Το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που καθόρισε τη μεταπολιτευτική Ελλάδα, έχει καταντήσει πλέον πολιτικό συμπλήρωμα, περιφερόμενο μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της… Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Η πρόσφατη πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ και στήριξαν τα αποκόμματα που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να επιβεβαιώσει ότι το Κίνημα έχει χάσει κάθε πολιτική αυτονομία και στρατηγική, επιλέγοντας τον ρόλο του κομπάρσου σε μια ανούσια αντιπολιτευτική παράσταση.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το ΠΑΣΟΚ, αφού διαλύθηκε εκλογικά λόγω του Μνημονίου που το ίδιο υπέγραψε το 2010, πέρασε από μια μακρά περίοδο κρίσης ταυτότητας.
Από το 2015 και μετά, αντί να ανασυνταχθεί και να υπερασπιστεί την ιστορική του διαδρομή, μπήκε σε ένα διαρκές παιχνίδι ισορροπιών μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα, το άλλοτε «Κίνημα Αλλαγής» δείχνει να έχει επιλέξει τον ρόλο του συμπληρώματος μιας αντιπολίτευσης χωρίς ουσία, φλερτάροντας με τον λαϊκισμό που άλλοτε πολεμούσε.
Η εικόνα του ΠΑΣΟΚ να συνυπογράφει πολιτικές πρωτοβουλίες και να συντάσσεται με τις κορώνες της Κωνσταντοπούλου και των πρώην υπουργών του Τσίπρα, όπως ο Φάμελλος και ο Χαρίτσης, είναι αποκαρδιωτική. Αυτό το κόμμα, που κάποτε διαχειρίστηκε κρίσεις και πήρε δύσκολες αποφάσεις, σήμερα σέρνεται πίσω από μια παράταξη που το πολέμησε με λύσσα την περίοδο 2010-2015, χαρακτηρίζοντάς το «μνημονιακή προδοσία».
Ας θυμηθούμε, όμως, τι έκανε το ΠΑΣΟΚ τότε. Επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, ανέλαβε το πολιτικό κόστος για να κρατήσει τη χώρα όρθια, υπογράφοντας το πρώτο Μνημόνιο και μπαίνοντας σε μια δίνη που το καταδίκασε εκλογικά. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα έφερε το δικό του Μνημόνιο το 2015, το ΠΑΣΟΚ ψήφισε υπεύθυνα, στηρίζοντας την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ. Όμως, αντί να χτίσει πάνω σε αυτήν την παρακαταθήκη, προτίμησε να βυθιστεί στη σύγχυση, εγκλωβισμένο σε μικροκομματικούς τακτικισμούς.
Και τώρα; Καταθέτει προτάσεις δυσπιστίας χωρίς ξεκάθαρη εναλλακτική, έχοντας την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και των ορφανών του, που δεν έχουν κάνει καμία αυτοκριτική για την περίοδο 2015-2019. Αντί να ηγηθεί ενός σοβαρού κεντροαριστερού χώρου, παρακολουθεί αμήχανα τις εξελίξεις, αναζητώντας ρόλο σε ένα παιχνίδι όπου δεν είναι καν βασικός παίκτης.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν είναι ούτε αντιπολίτευση ούτε εναλλακτική λύση. Είναι ένας δορυφόρος, μια συμπληρωματική δύναμη που παρακαλά για λίγη πολιτική ορατότητα. Και αν συνεχίσει έτσι, το μόνο που θα καταφέρει είναι να εξαφανιστεί οριστικά, αφήνοντας την ιστορική του κληρονομιά στα χέρια αυτών που κάποτε το λοιδορούσαν.
