Η νίκη έχει πολλούς πατέρες, η ήττα είναι ορφανή. Αλλά με την αλλοπρόσαλλη αντιπολίτευση που διαθέτουμε στην Ελλάδα, δεν ξέρουμε ούτε ποια είναι η νίκη, ούτε ποιοι είναι οι «πατέρες» της, ούτε τελικά ποιοι και αν τη διεκδικούν. Έτσι, για άλλη μια φορά, ενώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια εθνική επιτυχία στα ενεργειακά ζητήματα της χώρας και στη διασφάλιση όχι μόνο σημαντικών μελλοντικών εσόδων, αλλά και της ίδιας της εθνικής ασφάλειας, χάρη στην αμερικανική παρουσία, παρακολουθούμε και πάλι ένα θέατρο του παραλόγου.
Το ΠΑΣΟΚ διεκδικεί την πατρότητα της νίκης, αλλά αποφεύγοντας να αναφερθεί στην περίοδο 2012-2014. Αναφέρονται στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, στον Γιάννη Μανιάτη και στον νόμο Ν.4001/2011, με τον οποίο προκηρύχθηκε διεθνής διαγωνισμός και στη συνέχεια το Block 2 κατακυρώθηκε σε αναδόχους.
Ο λόγος για διαγωνισμούς που δημοσιεύθηκαν τις 13 Νοεμβρίου 2011στην Εφημερίδα της ΕΕ. Με αποτέλεσμα η Ελλάδα, χωρίς καν να έχει ανακηρύξει ΑΟΖ, να επιτυγχάνει τα οικόπεδα αυτά, πολλά από τα οποία βρίσκονται εκτός των χωρικών της υδάτων, να αναγνωριστούν από την ΕΕ.
Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ, που στις 6 Νοεμβρίου εξέδωσε ιδιαίτερα επιθετική ανακοίνωση κατά της κυβέρνησης, προσπαθεί να διαγράψει την περίοδο 2012-2014, όταν η τότε κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη ακριβώς τον Μανιάτη διόρισε υπουργό Περιβάλλοντος, αποδεικνύοντας όχι μόνο ότι το κράτος έχει συνέχεια, αλλά και ότι ο εθνικός στόχος είναι κοινός.
«Είναι έργο ΠΑΣΟΚ», φωνάζουν στις τηλεοράσεις. Αλλά όταν τους θυμίζεις πως το ίδιο πρόσωπο επελέγη από την τρικομματική κυβέρνηση, προσπαθούν να το προσπεράσουν όσο πιο βιαστικά γίνεται. Φαίνεται ότι και η ιστορία των υδρογονανθράκων γράφεται με πολλές λευκές σελίδες.
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζεται και αυτός «πατέρας της νίκης», υπενθυμίζοντας τις τριμερείς συναντήσεις του Τσίπρα (που είχαν ξεκινήσει επί Σαμαρά σε διάφορα σχήματα). Αλλά και αυτοί γράφουν τις δικές τους λευκές σελίδες. Μιλάμε για την επιτομή της υποκρισίας και του απόλυτου παραλογισμού!
Το ΠΑΣΟΚ, πηγαίνοντας από λάθος σε λάθος, προσπαθεί να δικαιολογήσει τα λάθη του σβήνοντας από την ιστορία του την περίοδο της συγκυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία με πρόσχημα την κατακρήμνισή του στις εκλογές του 2015.
Με τη διαφορά ότι μετά την ήττα του 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες, η Νέα Δημοκρατία ανέκαμψε. Χωρίς να σβήσει την περίοδο 2012, αλλά στηριζόμενη σ’ αυτήν για να αποδείξει πόσο καταστροφική υπήρξε η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ, που καθυστέρησε δραματικά την έξοδο από τα μνημόνια. Έτσι, η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο ανέκαμψε, αλλά έφθασε στο 41%.
Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ με τις λευκές σελίδες του εξακολουθεί να καρκινοβατεί. Δεν προσπάθησε να αποδείξει ότι τότε έπραξε το σωστό, αλλά αποκήρυξε το παρελθόν του.
Αλλού πατούν, αλλού βρίσκονται
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, πότε πανηγυρίζει και πότε επιτίθεται. Πότε «ζήτω ο Τσίπρας» που υπέγραψε τις συμβάσεις και μιλούσε με ΗΠΑ και Ισραήλ, πότε πυρά κατά της πρόσφατης συμφωνίας του Ζαππείου. Ο ίδιος ο πρόεδρος Φάμελλος έφθασε στο σημείο να εκδώσει ανακοίνωση (7 Νοεμβρίου 2025), μιλώντας για «γκλαμουράτο επικοινωνιακό περιτύλιγμα», για «ανησυχητικές εξελίξεις στα ενεργειακά», για «τυφλή εξυπηρέτηση των συμφερόντων Τραμπ και Νετανιάχου», για «ανάδειξη των εξορύξεων ως προτεραιότητα», για «κυβέρνηση του καρτέλ των ορυκτών καυσίμων» που «κάνουν πάρτι», για «λάθος ενεργειακή στρατηγική», για δέσμευση της χώρας σε «εισαγόμενους ενεργειακούς πόρους», για «μονοδιάστατη πρόσδεση και υπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων». Υποστηρίζοντας μάλιστα ότι «ο Μητσοτάκης ψάχνει σανίδα επικοινωνιακής σωτηρίας και για να τη βρει επέλεξε να λειτουργήσει ως υπηρέτης των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων των ΗΠΑ και του LNG υποθηκεύοντας την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας»!
Έφθασε να μιλήσει και για... «απεμπόληση περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού Δημοσίου»! Αυτός που το κόμμα του μετέφερε όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας (και τους υδρογονάνθρακες) στο Υπερταμείο!
Μέσα στη σύγχυση έκανε την εμφάνισή του και ο Νίκος Παππάς, ο οποίος (την ίδια μέρα), υπενθύμισε ότι «οι σοβαρές συμφωνίες έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ. Τότε δημιουργήθηκαν οι κοινοπραξίες με την ExxonMobil, με την Total και τα ΕΛΠΕ και για το Ιόνιο και για την Κρήτη. (...) Ποιο ήταν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό; Ο δημόσιος χαρακτήρας των ΕΛΠΕ. (Επί ΝΔ) μειώθηκε η συμμετοχή του Δημοσίου στα ΕΛΠΕ. Και τα ΕΛΠΕ με τη μειωμένη συμμετοχή του Δημοσίου μειώνουν ακόμα περισσότερο τη συμμετοχή τους στην κοινοπραξία από 25% σε 10%. Πού είναι το δημόσιο συμφέρον και πώς διασφαλίζεται; Εμείς λέμε: Τα ΕΛΠΕ στο Δημόσιο και τα έσοδά τους από τις εξορύξεις στον ΕΦΚΑ. Είναι το μοντέλο που ακολουθεί η Νορβηγία εδώ και δεκαετίες και έχει γίνει μία από τις πιο προηγμένες χώρες».
Μιλάνε αυτοί που παρέδωσαν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας (και τα ΕΛΠΕ) με το τρίτο μνημόνιο! Και τώρα, με βρυχηθμούς λιονταριού, δηλώνουν πως τα θέλουν πίσω στο Δημόσιο!
Μιλάνε αυτοί που κατήργησαν τον νόμο 4162/2013 για τη δημιουργία του Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών. Σύμφωνα με εκείνον τον νόμο, το 75% των εσόδων από την αξιοποίηση των εθνικών κοιτασμάτων θα κατευθυνόταν στο ασφαλιστικό και συγκεκριμένα στις συντάξεις και στη χρηματοδότηση μεταπτυχιακών των ελληνικών ΑΕΙ. Το 20% θα κατευθυνόταν στο Πράσινο Ταμείο και το 5% στις περιφέρειες και στους τοπικούς ΟΤΑ. Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταψηφίσει! Ε, τώρα ο κ. Παππάς υποστηρίζει πως πρέπει να συμβεί αυτό ακριβώς που το κόμμα του και ο ίδιος, ως πρωτοκλασάτος υπουργός, κατήργησαν!
Για να μην πούμε και για τον άλλο πρωτοκλασάτο, τον Χαρίτση, που ως πρόεδρος της Νέας Αριστεράς τώρα, εμφανίζεται λάβρος για να μας πει ότι «μια πολυεθνική θα ψάξει τρυπώντας τον βυθό των θαλασσών μας για καύσιμα του περασμένου αιώνα» και για «μια ενεργειακή στρατηγική που στηρίζεται σε εξορύξεις, εξαρτήσεις και ψευδαισθήσεις μεγαλοϊδεατισμού»!
Προφανώς δεν έχει πια σημασία να ασχολείται κανείς με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά επειδή όλοι αυτοί εμφανίζονται κάθε φορά με διαφορετικά προσωπεία, καλό είναι να υπενθυμίζουμε τα πεπραγμένα τους. Γιατί –με πρώτο τον Τσίπρα– ποντάρουν στη λήθη και συνηθίζουν να γράφουν ξανά και ξανά την καταστροφική ιστορία τους.
Μια σύντομη αναδρομή στον τυχοδιωκτισμό τους, λοιπόν: Το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε τις συμβάσεις της κυβέρνησης Σαμαρά για έρευνα και εξόρυξη. Μιλούσαν τότε για «ενεργειακή μπανανία», «δημοκρατικό ενεργειακό σχεδιασμό», «αποικιοκρατικές συμβάσεις», για «μονομερείς, αποικιοκρατικές και προκλητικά ετεροβαρείς συμβάσεις υπέρ των εργολάβων και των πολυεθνικών», για «προϊόντα εγωκεντρικού ψευδοπατριωτικού παραληρήματος και έντονου μικροπολιτικού και αποπροσανατολιστικού λαϊκισμού»! Θυμήθηκαν ακόμη και τις «Επτά αδελφές»!
Όπως έλεγαν, όλα αυτά ήταν προπαγάνδα «για να περνούν τα μνημόνια»! Και βέβαια, μιλούσαν για... παράδοση του ορυκτού πλούτου σε μια χούφτα ομίλους, κάνοντας λόγο για «προϊόντα εγωκεντρικού ψευδοπατριωτικού παραληρήματος και έντονου μικροπολιτικού και αποπροσανατολιστικού λαϊκισμού», για «προϊόντα εξωθεσμικών επιτροπών» που «δεν προάγουν και δεν κατοχυρώνουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού διότι εκχωρούν, με σαφή ετεροβαρή μονομέρεια, τα μεσομακροπρόθεσμα οφέλη του Δημοσίου από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε ιδιώτες μισθωτές».
Καλούσαν, μάλιστα, τον Μανιάτη «να εγκαταλείψει την ιδέα πως οι συμβάσεις αυτές, καθαγιασμένες από μια φαινομενικά διαυγή κοινοβουλευτική διαδικασία, θα τον απαλλάξουν από τις ευθύνες που βαρύνουν τις επιλογές του».
Οι Λαφαζανικοί αποκαλούσαν... αιματοβαμμένες τις συμφωνίες του Καΐρου ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο και τα συνθήματα έδιναν και έπαιρναν: Καμιά σταγόνα αίμα για το πετρέλαιο, όχι στον ιμπεριαλισμό, όχι στην «εθνική συστράτευση» για το κυριαρχικό δικαίωμα στην ΑΟΖ, όχι στην ιμπεριαλιστική συμμαχία με Ισραήλ-ΗΠΑ-ΕΕ, όχι στην απάτη ότι οι λαοί έχουν να κερδίσουν κάτι από το αστικό σχέδιο «μνημόνιο + υδρογονάνθρακες»!
Και άλλα πολλά. Όπως: «Ελλάδα και Ρωσία στο στόχαστρο του δυτικού ιμπεριαλισμού», αφού «η Δύση και συγκεκριμένα ο αμερικανονατοϊκός ιμπεριαλισμός, συνεπικουρούμενος από την ΕΕ, μεθοδεύει σχεδιασμένα εδώ και μήνες την κάθετη πτώση των διεθνών τιμών του πετρελαίου», προκειμένου «να πλήξουν βαρύτατα τη ρωσική οικονομία ως βασική εξαγωγό υδρογονανθράκων»!
Μάλιστα, τον Φεβρουάριο του 2014, όταν έγινε γνωστό ότι η χώρα μας μπορεί να αποβλέπει σε έσοδα 150 δισ. ευρώ από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεσπαθώσει, μιλώντας για «νέο αδιέξοδο success story».
Το 2015, όταν με τα ψέματα βρέθηκαν στην εξουσία, ο παραλογισμός συνεχίστηκε. Στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο κ. Τσίπρας είχε αναθέσει το κρίσιμο εθνικό αυτό θέμα στον κ. Λαφαζάνη, που κωλυσιεργούσε... παραδίδοντας μαθήματα ενεργειακής πολιτικής στην Ευρώπη.
Στο μεταξύ, στις 6 Φεβρουαρίου 2015, έληξε η προθεσμία για την υποβολή προσφορών, στο πλαίσιο διεθνούς διαγωνισμού που η Ελλάδα είχε προκηρύξει τον Αύγουστο του 2014, από εταιρείες που θα ενδιαφέρονταν για έρευνες υδρογονανθράκων στις περιοχές Άρτας, Αιτωλοακαρνανίας και ΒΔ Πελοποννήσου.
Από τη Ρωσία στη Βενεζουέλα
Τον Ιούλιο του 2015 για το «οικόπεδο 2» είχαμε μόνο μία προσφορά και μόλις τρεις για τα είκοσι προκηρυχθέντα «οικόπεδα».
Αλλά Τσίπρας και Λαφαζάνης έτρεχαν παρέα στη Ρωσία αναζητώντας «νέα λιμάνια» και μαζί υπέγραφαν, στις 19 Ιουνίου 2015 –και ενώ καιγόμασταν– στην Αγία Πετρούπολη, τον (ανύπαρκτο) «Νότιο Ευρωπαϊκό Αγωγό» ή «Greek Stream», έναν ελληνορωσικό αγωγό που δήθεν θα ήταν η συνέχεια του (επίσης ανύπαρκτου) ρωσοτουρκικού αγωγού, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια της Δύσης.
Μετά, βέβαια, υπέκυψαν στις πιέσεις, πάγωσαν το έργο και τελικά η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα περάσει από τη Βουλγαρία. Προηγουμένως απλά χάναμε χρόνο με τον Λαφαζάνη να μας διαφημίζει ότι επρόκειτο για επένδυση 2 δισ. δολαρίων που θα πρόσφερε 20.000 θέσεις εργασίας και άλλα τέτοια παραμύθια για μικρά παιδιά.
Γι’ αυτό και τον Ιούλιο του 2017, μιλώντας στον Βήμα FM, ο Λαφαζάνης είχε πει πως... «ήταν αυτονόητο ο ΣΥΡΙΖΑ να είχε συζητήσει και με τη Βενεζουέλα το ενδεχόμενο να προμήθευε τη χώρα μας με πετρέλαιο». Και πως το 2015, μπροστά στον κίνδυνο η χώρα μας να βρεθεί εκτός Ευρωζώνης, είχε εξασφαλίσει από τη Ρωσία μια βοήθεια «κάποιων δισεκατομμυρίων» ως προκαταβολή. Και χρειάστηκε να φθάσουμε στον Οκτώβριο του 2016 για να πέσει η περίφημη συριζαϊκή υπογραφή – η οποία, βέβαια, έπεσε όταν διατυπώθηκε η απειλή για απόσυρση του ενδιαφέροντος.
Τελικά, ο κ. Λαφαζάνης καταψήφισε τον κ. Τσίπρα και βρέθηκε εκτός κυβέρνησης. Μέσα στην αναμπουμπούλα, στις 14 Ιουλίου 2015, κατατέθηκαν οι προσφορές. Αλλά η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (συμπεριλαμβανομένης και της νέας ηγεσίας του υπουργείου με επικεφαλής τον Σκουρλέτη) ήταν πολύ απασχολημένη με τις επαναστατικές γυμναστικές και τα δημοψηφίσματα, και τις «τακτικές υποχωρήσεις», και το τρίτο μνημόνιο. Με αποτέλεσμα να μη συσταθεί η αρμόδια Επιτροπή, να μην αποσφραγιστούν καν οι προσφορές και να αποχωρήσει ο ενεργειακός κολοσσός Enel.
Δεν τους άρεσε η συμφωνία για τον TAP, τους ξίνιζε ο ελληνοβουλγαρικός IGB, στράβωναν με τον EastMed, διαφωνούσε με την Πλωτή Μονάδα Φυσικού Αερίου Αλεξανδρούπολης ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήθελαν την αναβάθμιση της Ρεβυθούσας, ούτε το Ηλεκτρικό Καλώδιο που για πρώτη φορά συνδέει Ασία με Ευρώπη, Ισραήλ, Κύπρο, Κρήτη, Αττική. Τώρα τους έχει τάχα πιάσει πρεμούρα με το καλώδιο…
Μετά έφεραν το τρίτο μνημόνιο και μαζί μ’ αυτό και το υπερταμείο. Και τότε, οι υδρογονάνθρακες, που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχαν και εντάσσονταν στον «ψευδοπατριωτισμό», μεταφέρθηκαν και αυτοί στο Υπερταμείο, με μια απλή παράγραφο: «Στο Ταμείο θα περιέλθουν περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, μετοχές των κρατικών επιχειρήσεων, υποδομές, καθώς και ακίνητα του ελληνικού Δημοσίου. Στο Ταμείο πιθανόν να ενταχθούν (τραβηγμένο από τα μαλλιά αυτό το «πιθανόν» σε ένα non paper της 7/8/2015) και όλα τα μελλοντικά έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του ορυκτού/φυσικού πλούτου της χώρας, υδρογονάνθρακες κ.λπ.)».
Καταψήφισαν δικές τους συμβάσεις!
Οπότε, τον Μάιο του 2019, ο κ. Τσίπρας υπέγραψε πανηγυρικά και εν επισήμω τελετή τις συμβάσεις. Με τις εκλογές του Ιουλίου 2019, βρέθηκε εκτός κυβέρνησης. Οπότε, με μεγάλη ευκολία, το κόμμα του καταψήφισε τον Οκτώβριο του 2019 τις ίδιες εκείνες συμβάσεις που ο ίδιος είχε υπογράψει!
Οπότε, στις εκλογές του 2023, επέστρεψαν στην «ενεργειακή δημοκρατία» και στο εντελώς αντιπατριωτικό αφήγημα της απεμπόλησης της ενεργειακής αυτάρκειας της πατρίδας μας! Στο πρόγραμμά τους για τις εκλογές του 2023, ανέφεραν: «Απεμπλεκόμαστε από την πολιτική εξόρυξης υδρογονανθράκων, με μη ανανέωση αδειών έρευνας και εκμετάλλευσης και μη παραχώρηση νέων περιοχών»!
Με τον κ. Τσίπρα να λέει πως «εμείς υπογράψαμε το 2019, αλλά τώρα είμαστε σε άλλη περίοδο. Η προοπτική αξιοποίησης υδρογονανθράκων είναι ξεπερασμένη»! Μ’ αυτούς συμπορεύεται σήμερα το ΠΑΣΟΚ!
