Ο ρόλος της αντιπολίτευσης στη δημοκρατία έχει ιδιαίτερο βάρος. Είναι ο άλλος πόλος, αυτός που διατηρεί την ισορροπία στο σύστημα. Με τη δράση της, την κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση, τον έλεγχο σε πολλές περιπτώσεις και κυρίως τις προτάσεις της συμβάλλει στη βελτίωση της λειτουργίας του κράτους.
Αυτό όμως που παρατηρούμε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι μια... έξαλλη αντιπολίτευση, η οποία πέραν της καταστροφολογίας εμφανίζεται να επενδύει σε θεωρίες συνωμοσίας, fake news και παραγωγή αφηγημάτων, όπως για παράδειγμα αυτό περί κατάλυσης της δημοκρατίας και του συντάγματος από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το ζήσαμε με την πανδημία, το είδαμε να ξετυλίγεται πριν από τις εκλογές του 2023, κορυφώθηκε με την τραγωδία των Τεμπών και την επιχείρηση εργαλειοποίησης ενός τραγικού δυστυχήματος, του πόνου των συγγενών και των συναισθημάτων των πολιτών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα έξι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας έχει βρεθεί στο στόχαστρο όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε προσωπικό επίπεδο. Τα στελέχη και οι βουλευτές της ΝΔ το ίδιο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα περί «παιδοβιαστών», τα περί «δολοφόνων» από το βήμα της Βουλής για την πανδημία και τα εμβόλια.
Οι εκλογές του 2023 και τα μηνύματα που έστειλαν οι πολίτες ουδόλως απασχόλησαν καθώς φαίνεται την αντιπολίτευση όπως αυτή διαμορφώθηκε στη Βουλή. Αντιθέτως, η καταστροφολογία πέρασε σε άλλη διάσταση, ενώ τους τελευταίους μήνες η τοξικότητα και ο λαϊκισμός κυριαρχούν στον πολιτικό λόγο.
Οι προσωπικές επιθέσεις συνεχίζονται. Έφτασαν να κατηγορούν τον πρωθυπουργό ως ενορχηστρωτή της συγκάλυψης και μετέπειτα ως αρχιτέκτονα. Η τραγωδία των Τεμπών έγινε η προμετωπίδα και το ξυλόλιο η σημαία κατά της κυβερνώσας παράταξης. Τα περί «δολοφόνων» επανεμφανίστηκαν ακόμη και στη Βουλή και μόλις οι θεωρίες συνωμοσίας κατέρρευσαν πέρασαν σε άλλα μετερίζια, όπως αυτό της υπόθεσης του ΟΠΕΚΕΠΕ, για να επανέλθουν στο δυστύχημα με αφορμή την απεργία πείνας ενός γονιού.
Η στάση της αντιπολίτευσης, σύσσωμης, στην τροπολογία για τη διαφύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη είναι ενδεικτική της τακτικής που ακολουθείται και η οποία στο ενδιάμεσο συνοδεύεται από έναν διαρκή καταγγελτικό λόγο και fake news που μετατρέπονται σε αντιπολιτευτικά αφηγήματα.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του 13ωρου εργασίας, που είναι και το πιο πρόσφατο. Η αντιπολίτευση δημιούργησε την εικόνα ότι καταργείται το 8ωρο και αντικαθίσταται με το 13ωρο, κάτι που δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση, πολύ περισσότερο όταν αυτό μπορεί να ισχύσει μόνο για 37 ημέρες τον χρόνο. Δεν είναι η μόνη περίπτωση, αλλά είναι η πιο χαρακτηριστική. Ένα ολόκληρο νομοσχέδιο ταυτίστηκε με μια διάταξη. Η ψηφοφορία ανέδειξε και την πραγματικότητα, αλλά το κλίμα δημιουργήθηκε.
Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε νομοσχέδιο, σε κάθε ενέργεια και παρέμβαση της κυβέρνησης δημιουργείται ένα τοξικό κλίμα που δεν συνάδει με την κατάσταση της χώρας και των πολιτών. Που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Και όταν τα σενάρια και τα αφηγήματα διαψεύδονται, ουδείς από την αντιπολίτευση προβληματίζεται.
Αντιθέτως, αναζητούν νέα σενάρια και, όταν δεν βρίσκουν, κατασκευάζουν. Μόνο που αυτό δεν είναι αντιπολίτευση, με αποτέλεσμα το σύστημα να βασίζεται μόνο σε έναν πόλο. Τα κόμματα θυμίζουν όλο και περισσότερο συλλογικότητες και... κοινωνικά κινήματα. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο, χωρίς εναλλακτικές προτάσεις...
