Στο προηγούμενο σημείωμα γράψαμε ότι η χώρα χρειάζεται αντιπολίτευση και συνακόλουθα η κυβέρνηση αντίπαλο. Το πρόβλημα είναι ότι και να υπάρξει, βάσει χρονοδιαγραμμάτων στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ ο «επόμενος», λύση δύσκολα θα βρεθεί, αφού τα πρόσωπα που διεκδικούν την αρχηγία (με εξαίρεση ίσως την Αννα Διαμαντοπούλου), πέραν του μικρόκοσμου στον οποίον απευθύνονται, δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Ανίδεοι και εντελώς ανενημέρωτοι (ποιος απ’ αυτούς διάβασε και έχει άποψη για την έκθεση Ντράγκι που έχει ταρακουνήσει τη νομενκλατούρα των Βρυξελλών και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις), θέλουν να κυβερνήσουν την Ελλάδα με τσιτάτα που καταλήγουν στην επωδό: Να φύγει ο Μητσοτάκης! Αντε, να φύγει: Να έρθει ποιος; Να κάνει τι; Να σβήσει το δημόσιο χρέος με την ίδια τεχνική που κάποιοι άλλοι (μη λέμε ονόματα) έσκιζαν τα μνημόνια; Σοβαρά τώρα, την πολυπλοκότητα των προβλημάτων σε συνδυασμό με τη θέση της Ελλάδας σ’ ένα ευρωπαϊκό σύστημα, όπου η έννοια της «αλληλεξάρτησης» αποτελεί κανόνα και καμία χώρα δεν είναι «αυτεξούσια», την έχουν καταλάβει;
Προφανώς. Γιατί μπορεί να είναι ανίδεοι, με επαρχιώτικη νοοτροπία, αλλά δεν είναι ιδιώτες. Απλά, πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες γιατί θέλουν ο κόσμος στον οποίο απευθύνονται να πιστεύει παρά να γνωρίζει.
