Χωρίς απάντηση παραμένουν τα «γιατί» των θυμάτων του «βιαστή με την τυρόπιτα» από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που δείχνει ότι η «κάθαρση» αφορά όλους τους άλλους εκτός από την ίδια.
«Ως νομικός, κατανοώ την ανάγκη υπεράσπισης. Ως γυναίκα και θύμα, δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την επιλογή», τονίζει με νόημα η Καναδή δημοσιογράφος και δικηγόρος, Νάταλι Κάρνιφ, ενώ παρόμοιες ήταν οι αντιδράσεις των μελών του Δικτύου Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ
Το πολιτικό παρελθόν της Ζωής Κωνσταντοπούλου επιστρέφει δυναμικά στη δημόσια συζήτηση, με αφορμή την υπόθεση του αποκαλούμενου «βιαστή με την τυρόπιτα». Αυτή τη φορά, όμως, δεν πρόκειται για μια ακόμη πολιτική αντιπαράθεση στη Βουλή, αλλά για μια μαρτυρία που συγκλονίζει: η Καναδή δημοσιογράφος και δικηγόρος Νάταλι Κάρνιφ, ένα από τα θύματα του δράστη, μιλά στο «Πρώτο Θέμα» και δηλώνει ωμά –και με οργή– πως «είναι απίστευτο που μια γυναίκα υπερασπίστηκε τον βιαστή μου».
Η κ. Κάρνιφ, ένα από τα τέσσερα τεκμηριωμένα θύματα του κακοποιού που νάρκωνε ανυποψίαστες τουρίστριες στην Αθήνα με Stilnox και τις βίαζε, περιγράφει τον εφιάλτη που καθόρισε τη ζωή της. Είκοσι χρόνια μετά, όχι μόνο δεν έχει ξεχάσει, αλλά, όπως δηλώνει, δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι την υπεράσπιση του καταδικασμένου δράστη ανέλαβε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας.
Το 2015, δημοσίευσε ένα εκτενές κείμενο σε αγγλόφωνο μπλογκ με τίτλο «The Sun», περιγράφοντας την εμπειρία της. Εκεί, εκτός από την κακοποίηση, κατέγραψε και τη βαθιά απορία της για την απόφαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου να σταθεί στο πλευρό του κατηγορούμενου. «Πώς εξήγησε στο δικαστήριο το γεγονός ότι τέσσερις γυναίκες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη δηλητηριάστηκαν με τον ίδιο τρόπο από τον ίδιο άντρα στην ίδια πόλη;» αναρωτιέται.
Και προσθέτει: «Ως νομικός, κατανοώ την ανάγκη υπεράσπισης. Ως γυναίκα και θύμα, δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την επιλογή».
Η Νάταλι δεν είναι η μόνη που εξέφρασε δημόσια δυσφορία για τη στάση της κ. Κωνσταντοπούλου. Ηδη από το 2010, το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ είχε καλέσει την τότε δικηγόρο να αποσυρθεί από την υπεράσπιση, χαρακτηρίζοντας τη στάση της αντίθετη με τους αγώνες για την εξάλειψη της έμφυλης βίας. Σε άρθρο της η Σίσσυ Βωβού, μέλος του Δικτύου, σημειώνει: «Ο λόγος της άρνησής μας ήταν ότι ήταν συνήγορος βιαστή για επτά χρόνια, ενός βιαστή που είχε τέσσερις καταγγελίες από τέσσερις διαφορετικές τουρίστριες. [...] Τις γνώριζε στην Πλάκα, τους προσέφερε μια τυρόπιτα με υπνωτικό Stilnox, μετά τις πήγαινε υποβασταζόμενες και τις βίαζε σε ξενοδοχείο».
Το Δίκτυο είχε στείλει και επιστολή διαμαρτυρίας στην κ. Κωνσταντοπούλου, η οποία –σύμφωνα με τη κ. Βωβού– όχι μόνο δεν την αγνόησε, αλλά τη χρησιμοποίησε εναντίον τους στο δικαστήριο: «Μας απάντησε με επιστολή της ότι δεν ξέρει ποιο είναι αυτό το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα προσκόμισε την επιστολή μας στο δικαστήριο ως αναγνωστέο έγγραφο, καταγγέλλοντάς μας για πίεση εναντίον του πελάτη της. Αυτό ήταν το ήθος της απέναντι στο Δίκτυο και στον ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρει η κ. Βωβού.
Η ίδια υπογραμμίζει την ασυνέπεια μεταξύ της εικόνας της κ. Κωνσταντοπούλου ως «αγωνίστριας κατά της διαφθοράς» και της επιλογής της να υπερασπιστεί έναν κατηγορούμενο για κατά συρροή βιασμούς. «Γιατί να λέμε ότι όποια αγωνίζεται εναντίον της Λίστας Λαγκάρντ δεν πειράζει να είναι συνήγορος βιαστή;» ρωτά.
Από την πλευρά της, η Νάταλι Κάρνιφ δεν περιορίζεται στο προσωπικό. Θέτει ευρύτερα ερωτήματα για το ελληνικό σύστημα Δικαιοσύνης και την κοινωνική ανοχή. «Γιατί η κοινωνία επιτρέπει στην Κωνσταντοπούλου να ιδρύει κόμμα και να υφίσταται πολιτικά; Αν συνεχώς προσωποποιούμε το πρόβλημα, οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Είναι αποτέλεσμα μιας εξαιρετικά ατομικιστικής κοινωνίας», σημειώνει.
Η Καναδή δημοσιογράφος αποκάλυψε ότι είχε στείλει προσωπική επιστολή στην κ. Κωνσταντοπούλου εκφράζοντας απορία και απογοήτευση. «Φανταστείτε να είστε μόνη σας σε μια ξένη χώρα, να ξυπνάτε ναρκωμένη και βιασμένη, και η πολιτικός που δηλώνει προοδευτική και υπερασπιστής των δικαιωμάτων να υπερασπίζεται τον δράστη σας. Ποτέ δεν θα το καταλάβω αυτό. Της ζήτησα να εξηγήσει δημοσίως τις πράξεις της. Δεν απάντησε ποτέ», λέει σήμερα.
Η υπόθεση που τη σημάδεψε δεν έμεινε στο παρελθόν. Συνεχίζει να την κουβαλά, όπως δηλώνει η ίδια, σε κάθε κρίση πανικού, σε κάθε επίσκεψη στον γυναικολόγο, κάθε φορά που ακούει ελληνικά και νιώθει να παγώνει. Το τραύμα, λέει, δεν σβήνει. Απλώς μοιράζεται.
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, μέχρι σήμερα, επιχειρεί να στρίψει διά του αρραβώνος για να μην έχει πολιτικό πρόβλημα. Αλλά το ηθικό ζήτημα, προφανώς, υφίσταται – ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για μια πολιτικό που έχει οικοδομήσει την καριέρα της πάνω στην ηθικολογία, τη ρητορική της «κάθαρσης» και την επίκληση των δικαιωμάτων.
