Είναι να απορεί κανείς –αν και στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουν πλέον απορίες, μόνο γκρίνια– πώς ο Νίκος Ανδρουλάκης κατάφερε μια ακόμη φορά να χάσει την ορμή που του προσέφεραν τόσο οι εσωκομματικές εκλογές όσο και το δώρο του ΣΥΡΙΖΑ που τον έκανε αξιωματική αντιπολίτευση. Ο «θυμωμένος» πρόεδρος επανεμφανίσθηκε και, πηγαίνοντας από πολιτική γκάφα σε πολιτική γκάφα, οδηγεί το κόμμα του στην απαξία.
Μετά την επανεκλογή του ο δρόμος έμοιαζε να είναι στρωμένος προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να βρεθεί στη δεύτερη θέση και να αποτελέσει τον έτερο πόλο του πολιτικού συστήματος. Ο πρωθυπουργός και στη Βουλή τον έδειξε ως πολιτικό αντίπαλο και ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωνε πως θα είναι η «σοβαρή» αντιπολίτευση. Κερασάκι στην τούρτα η νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και η απώλεια της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης που κατέλαβε το ΠΑΣΟΚ λόγω της διαφοράς εδρών.
Τα ποσοστά του κόμματος παρουσίασαν μια άνοδο και παρότι έδειχνε να πιάνει ταβάνι στο 18% υπήρχε στο κόμμα μια αισιοδοξία. Και όμως ο Νίκος Ανδρουλάκης επανήλθε. Θυμωμένος και έξαλλος με όλους και με όλα. Έβαλε μπροστά μια τοξική ρητορική, επανέφερε την καταστροφολογία που του στοίχισε τόσο στις εθνικές εκλογές του 2023 όσο και στις ευρωεκλογές που βρέθηκε και πάλι τρίτος και καταϊδρωμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη να τον προσπερνά.
Επέλεξε μια τακτικτή κινηματικού χαρακτήρα, με το ΠΑΣΟΚ να θυμίζει τις περισσότερες φορές συλλογικότητα. Αντέγραψε τις πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ με αποτέλεσμα να αποκαλείται «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ» φέρνοντας στο προσκήνιο μνήμες διχασμού της ελληνικής κοινωνίας. Αποκορύφωμα η υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών. Το συλλαλητήριο της 27ης Ιανουαρίου αποτέλεσε τη θρυαλλίδα των εξελίξεων για την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη που εκτίμησε ότι μπορεί να κερδίσει πόντους και ψήφους από ένα πιθανό κύμα νεοαγανακτισμένων.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ξέχασε τι υπέστη το κόμμα του την περίοδο των μνημονίων. Ξέχασε τις κρεμάλες, τους νενέκους, τις ύβρεις και τους τραμπουκισμούς σε βάρος συντρόφων του. Και θέλησε να κάνει το ίδιο στους σημερινούς κυβερνώντες συμμαχώντας με όλους όσοι στο παρελθόν λειτούργησαν με τρόπο ανοίκειο. Υβρεις, ακραίοι χαρακτηρισμοί και εργαλειοποίηση του πόνου των συγγενών των θυμάτων αλλά και του συναισθήματος των πολιτών μετατράπηκαν σε κεντρική πολιτική γραμμή για τη Χαριλάου Τρικούπη.
Συμμάχησε και με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που μέσα στο ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν πως διατηρεί φιλικές σχέσεις, πιστεύοντας πως έτσι θα προσελκύσει ψηφοφόρους που επιλέγουν την αρνητική ψήφο. Έχασε όμως με τον τρόπο αυτόν τη θετική ψήφο που θέλησαν να προσφέρουν οι κεντρώοι ψηφοφόροι οι οποίοι αποχώρησαν εκ νέου από τη θαλπωρή του… σοσιαλισμού. Έχασε όμως και αυτούς που κυνηγούσε αφού προτίμησαν το πρωτότυπο, δηλαδή τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, από το αντίγραφο.
Διότι ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ αντίγραφο. Τη μια ουρά του Τσίπρα, την άλλη ουρά του Κασσελάκη και τώρα ουρά της Πλεύσης Ελευθερίας και της προέδρου του που στις δημοσκοπήσεις δείχνει να προηγείτα πλέον του ΠΑΣΟΚ. Και όταν δεν προηγείται είναι τρίτη με τη Χαριλάου Τρικούπη να νιώθει την ανάσα της και τα στελέχη του κόμματος να βρίσκονται ήδη στα κάγκελα κοιτώντας με μισό μάτι τον αρχηγό τους τον οποίο μεταξύ τους χαρακτηρίζουν πλέον ως… χασογκόλη.
Στην υπόθεση της Προανακριτικής ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι και πάλι εκτεθειμένος. Υπέπεσε και πάλι σε πολιτική γκάφα. Του δόθηκε η ευκαιρία να τη διορθώσει μέσα από το αίτημα που υπέβαλε ο Χρήστος Τριαντόπουλος για παραπομπή του προκειμένου να δικαστεί από τον κατά το νόμο προβλεπόμενο φυσικό δικαστή. Προτίμησε την κωλοτούμπα και την ακύρωση όλων όσα ο ίδιος υποστήριζε πριν από έναν μήνα. Και αυτό έχει ήδη προκαλέσει μια γκρίνια που δύναται να μετατραπεί σε εσωστρέφεια στο ΠΑΣΟΚ.
Τα όργανα έχουν ήδη αρχίσει όπως φάνηκε από την κόντρα του με τη βουλευτή και άλλοτε στενή του συνεργάτιδα Ευαγγελία Λιακούλη. Και έπεται συνέχεια…
