Η συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν στην Ουάσιγκτον προβλήθηκε από την Αγκυρα ως μια «νέα αρχή» στις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Ντόναλντ Τραμπ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξαναδεί η Τουρκία τα F-35 χαλαρώνοντας τις κυρώσεις, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη και σίγουρα λιγότερο θριαμβευτική για την τουρκική πλευρά.
Αυτό το απέδειξε η διαρροή από τον ανταποκριτή του NTV στην Ουάσιγκτον: Σε διάλογο, που καταγράφηκε κατά λάθος, είπε πως «η Τουρκία δεν πήρε τίποτα» από το ραντεβού, κάνοντας, μάλιστα, λόγο για τριβές ανάμεσα στον Χακάν Φιντάν, τον γιο του Ερντογάν, Μπιλάλ, και τον γαμπρό του Τούρκου προέδρου Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Η απομάκρυνσή του από το κανάλι έγινε με συνοπτικές διαδικασίες, δείχνοντας πόσο ευαίσθητο είναι το ζήτημα για το προεδρικό περιβάλλον.
Στο επίκεντρο βρίσκεται το μαχητικό KAAN. Ο Φιντάν δήλωσε στη Νέα Υόρκη ότι η άδεια για τους αμερικανικούς κινητήρες F110 έχει «παγώσει» στο Κογκρέσο. Το SSB, το τουρκικό γραφείο αμυντικών προμηθειών, έσπευσε να τον «διορθώσει», λέγοντας πως το πρόγραμμα συνεχίζεται και ότι υπάρχει εναλλακτική με τον εγχώριο κινητήρα TF35000. Το μήνυμα όμως εστάλη: Στην πράξη η Τουρκία παραμένει όμηρος της δυτικής τεχνολογίας!
Το Middle East Institute στην Ουάσιγκτον σημειώνει ότι η Τουρκία «δεν μπορεί να παίζει επ’ άπειρον σε δύο ταμπλό». Χωρίς καθαρή συστράτευση με τη Δύση, δεν πρόκειται να έχει πρόσβαση ούτε σε κρίσιμη τεχνολογία ούτε σε πραγματικά στρατηγικά ανταλλάγματα. Και το Κογκρέσο δεν δείχνει καμία διάθεση να «συγχωρήσει» την Αγκυρα όσο κρατάει ανοικτούς διαύλους με Μόσχα, Τεχεράνη και Πεκίνο.
Εδώ βρίσκεται το μεγάλο δίλημμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής: Θα συνεχίσει τον ευρασιατικό χορό με Ρωσία, Κίνα, Ιράν και BRICS, πληρώνοντας το τίμημα της διεθνούς απομόνωσης; Ή θα κάνει τη στροφή προς τη Δύση χωρίς διπλά παιχνίδια; Το KAAN είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα: χωρίς τη Δύση μένει ανολοκλήρωτο! Χωρίς ξεκάθαρη συστράτευση, η Δύση κρατά τον διακόπτη!
Την ίδια στιγμή, η «διαδοχολογία» φουντώνει: Ο Φιντάν παίζει τον ρόλο του αξιόπιστου συνομιλητή για την Ουάσιγκτον, ενώ συγγενείς του Ερντογάν ενισχύουν τις ισλαμιστικές και ευρασιατικές τάσεις. Αυτή η φθορά στο εσωτερικό του συστήματος δείχνει ότι ακόμη και στο ίδιο το περιβάλλον του προέδρου λείπει η ενιαία στρατηγική!
Η Ελλάδα οφείλει να παρακολουθεί στενά. Η Αγκυρα δεν μπορεί για πάντα να είναι και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα. Οσο πιο έκδηλες γίνονται οι αντιφάσεις της τουρκικής πολιτικής, τόσο περισσότερο ανοίγει ο δρόμος για την Αθήνα να ενισχύσει τη θέση της ως αξιόπιστος και σταθερός πυλώνας της Δύσης στην Ανατολική Μεσόγειο!
