Το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών και ιδίως η επικράτηση-έκπληξη του Χάρη Δούκα στον Δήμο Αθηναίων έναντι του Κώστα Μπακογιάννη έδωσε την αφορμή στην ηγεσία και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να μιλήσουν για τη «μεγάλη επιστροφή». Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ή οι επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη επιχειρούν μέσα στη γενικότερη αναταραχή να θολώσουν τα νερά και να κερδίσουν τη μάχη εντυπώσεων, απέναντι κατά βάση στον ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με το ποιος έχει το «πάνω χέρι» στο χώρο της αντιπολίτευσης.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Αναμφισβήτητα η –συνολική– ανάγνωση των αποτελεσμάτων και των δύο γύρων των αυτοδιοικητικών εκλογών οδηγεί στο παραπάνω συμπέρασμα. Οσο κι αν ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι συνεργάτες του επιχειρούν να παρουσιάσουν ως μεγάλη επιτυχία του ΠΑΣΟΚ και επιστροφή στον… παλιό δικομματισμό την επικράτηση υποψηφίων που προέρχονται από το Κίνημα στους τρεις μεγάλους δήμους της χώρας, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Διότι ουσιαστικά μόνο ο κ. Δούκας είναι στέλεχος που έχει τη «σφραγίδα» του ΠΑΣΟΚ, καθώς οι επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη ήταν αφενός αυτοί που θέλησαν ν’ αποφύγουν κάθε σύνδεση με τον Στέλιο Αγγελούδη στη Θεσσαλονίκη και δεν του έδωσαν το επίσημο χρίσμα – προφανώς λόγω της στενής σχέσης του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Αφετέρου ο Γιάννης Μώραλης στον Πειραιά –ο οποίος στηρίχθηκε και επισήμως από τη ΝΔ– δηλώνει ο ίδιος ότι προέρχεται από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και πως δεν είναι καθαρόαιμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ενώ στον συνδυασμό του είχε περισσότερους υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους από τον χώρο της ΝΔ και της Κεντροδεξιάς παρά από το ΠΑΣΟΚ…
«Προοδευτικές» αγωνίες
Ουδείς πάντως μπορεί ν’ αμφισβητήσει ότι το ΠΑΣΟΚ κέρδισε πράγματι τη μάχη εντυπώσεων απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν είχε να παρουσιάσει ισχυρά αυτοδιοικητικά στελέχη. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί ν’ αμφισβητηθεί η κυριαρχία της ΝΔ, η οποία είναι δεδομένη και με βάση τα αποτελέσματα – τόσο του α΄ όσο και του β΄ γύρου. Και όμως: τόσο ο κ. Ανδρουλάκης όσο και άλλα στελέχη, μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος Παπανδρέου, βγήκαν από την πρώτη στιγμή έως και να… απειλήσουν ακόμη και αυτήν την κυριαρχία της ΝΔ. Ενώ στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έφτασαν στο σημείο να διατυπώσουν ακόμη και σενάρια συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου «να πέσει η δεξιά».
Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έσπευσε να μιλήσει λοιπόν για «μεγάλη νίκη», σαν να θέλει ξαφνικά να γίνει… Τσίπρας στη θέση του Τσίπρα. Παράλληλα, χθες πηγές της Χαριλάου Τρικούπη έλεγαν πως «είμαστε εδώ για να αντιμετωπίσουμε νικηφόρα τη ΝΔ και όχι να της πετάμε σωσίβιο σε κάθε δύσκολη στιγμή». Ταυτόχρονα, έκλεισαν το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ –όπως έκανε και ο κ. Παπανδρέου– λέγοντας ότι «θα εκφράσουμε τις αγωνίες του προοδευτικού κόσμου, γι’ αυτό καλούμε κάθε δημοκράτη προοδευτικό πολίτη να αγωνιστούμε μαζί για να πετύχουμε την πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος. Η χθεσινή νίκη απέδειξε ότι όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε».
Τα πράγματα ωστόσο δεν φαίνεται να είναι τόσο ρόδινα, αφού στον αφρό ξαναήρθε ακόμη και ο… Νίκος Κοτζιάς. Ο οποίος σχολίασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι «εμείς ψηφίσαμε Δούκα για να φύγει ο Μπακογιάννης, η ΝΔ και η αλαζονεία της. Δεν ψηφίσαμε για την επαναφορά της γνωστής πράσινης αλαζονείας. Ας επιδείξουν λοιπόν λίγη σεμνότητα οι φίλοι μου στο ΠΑΣΟΚ. Το λέει κάποιος που πάντα υποστήριξε τη συνεργασία των προοδευτικών». Δείχνοντας δηλαδή ότι τα όνειρα κάποιων για συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και τόσο βατά…
Φαντασία που οργιάζει
Αντίστοιχα, βολές δέχεται ο κ. Ανδρουλάκης εξ αριστερών του για «μικροψυχία» επειδή επέλεξε να ισχυριστεί ότι το ΠΑΣΟΚ πέτυχε «μεγάλη νίκη» και να απαξιώσει την Κουμουνδούρου. Η οποία, με τη σειρά της, ισχυρίζεται ότι η νίκη του κ. Δούκα στον Δήμο Αθηναίων προέρχεται, τάχα, από τη στήριξη του Κώστα Ζαχαριάδη και των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων» που περιλαμβάνουν όλο το πολιτικό φάσμα – από την ακροδεξιά έως την ακροαριστερά. Αν μιλήσουμε λοιπόν για την υπεροχή του ΠΑΣΟΚ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ –όσο κι αν δεν το βλέπουν ή δεν θέλουν να το δουν αυτό στην Κουμουνδούρου– είναι δεδομένη. Η «μεγάλη νίκη» ωστόσο του ΠΑΣΟΚ απέναντι στη ΝΔ και η «μεγάλη επιστροφή» του σίγουρα υπάρχει μόνο στη φαντασία του κ. Ανδρουλάκη και των συνεργατών του και πουθενά αλλού.
