Δεν είναι μόνον το αποτέλεσμα της κάλπης της Κυριακής που «μετράει» για τη χώρα και για τα επόμενα βήματα-μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν -και μόνον η κυβέρνηση τη Νέας Δημοκρατίας θα μπορούσε να εγγυηθεί- είναι κυρίως ότι τόσο το κόμμα όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν διαμορφώσει κι εκφράζουν ένα πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία υπέρ του προοδευτικού εκσυγχρονισμού και του υπεύθυνου πατριωτισμού.
Το υψηλό ποσοστό με το οποίο οι πολίτες εμπιστεύτηκαν εκ νέου τη ΝΔ, μετά μάλιστα από τέσσερα χρόνια στην κυβέρνηση και αλλεπάλληλες εξωγενείς κρίσεις, αποδεικνύει ότι οι πολίτες επιβράβευσαν αυτή την προσπάθεια που έγινε, τη συνέπεια λόγων και έργων, την αναγνώριση και τη διόρθωση λαθών, τον προγραμματικό λόγο για το μέλλον. Η δε απήχηση του κόμματος διευρύνεται συνεχώς, καλύπτει δηλαδή έναν πολύ ευρύτερο χώρο και κυριαρχεί πολιτικά.
Απέναντι σε αυτή την ισχυρή αυτοδύναμη, κυβέρνηση, με σημαντική εμπειρία και μεγάλη κοινωνική στήριξη, διαμορφώνεται μια εικόνα χάους, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει τον δρόμο του παραμένοντας τοξικός και διχαστικός, ενώ εμφανίζεται ενισχυμένη η ακροδεξιά με αντισυστημικό λόγο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη συντριβή, καθώς δεν μπόρεσε να αντιληφθεί τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην κοινωνία και παρουσίαζε μια εικόνα της Ελλάδας που απείχε παρασάγγας από την πραγματικότητα. Το δε ΠΑΣΟΚ «εισέπραξε» μόνο ένα μικρό τμήμα από την εντυπωσιακή πτώση του ΣΥΡΙΖΑ.
Παράλληλα στη νέα Βουλή συμμετέχουν τέσσερα μικρότερα κόμματα, που εκφράζουν αντισυστημικές δυνάμεις, που τις είδαμε σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση στη δεκαετία της κρίσης, όταν «φούσκωσαν τα πανιά» αντισυστημικών κομμάτων και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 τα κόμματα στα δεξιά της ΝΔ είχαν 14,5% (7,5 οι ΑΝΕΛ και 6,9% η Χρυσή Αυγή) ενώ το 2015 το ποσοστό αυτό ήταν στο 11%. Η Χρυσή Αυγή ήταν στο 6,2% και οι ΑΝΕΛ στο 4,7%.
Η μεγάλη διαφορά είναι ότι τότε η ΝΔ ήταν στο 29% ενώ σήμερα είναι πάνω από 40%.
Να σημειωθεί δε ότι οι αντισυστημικές δυνάμεις δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, αλλά τις συναντάμε σε όλη την Ευρώπη (σε πολλές xώρες με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη) και στις ΗΠΑ. Γενικά το φαινόμενο μιας αντισυστημικής στάσης, αντιμετωπίζεται με την ενίσχυση της δημοκρατίας, την αποφυγή του διχαστικού λόγου, τη συμπεριληπτικότητα, την αντιμετώπιση των ανισοτήτων, ώστε κάποιοι να μην νιώθουν περιθωριοποιημένοι.
