά ως ουδέτερη χώρα δεν στέλνει όπλα, σε μεγάλη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Βέρνη για τη δεύτερη επέτειο της εισβολής, ο βουλευτής των Πρασίνων, Μπαλτάζαρ Γκλέτλι, ζήτησε το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων του ρωσικού κράτους και των ολιγαρχών και τη χρησιμοποίησή τους στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. «Οχι δουλειές με τον Πούτιν», φώναξε.
Στη Φινλανδία και στη Δανία τα δύο αριστερά κόμματα (η Αριστερή Συμμαχία με ρίζες στο φινλανδικό κομμουνιστικό κίνημα και η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία στη Δανία), που παραδοσιακά τάσσονταν κατά του ΝΑΤΟ, έχουν αλλάξει πορεία. Ειδικά στη Φινλανδία, που διαθέτει μακρά συνοριογραμμή με τη Ρωσία.
Το ίδιο και το μαοϊκής προέλευσης Κόκκινο Κόμμα της Νορβηγίας που μαζί με το σουηδικό Κόμμα της Αριστεράς, συμφώνησαν στην αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία.
Στην Ιταλία, τα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα έχουν καταγγείλει την εισβολή, αλλά τάσσονται επίσης και κατά της στρατιωτικής βοήθειας. Ωστόσο, είναι σχεδόν ανύπαρκτα στη Βουλή ή διαθέτουν ελάχιστες έδρες.
Σθεναρή στήριξη
Στη Γαλλία, Σοσιαλιστές και Πράσινοι στηρίζουν σθεναρά την αποστολή στρατιωτικού υλικού, το ίδιο και η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν, αν και η ηγεσία της ασκεί μεγαλύτερη πίεση υπέρ της διπλωματίας. Οσο για τους Γάλλους κομμουνιστές, συμφωνούν στις κυρώσεις και στην παροχή αμυντικού στρατιωτικού υλικού.
Στη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Λιλ, η σοσιαλίστρια δήμαρχος, Μαρτίν Ομπρί, κάλεσε τη Γαλλία «να αυξήσει σημαντικά την βοήθειά της προς την Ουκρανία». Απευθυνόμενη στους συγκεντρωμένους, η Ομπρί φώναξε: «Ο Πούτιν δεν θα νικήσει, η Ουκρανία θα νικήσει»!
Στην Ισπανία, η Γιολάντα Ντίαζ, κομμουνίστρια υπουργός Εργασίας και επικεφαλής της Sumar (Ενωμένη Αριστερά), έχει ταχθεί υπέρ της αποστολής όπλων στην Ουκρανία που αποφάσισε ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Σάντσεθ. Το ίδιο και η δήμαρχος της Βαρκελώνης, Αντα Κολάου, που ανήκει στους Podemos της Καταλονίας και έχει επισκεφθεί το Κίεβο.
Σταθερά ιδεοληπτικοί
Στην Ελλάδα, από την πρώτη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, τάχθηκε κατά της παροχής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, διακηρύσσοντας πως έπρεπε να ταχθούμε υπέρ της ειρήνης, χρησιμοποιώντας μόνο τη διπλωματία (με τον… Πούτιν;) και αποστέλλοντας μόνο ανθρωπιστική βοήθεια (η οποία θα ήταν άχρηστη αν η Ουκρανία δεν άντεχε χάρη στη στρατιωτική βοήθεια).
Υποστηρίζουν μάλιστα στον ΣΥΡΙΖΑ πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί λόγω της γεωπολιτικής θέσης της χώρας. Υποστηρίζουν δηλαδή πως έπρεπε να δείξουμε ότι φοβόμαστε μια αναθεωρητική δύναμη επειδή μας απειλεί μια άλλη αναθεωρητική δύναμη. Το τι ακούσαμε δεν λέγεται!
Οτι «έχουμε οδηγηθεί στη σημερινή πραγματικότητα μέσα από κινήσεις που έγιναν και όλες τις προηγούμενες δεκαετίες από μεριάς της Δυτικής Ευρώπης, των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ»!
Οτι «μια νέα κούρσα εξοπλισμών και αμυντικών δαπανών στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αναπόφευκτα, θα οδηγήσει σε μέτρα λιτότητας και θα πλήξει τους πολίτες και τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα»!
Οτι «η αστόχαστη πολιτική Μητσοτάκη αλλάζει το δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής».
Οτι «ο πρωθυπουργός ενέπλεξε την Ελλάδα στον πόλεμο. Πρόκειται για μια επιλογή που καθοδηγείται από οπτική γωνία του λεγόμενου “προβλέψιμου συμμάχου” των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ»!
Oτι «το μόνο που επιτυγχάνουμε στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία είναι να ρίχνουμε νερό στο μύλο του πολέμου» – οπότε καλύτερα όποιος δέχεται επίθεση να υποκύπτει!
Oτι «η κυβέρνηση της ΝΔ λειτουργεί αυτή τη στιγμή με επικίνδυνο τρόπο για την ασφάλεια της χώρας»!
Οτι η κυβέρνηση «αποφάσισε να κάνει την Ελλάδα από μέρος της ειρήνης μέρος του πολέμου»!
Οτι «αποτελεί επιλογή κάθε χώρας πώς θα επιδείξει αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό στον αγώνα του, στη βάση των αρχών της, της γεωπολιτικής της θέσης και των απειλών που αντιμετωπίζει»!
Οτι «η αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία ήταν μεγάλη απερισκεψία, στα όρια της εθνικής επιπολαιότητας»!
Οτι εξαιτίας της στάσης μας «αυξήθηκε η τουρκική επιθετικότητα»!
Ακόμη και ότι «η γειτονική Τουρκία ακολουθεί μια εντελώς διαφορετική λογική και ενισχύει το ρόλο της και το ειδικό της βάρος μέσα στην πολεμική κρίση»!
Ακόμη και ότι «υπάρχουν συμβάσεις για ρωσικό εξοπλισμό οι οποίες λήγουν και κατά τη γνώμη μας πρέπει να ανανεωθούν».
Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη στάθηκε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, στο πλευρό των συμμάχων μας, στέλνοντας σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Και, βέβαια, καμιά συριζαϊκή καταστροφολογία δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά τι να πούμε; Κάτι περισσότερο θα ξέρουν αυτοί από τους Ευρωπαίους ομοϊδεάτες τους. Γι’ αυτό θα ψάχνουν συνεχώς για αρχηγό!
Η Σοφία Βούλτεψη είναι υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών με τη ΝΔ, δημοσιογράφος
