Με μία ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, ο Υπουργός Επικρατείας, Άκης Σκέρτσος, επιχειρεί να δώσει μια συνολική αποτύπωση των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων των τελευταίων 15 ετών, με αφορμή την επιστροφή του Γενικού Δείκτη του Χρηματιστηρίου Αθηνών στα επίπεδα του Απριλίου 2010.
Όπως υπογραμμίζει, το χρηματιστήριο δεν αποτελεί δείκτη της αγοραστικής δύναμης ή των κοινωνικών ανισοτήτων, ούτε επηρεάζει άμεσα όσους δεν ασχολούνται ενεργά με αυτό. Ωστόσο, αντανακλά δύο κρίσιμες παραμέτρους: την οικονομική αξία των εισηγμένων εταιρειών και την εμπιστοσύνη των επενδυτών στη χώρα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η σημερινή επίδοση του ΧΑ είναι η πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια που καταγράφεται ανάλογο επίπεδο με εκείνο πριν από την είσοδο της χώρας στα μνημόνια. Για τον πολύ κόσμο, αυτό μπορεί να φάνηκε ως μια αδιάφορη είδηση.
Όμως, αν κάποιος ζητούσε μια «φωτογραφία» της σύγχρονης πολιτικοοικονομικής ιστορίας της Ελλάδας, η διαδρομή του Γενικού Δείκτη από το 2010 μέχρι σήμερα θα του παρείχε τις βασικές απαντήσεις, αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Σκέρτσος κάνει αναφορά σε τέσσερις διακριτές περιόδους:
- 2010–2012: Η περίοδος ολοκληρωτικής κατάρρευσης της εμπιστοσύνης και των οικονομικών αξιών, μετά την έξοδο της χώρας από τις αγορές και την ένταξη στα μνημόνια.
- 2012–2014: Η εποχή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όπου καταβλήθηκαν προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης, με αποτέλεσμα μερική ανάκτηση των απωλειών.
- 2015–2019: Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που υπονόμευσε κάθε εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, οδηγώντας το Χρηματιστήριο στα χαμηλότερα επίπεδα της κρίσης και μετατρέποντάς το σε «no man's land» για επενδυτές.
- 2019–σήμερα: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που παρά τις εξωγενείς κρίσεις (πανδημία, πόλεμος, πληθωρισμός), πέτυχε την επιστροφή στην επενδυτική βαθμίδα και την ανανέωση της εμπιστοσύνης ελληνικών και ξένων επενδυτών, προσελκύοντας και μεγάλους ευρωπαϊκούς θεσμικούς επενδυτές.
Ο Υπουργός Επικρατείας καταλήγει σε τρία βασικά συμπεράσματα:
Συμπέρασμα 1ο: Η ανάκαμψη είναι πολύ πιο αργή απο την πτώση. Στην προκειμένη περίπτωση ήρθε μετά από 15 χρόνια. Η εμπιστοσύνη παντού -από την οικονομία έως την πολιτική- έρχεται με τα πόδια και φεύγει καλπάζοντας.
Συμπέρασμα 2ο: Οι ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις πετυχαίνουν χάρη στην πολιτική σταθερότητα που εξασφαλίζουν -και εφόσον εφαρμόζουν βεβαίως τις κατάλληλες πολιτικές- πιο στιβαρή ανάκαμψη από τις εύθραυστες κυβερνήσεις συνεργασίας. Αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία για τις εξελίξεις στην οικονομία μετά τις εκλογές του 2027.
Συμπέρασμα 3ο: Είναι πολιτική και ιστορική μας ευθύνη να μην ξεχάσουμε. Ο αγώνας για διατήρηση της μνήμης ώστε να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος είναι ο καθημερινός αγώνας που πρέπει να δίνει κάθε κοινωνία προκειμένου να παραμείνει μια λειτουργική δημοκρατία με μια ανθεκτική και συμπεριληπτική οικονομία.
