Η αντιπολίτευση μοιάζει πλέον με κινούμενη άμμο. Υφιστάμενα κόμματα με τάσεις να γίνουν αποκόμματα, χρησμοί για νέα, αυτόκλητοι μεσσίες που πετάγονται από τη μηχανή του χρόνου, αξιωματική αντιπολίτευση με… παραπονεμένα λόγια, ταχυδρόμοι των επιστολών του Ιησού και… αμαζόνες της πολιτικής συνθέτουν μια… αρνητική αρμονία στο πολιτικό σκηνικό.
Αν δεχθούμε, λοιπόν, ότι κάθε συγχορδία έχει ένα πολικό αντίθετο –μια αρνητική εκδοχή (βασική ιδέα της αρνητικής αρμονίας στη Μουσική και κυρίαρχη τάση στους πειραματισμούς των νέων μουσικών)– και προσδοκούμε μία διαφορετική πολιτική μελωδία, μάλλον θα απογοητευτούμε. Γιατί στη συγχορδία της αντιπολίτευσης περισσεύουν τα ασυντόνιστα όργανα και οι Κακοφονίξ ταλαιπωρούν το γαλατικό χωριό.
Ο… μικρός Νικόλας της Χαριλάου Τρικούπη δηλώνει σταθερά θυμωμένος και παραπονεμένος, ο Αλέξης Τσίπρας, δραπέτης της Βουλής, φιλοδοξεί να έρθει με φόρα από τον πάγκο του «άχαστου», ο Σαμαράς ψάχνει τον σωστό τόνο, οι «οιωνοί» δείχνουν ότι ένα ενδεχόμενο κόμμα Καρυστιανού θα τινάξει την εκλογική μπάνκα, ο Βελόπουλος συνεχίζει να μοιράζει τις επιστολές του Ιησού και η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιμένει να απειλεί θεούς και δαίμονες, επιδεικνύοντας την αστραφτερή πανοπλία της στο Κοινοβούλιο και δηλώνοντας έτοιμη για την πρωθυπουργία. Μία αντιπολίτευση χάρμα! Να την πιεις στο ποτήρι!
Δημοσκοπική κινητικότητα
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν χαρακτηριστικά πολιτικής ρευστότητας, η οποία ωστόσο εντοπίζεται από το δεύτερο κόμμα και μετά. Εκεί καταγράφονται και οι περισσότερες μετακινήσεις ψηφοφόρων. Ενδεικτικό είναι ότι τα πιθανά κόμματα Τσίπρα και Σαμαρά λαμβάνουν τα χαμηλότερα ποσοστά από τους ψηφοφόρους της ΝΔ.
Ο ενδεχόμενος πολιτικός σχηματισμός του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει ένα 24% που δηλώνει ότι «σίγουρα ναι» και «μάλλον ναι» θα μπορούσε να τον ψηφίσει, εξαϋλώνοντας το μέχρι πρότινος κόμμα του, καθώς οι ψηφοφόροι του στο συντριπτικό ποσοστό του 91,3% δηλώνουν πως «σίγουρα ναι» και «μάλλον ναι» θα ψήφιζαν Αλέξη Τσίπρα. Εξάλλου, όπως φάνηκε και από τις χθεσινές εξελίξεις, σαν έτοιμος από καιρό να προσδεθεί στο άρμα Τσίπρα είναι και ο Σωκράτης Φάμελλος.
«Ατμοσφαιρικές πιέσεις» και στη Χαριλάου Τρικούπη, αφού από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ο Τσίπρας εισπράττει ένα 23,8% των ψηφοφόρων που δηλώνει «σίγουρα ναι» και «μάλλον ναι» στην πιθανότητα θετικής ψήφου. Το 21,7% αλιεύει ο θαλασσοπόρος Τσίπρας από την Πλεύση Ελευθερίας, ενώ τάση θετικής ψήφου καταγράφεται και στο 23,2% των ψηφοφόρων της Ελληνικής Λύσης.
Η πιθανότητα δημιουργίας κόμματος από τη Μαρία Καρυστιανού ξεπερνά σε ποσοστό πιθανής προτίμησης από τους ψηφοφόρους και τον Αλέξη Τσίπρα και τον Αντώνη Σαμαρά, με τη ΝΔ να καταγράφει και πάλι τις λιγότερες απώλειες, της τάξης του 10,1%.
Τα κακά μαντάτα από ένα ενδεχόμενο κόμμα Καρυστιανού έχουν βασικούς παραλήπτες τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Κυριάκο Βελόπουλο, αφού το 64,3% των ψηφοφόρων της Πλεύσης Ελευθερίας και το 47,6% των ψηφοφόρων της Ελληνικής Λύσης αναμένεται να κινηθούν προς τα εκεί.
Όσο για τον Αντώνη Σαμαρά, βρίσκει τη μεγαλύτερη ανταπόκριση στις εκλογικές δεξαμενές του Βελόπουλου και του ΠΑΣΟΚ.
Πίσω στο ΠΑΣΟΚ, οι δημοσκοπήσεις αλλά και η εσωκομματική μέγγενη, με τον Δούκα και τον Γερουλάνο να σφίγγουν τη γροθιά (αλλά και τη θηλιά), σίγουρα επηρεάζουν την πολιτική… διάθεση του Νίκου Ανδρουλάκη που κατά καιρούς συνασπίζεται και με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, και επιδίδεται σε… ακτιβιστικές δράσεις κόντρα στη συστημική άσκηση πολιτικής.
Ενδεικτική της πολιτικής αμηχανίας Ανδρουλάκη είναι η σύμπλευση με ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας και Νέα Αριστερά στα περί αντισυνταγματικής τροπολογίας για τον Άγνωστο Στρατιώτη. Ίσως και να του έχει περάσει από το μυαλό ότι «κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη». Αλλά στο χωριό της Αριστεράς ήρθε καταιγίδα και απειλεί τον πολιτικό οικισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δρόμοι άνοιξαν στα δύο και τα λαγούμια έσπασαν. Συμπόρευση με τον Τσίπρα, λέει ο Φάμελλος. Διάσπαση, κραυγάζει ο Πολάκης.
Πίσω από τις εξελίξεις
Τα φαινόμενα, που μπορεί και να απατούν, συγκλίνουν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν εκφράζει ούτε την Κεντροαριστερά ούτε προδιαθέτει πως θα απειλούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πολιτικός αντίπαλος. Πώς να μη θυμώνει και πώς να μην παραπονιέται λοιπόν; Και με τον εαυτό του και με τους άλλους;
Το ΠΑΣΟΚ ίσως και να αναγκαστεί να συρθεί σε συμμαχίες και συνεργασίες, ίσως και να οδηγηθεί σε συνθήκες διάσπασης. Και τότε ο Νίκος Ανδρουλάκης θα είναι περισσότερο θυμωμένος από ποτέ. Γιατί όπως είπε καταθέτοντας ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών στη δίκη για τις υποκλοπές μέσω του λογισμικού Predator: «Οι άνθρωποι δεν ήθελαν να εκλεγώ πρόεδρος και έκαναν ό,τι μπορούσαν. Με δημοσκοπήσεις, με παρακολουθήσεις… Αυτή είναι η πραγματικότητα!».
Είναι έτοιμη η αιτία και στα χείλη… το παράπονο. Η τύχη τού χαμογέλασε τον Νοέμβριο του 2024. Επανεκλεγείς στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, εξαιτίας μίας από τις πολλές διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκε και τυπικά ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή. Τα χαμόγελα τώρα έσφιξαν. Κι απέμεινε ο Νίκος Ανδρουλάκης να θυμώνει όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον αποκαλεί «ουρά» της Κωνσταντοπούλου.
