Στη Ρουμανία, ο Σιμιόν αναδείχθηκε νικητής στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2025 με σχεδόν 40% των ψήφων. Το αποτέλεσμα προκάλεσε σοκ μόνο σε όσους πίστευαν ότι απαγορεύοντας την εκλογική κάθοδο του Γκεοργκέσκου θα ανέκοπταν το εκλογικό κύμα.
Ποιοι ψηφοφόροι τον στήριξαν και τι κοινό έχουν με άλλους Ευρωπαίους που γοητεύονται από παρόμοιες φωνές;
Οι ψηφοφόροι του Σιμιόν δεν είναι μια ομοιογενής ομάδα αλλά ένα μωσαϊκό δυσαρέσκειας και απογοήτευσης. Πολλοί είναι νέοι, κάτω των 40, συχνά από αγροτικές περιοχές ή μικρές πόλεις, όπου η παγκοσμιοποίηση μοιάζει περισσότερο με μακρινή απειλή παρά με ευκαιρία. Η οικονομική στασιμότητα, η μετανάστευση εκατομμυρίων Ρουμάνων στη Δύση και η αίσθηση εγκατάλειψης από τις ελίτ του Βουκουρεστίου τροφοδοτούν την οργή τους.
Ο Σιμιόν με το σύνθημα «Η Ρουμανία ξανά μεγάλη» χτυπάει… φλέβα: υπόσχεται εθνική αξιοπρέπεια, κυριαρχία και απόρριψη των «υπαγορεύσεων» των Βρυξελλών. Η ρητορική του βρίσκει απήχηση σε όσους νιώθουν ότι η Ενωση τούς έχει προδώσει. Με το συναίσθημα κερδίζει τους δυσαρεστημένους, ενώ με την πρόταση για έναν νέο δρόμο δίνει προοπτική στους παραμελημένους και απογοητευμένους από την ελίτ Ρουμάνους.
Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι μοναδικά. Στην Ιταλία, οι ψηφοφόροι της Μελόνι μοιράζονται την ίδια απογοήτευση για την ελίτ και την επιθυμία για εθνική ανάταση. Στην Ουγγαρία, ο Όρμπαν συσπειρώνει συντηρητικούς που βλέπουν την ΕΕ ως εισβολέα στις παραδόσεις τους.
Στη Γαλλία, οι οπαδοί της Λεπέν εκφράζουν παρόμοιο σκεπτικισμό για την παγκοσμιοποίηση, ενώ στη Γερμανία το AfD κερδίζει έδαφος σε περιοχές που νιώθουν παραμελημένες. Παράλληλα, οι υποστηρικτές του Σιμιόν νιώθουν ότι η ταυτότητά τους απειλείται από τη μετανάστευση, την πολιτιστική ομογενοποίηση και τις «προοδευτικές» ατζέντες.
Ο Σιμιόν, όπως ο Τραμπ ή ο Φάρατζ, πουλάει απλές λύσεις σε σύνθετα προβλήματα, κάτι που γοητεύει όσους κουράστηκαν από τεχνοκρατικές εξηγήσεις. Η αντίδραση στην κεντρική εξουσία και η δυσπιστία προς θεσμούς που φαντάζουν απόμακροι οδηγούν στην αναζήτηση ενός νέου μονοπατιού με νέους όρους.
Η Ευρώπη πρέπει να κοιτάξει προσεκτικά τη Ρουμανία. Οι απαγορεύσεις δεν πετυχαίνουν. Οι ψηφοφόροι του Σιμιόν δεν είναι εξαίρεση αλλά μέρος ενός κύματος που απαιτεί να ακουστεί. Αν οι Βρυξέλλες συνεχίσουν να αγνοούν αυτήν την κραυγή, οι Σιμιόν της ηπείρου θα γίνουν ακόμα πιο δυνατοί.
