Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα δεν πάνε όσο καλά θα ήθελαν, καθώς ενώ η κυβέρνηση δείχνει να είναι σε μια από τις δύσκολες στιγμές της, είναι ξεκάθαρο πως ο αρχηγός της, που ξύπνησε μια μέρα αξιωματική αντιπολίτευση, δεν ανεβαίνει δημοσκοπικά – τουναντίον, πέφτει με ρυθμούς που ίσως δεν περίμενε ούτε ο πιο πιστός του ψηφοφόρος στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές.
Λογικό θα ήταν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, οι άνθρωποι του κόμματος να κάνουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις, καθώς βλέπουν πως ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ο ορισμός του «δεν τραβάει το παιδί», και επειδή μαζί του αρχίζουν να το παίρνουν σιγά σιγά απόφαση πως κατά πάνω δεν θα τραβήξουν, και επειδή ξέρουν πως έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια κάποιες πιο αρχηγικές αναρτήσεις από τον Παύλο Γερουλάνο, σαν αυτήν που πήρε το μάτι μου στο Χ, όπου ο ίδιος απαντάει στο ερώτημα «μετά τον Μητσοτάκη τι», προσπαθώντας να φέρει στην επιφάνεια το καράβι που βουλιάζει, δηλαδή το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη.
Εξάλλου πώς να είναι ευχαριστημένη η πράσινη πολυκατοικία, όταν ο Ανδρουλάκης πιάνεται συνεχώς μετεξεταστέος, και αυτός μαζί με την Κατερίνα Νοτοπούλου –μετά την πρόσφατη επίδειξη άγνοιας του κυβερνητικού έργου που έκανε στον Άδωνι Γεωργιάδη– συναγωνίζονται για τον τίτλο του πιο άσχετου;
Φαντάζομαι πως η σύγκλιση στο πρόσωπο του Παύλου Γερουλάνου είναι καθολική, και πως αν η κάτω βόλτα συνεχιστεί, το ΠΑΣΟΚ θα περάσει στην ιστορία ως ένα από τα κόμματα που έκανε δύο φορές εσωκομματικές αρχαιρεσίες μέσα σε λιγότερο από δώδεκα μήνες, με βέβαιο αποτέλεσμα την απομάκρυνση του Νίκου Ανδρουλάκη από την προεδρία και την αντικατάστασή του από ένα, εικάζω, νέο και άφθαρτο πρόσωπο στη θέση της προεδρίας.
To be continued...
