Αποτελεί μια πραγματικότητα ότι η χώρα μετά από μια μακρόχρονη περιπέτεια μπήκε –μετά την κρίση της πανδημίας– σε τροχιά κανονικότητας. Ενδεχομένως αυτές τις γιορτινές ημέρες να το καταλαβαίνουν ακόμη περισσότεροι δεδομένης της κίνησης που σημειώθηκε σε όλα τα επίπεδα. Από την αγορά μέχρι και τη φυγή που παρατηρήθηκε από τα αστικά κέντρα προς περιοχές με μεγάλη αλλά και μικρότερη ζήτηση.
Την ίδια στιγμή η χώρα βρίσκεται να πρωτοστατεί στις διεθνείς εξελίξεις έχοντας αναβαθμίσει τον γεωστρατηγικό της ρόλο αλλά και την αποτρεπτική της δύναμη. Οι συνθήκες ασφάλειας εντός και εκτός συνόρων βρίσκονται πλέον σε ένα άλλο επίπεδο, την ώρα που η οικονομία τρέχει με ιδιαίτερα ικανοποιητικούς ρυθμούς όπως αποτυπώνεται και στον προϋπολογισμό του 2025 που πρόσφατα ψηφίσθηκε από τη Βουλή.
Και αυτό διότι μέσα από τον προϋπολογισμό αυτόν καθίσταται σαφές πως η οικονομία ανατάσσεται, δίνονται αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, μειώνονται –και θα μειωθούν και άλλο– οι φόροι και οι εισφορές, προωθούνται έργα και παρεμβάσεις από την Υγεία και την Παιδεία μέχρι τις υποδομές με δεκάδες έργα. Ήδη το 2024 έκλεισε με τη
λειτουργία του μετρό της Θεσσαλονίκης.
Δεν είναι μόνο αυτά. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη καταφέρνει παράλληλα να αποπληρώνει και το χρέος της χώρας με μια βασική διαφορά: προχωρά και σε αποπληρωμές δανείων που λήγουν στο μέλλον. Βάζει δηλαδή τις βάσεις για να μη σκάσει μελλοντικά μετά το 2030 το κομμάτι του χρέους που έχει μεταφερθεί για το μέλλον στέλνοντας και ένα σαφές μήνυμα για τη σταθερότητα που υπάρχει στις αγορές.
Με απλά λόγια, η κανονικότητα είναι εδώ. Και όμως υπάρχουν κάποιοι που δεν τη θέλουν. Δεν είναι μόνο οι της Αριστεράς που θεωρούν και το δηλώνουν πως η κανονικότητα δεν ήταν ποτέ υπέρ τους. Τώρα υπάρχουν και άλλοι θιασώτες της αναταραχής. Ήδη το ΠΑΣΟΚ έχει προσθέσει στη ρητορική του την… αγανάκτηση. Την επικαλείται εκ μέρους του… λαού. Έχει προσθέσει και την οργή σε συνδυασμό με την καταστροφολογία και φυσικά έχει προσθέσει και το μαγικό ραβδάκι των λύσεων.
Είναι μόνο τα κόμματα; Όχι. Υπάρχουν και άλλοι, εξωγενείς παράγοντες που εκτιμούν ότι η κανονικότητα δεν είναι προς το συμφέρον τους ειδικά με μια ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και γι’ αυτό επιχειρούν να δείξουν τα δόντια τους εις βάρος όμως αυτών που όλοι επικαλούνται, δηλαδή των πολλών…
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
