Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να έχουν πραγματικά ενσυναίσθηση για την κοινωνία. Να είναι γειωμένα μαζί της για να μπορούν να την ακούν και να δίνουν λύσεις στα προβλήματά της, που δεν θα γεννούν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα καλούνται να επιλύσουν. Για τα της κυβέρνησης τα έχουμε επισημάνει και έχουμε κρούσει τα καμπανάκια αρμοδίως.
Εκείνο όμως με το οποίο πραγματικά απορώ είναι με τη στάση της αντιπολίτευσης, που εξακολουθεί να παραμένει κολλημένη στον κόσμο της. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρονται λες και ζουν αλλού υιοθετώντας τον κύκλο της μαυρίλας και της μιζέριας. Εξακολουθούν να θυμίζουν την τραγική δήλωση του Αλέξη Τσίπρα που, πριν μας κουνήσει μαντίλι από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ισχυριζόταν ότι οι Ελληνίδες και οι Ελληνες θα περάσουν το πιο μαύρο Πάσχα μετά την Κατοχή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Την ίδια επιχειρηματολογία συνεχίζουν Ανδρουλάκης και Φάμελλος.
Aναπαράγουν κάθε χρόνο το ότι το χριστουγεννιάτικο τραπέζι είναι πιο ακριβό από πέρσι, ακόμη και όταν τα στοιχεία τούς διαψεύδουν.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι έχουμε γυρίσει στην προ Μνημονίων εποχή. Ούτε, για να είμαστε ειλικρινείς, πιστεύουμε ότι αυτό είναι εφικτό, τουλάχιστον άμεσα. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι εκεί που φτάνει η αντιπολίτευση είναι η μέρα με τη νύχτα. Και όσο επιμένουν σε αυτό το αφήγημα, τόσο θα βουλιάζουν κολλημένοι δημοσκοπικά, παρά το ότι η κυβέρνηση καταγράφει φθορά, λιγότερη από κάθε άλλο κόμμα που κυβερνά για έξι χρόνια.
Αν λοιπόν επιμείνουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το μαύρο-άσπρο, τόσο θα χάνουν από τη ΝΔ. Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι το δύσκολο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι να αποκτήσουν αξιοπιστία. Και με τα όσα λένε και πράττουν, απλά θυμίζουν την αναξιοπιστία τους και οδηγούν τους πολίτες σε άλλες επιλογές.
