Παλαιότερα, οι της γης μη βολεμένοι προσπαθούσαν να αφυπνίσουν τα πολιτικά συστήματα της εποχής με το σύνθημα «η φαντασία στην εξουσία». Με αυτόν τον τρόπο, επιχειρούσαν να πείσουν ότι η πολιτική πρέπει να αναζητήσει ιδέες και να βρει λύσεις για τα προβλήματα της κοινωνίας «έξω από το κουτί». Τα χρόνια πέρασαν, οι μη βολεμένοι στην πλειοψηφία τους βολεύτηκαν, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Τώρα, θα μου πείτε, χρονιάρες μέρες πώς μου ήρθε αυτό. Διαπιστώνω ότι μετά από καιρό οι κυβερνώντες τον τόπο πέντε περίπου χρόνια επιχειρούν να πείσουν τους πολίτες με περισσότερες δόσεις ρεαλισμού και άφθονες δόσεις κριτικής περί μείωσης των ανισοτήτων. Καλή η προσπάθεια, θα έλεγα, και ακόμη καλύτερος ο ρεαλισμός. Ιδιαίτερα σε περιόδους όπως αυτή που βιώνουμε, με τη ρευστότητα στη γεωπολιτική να εξαπλώνεται, ίσως να είναι και λιμάνι σταθερότητας ο ρεαλισμός.
Απλά, σε μια δεύτερη θητεία μιας κυβέρνησης ο ρεαλισμός από μόνος του δεν μπορεί να αποτελεί λύση για μια κοινωνία που είναι «κουρασμένη» μετά από δέκα μνημονιακά χρόνια και πέντε χρόνια «σταθερότητας». Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, καλείται να βρει λύσεις «έξω από το κουτί» για να πετύχει την επανεκκίνηση της κυβέρνησής του και για να ξεκολλήσει από το 30% που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις.
Ισως τώρα που ξεκουράζεται να δει κάποια πράγματα, εκτός από το θέμα του ποιος θα αναλάβει τον άχαρο ρόλο ενός Προέδρου της Δημοκρατίας χωρίς αρμοδιότητες. Αυτό που καλείται να κάνει στην πράξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι να μπολιάσει το μείγμα της πολιτικής του με λίγο «η φαντασία στην εξουσία».
Αυτά, αγαπητοί αναγνώστες, και καλή χρονιά να έχουμε…
