Ο Στέφανος Κασσελάκης εμφανίστηκε «ξαφνικά» και τους πήρε το κόμμα, με την ανοχή –αν όχι με τη στήριξη– του Αλέξη Τσίπρα, οι άνθρωποι του οποίου βρέθηκαν δίπλα του μαζί με τον Παύλο Πολάκη. Εκεί μάλλον ήταν το σημείο μηδέν για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που ξαφνικά είδαν το φως το αληθινόν. Μέχρι και τον ρόλο του μέντορα του νέου προέδρου κατάλαβαν…
Όντως ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Γενικά δεν έχει σχέση με την πολιτική, ούτε και με την ιστορία της Ελλάδας όπως είπε ο εξ Αμερικής φίλος της οικογένειας του προέδρου, η οποία παρεμπιπτόντως εμφανίζεται να θεωρεί πως έχει… μετοχικό ρόλο στην Κουμουνδούρου.
Ό,τι λέει και ό,τι κάνει αποτελούν μια αντιγραφή της τραμπικής επικοινωνιακής πολιτικής –σε αυτό οι σύντροφοι έχουν δίκιο–, μόνο που πρέπει να επισημανθεί ότι και η τακτική του Αλέξη Τσίπρα, η καταστροφολογία, το «ή εμείς ή αυτοί» που υπηρέτησαν και όσοι σήμερα αποχωρούν δεν διέφερε και πολύ. Οι «μαύρες αγκινάρες» της προεκλογικής καμπάνιας θα μείνουν αξέχαστες. Όπως και όλα όσα είπε και έκανε ο πρώην πρόεδρος του κόμματος.
Χωρίς πολιτικό λόγο, χωρίς μια συγκεκριμένη πρόταση, χωρίς κάποια ανάλυση –αφού αυτό είναι σάλτσα Pummaro κατά τον ίδιο–, χωρίς κάτι σχετικό με την οικονομία που είναι και το ατού του (όπως και του προκατόχου του), κατάφερε να πάρει ένα κόμμα και να το οδηγήσει στη διάσπαση. Ίσως αυτό να ήθελε, ίσως αυτό να ήθελαν οι συνεργάτες του, τις εκφράσεις των οποίων χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο.
Όμως το να εμφανίζονται οι σύντροφοι -όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Πάνος Σκουρλέτης, η Έφη Αχτσιόγλου και άλλοι- και να καταγγέλλουν τα τρολ, τον Πολάκη και τον αρνητικό τους ρόλο, καθώς και οτιδήποτε τοξικό από το μενού που πρόσφεραν στους πολίτες τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια προκαλεί εντύπωση. Και μάλιστα όχι την καλύτερη δυνατή, αφού είχαν ανεχθεί ακόμη και την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να μετατρέψει σε ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση την πρόταση μομφής που είχε καταθέσει η ΝΔ ως αντιπολίτευση κατά του Παύλου Πολάκη. Την οποία φυσικά και ψήφισαν (αυτήν του Τσίπρα βέβαια).
Είχαν ανεχθεί τον Παύλο Πολάκη σε συνέδρια και κεντρικές επιτροπές. Να φωνάζει και να απειλεί τη Δικαιοσύνη, να ζητεί να μπουν φυλακή κάποιοι πολιτικοί για να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές. Θα πει κανείς τότε ήταν κυβέρνηση και είχαν την εξουσία, τη συγκολλητική ουσία που όλα τα καλύπτει. Ναι, έτσι είναι. Αλλά τώρα που ξαφνικά είδαν το φως το… αληθινόν, ανακάλυψαν την… Αμερική και όλα τα σχετικά ας είναι πιο προσεκτικοί στα επόμενα βήματά τους.
Διότι αν φύγει ικανός να σχηματιστεί κοινοβουλευτική ομάδα αριθμός βουλευτών, θα κληθούν να αποδείξουν ότι έβαλαν μυαλό. Και ότι έστω ως… ριζοσπαστική Αριστερά δεν θα αρχίσουν πάλι να πετροβολούν κάθε έναν που έχει αντίθετη άποψη. Μπορεί αυτό να γίνει; Δύσκολο. Άλλωστε πρόκειται για κομματικά στελέχη που μεσουράνησαν (κάποια εποχή) με αυτήν τη νοοτροπία…
