Το ΠΑΣΟΚ κάποτε ζητούσε παραιτήσεις. Τώρα περιορίζεται σε διορθώσεις τύπου «δεν εκπροσωπούσε το κόμμα, ήταν εκεί ως ακαδημαϊκός».
Και όμως: η Πωλίνα Λάμψα δεν είναι οποιοσδήποτε ιδιώτης. Είναι εκλεγμένο μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ένα από τα 37 κορυφαία στελέχη, εκλεγμένη μόλις τον Ιούνιο του 2025 από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του κόμματος.
Την ίδια στιγμή, το ίδιο κόμμα απαιτούσε με οργή, λίγους μήνες πριν, την παραίτηση του υφυπουργού Νίκου Τσάφου, επειδή -το 2020 και σε μη κυβερνητικό ρόλο- είχε κάνει μια ανάρτηση αναφέροντας τα Κατεχόμενα ως «ΤΔΒΚ». Ο Τσάφος τότε ήταν αναλυτής στις ΗΠΑ. Δεν ήταν ούτε στην πολιτική, ούτε στη ΝΔ, ούτε σε θέση εξουσίας και έσβησε άμεσα την ανάρτηση αναγνωρίζοντας το λάθος του. Και όμως, το ΠΑΣΟΚ ζητούσε την παραίτησή του με στόμφο.
Και τώρα;
Τώρα που το κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ φωτογραφίζεται μπροστά στα σύμβολα του ψευδοκράτους, σε εκδήλωση εντός του «προεδρικού μεγάρου» των Κατεχομένων, δίπλα στον Ερσίν Τατάρ —και η φωτογραφία αναρτάται στην επίσημη ιστοσελίδα της «προεδρίας» του ψευδοκράτους και αναπαράγεται σε τουρκικά ΜΜΕ— το ΠΑΣΟΚ λέει απλώς «δεν πήγε ως εκπρόσωπος του κόμματος».
Τόσο απλά. Τόσο βολικά.
Λες και το όνομα, η ιδιότητα και η εικόνα ενός εκλεγμένου στελέχους δεν μεταφράζεται σε πολιτική νομιμοποίηση.
Λες και οι Τούρκοι έκαναν λάθος που ανέβασαν φωτογραφία στην επίσημη ιστοσελίδα τους.
Και η αντίδραση της Χαριλάου Τρικούπη; Μια αποστειρωμένη φράση περί «ακαδημαϊκής ιδιότητας». Καμία συγγνώμη, καμία αυτοκριτική, καμία πολιτική συνέπεια. Ούτε καν διαγραφή ή πειθαρχικός έλεγχος.
Κι εδώ έρχεται το πιο προκλητικό: ο Νίκος Ανδρουλάκης, που δεν δίστασε να διαγράψει χωρίς δεύτερη σκέψη την Κατερίνα Μπατζελή για ένα απλό σχόλιο, σήμερα επιδεικνύει πρωτοφανή επιείκεια απέναντι στην Πωλίνα Λάμψα — μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, που ουσιαστικά νομιμοποιεί με την παρουσία της το ψευδοκράτος.
Αυτή η επιλεκτική αυστηρότητα δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της ηγεσίας. Μια ηγεσία που τιμωρεί για μικροπροβλήματα αλλά καλύπτει σοβαρές εθνικές προδοσίες, όταν αυτές εξυπηρετούν εσωκομματικές ισορροπίες και πολιτικές συμμαχίες.
Αυτό δεν είναι πατριωτισμός. Είναι πολιτικός τακτικισμός. Και προσβολή για όσους επί δεκαετίες αγωνίζονται να μη φωτογραφίζεται κανείς μπροστά σε αυτά τα σύμβολα, ούτε αξιωματούχος του ΟΗΕ.
Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, «παραμένει πιστό στην εθνική γραμμή». Μόνο που, όπως φαίνεται, η εθνική γραμμή σταματάει εκεί που αρχίζει ο εσωκομματικός συσχετισμός και οι προσωπικές φιλίες.
Με τον Παπανδρέου, με τον Γερουλάνο, με την ίδια την ιστορία του κόμματος.
Όχι πια «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».
Τώρα: η διπλωματία ανήκει στους ακαδημαϊκούς και οι σημαίες στα παρασκήνια.
