Σχεδόν 15,5 χρόνια πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ –από τότε που ο Αλέκος Αλαβάνος τού έδωσε το δαχτυλίδι της ηγεσίας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ– ο Αλέξης Τσίπρας κλείνει τον κύκλο του ως επικεφαλής ενός κόμματος διαμαρτυρίας που έφτασε να γίνει κυβέρνηση φέρνοντας στην κεντρική πολιτική σκηνή την τοξικότητα, την πόλωση, τον διχασμό και τα fake news.
Επενδύοντας στα ταπεινότερα αισθήματα, πατώντας στην οργή και την αγανάκτηση της οικονομικής κρίσης, μετέτρεψε σε πολιτικό σύνθημα το «Ή εμείς ή αυτοί» με μοναδικό στόχο την εξουσία που τελικά γεύτηκε με τη βοήθεια του Πάνου Καμμένου και των ΑΝΕΛ, τους οποίους στην πορεία άδειασε χαρακτηρίζοντας τη συνεργασία «αναγκαίο κακό».
Χωρίς πρόγραμμα, με ψεύτικες υποσχέσεις που ποτέ δεν τήρησε, έπεισε έναν μεγάλο αριθμό πολιτών να τον εμπιστευτούν χρησιμοποιώντας στο έπακρο και την κακή κατάσταση στην οποία περιήλθε το ΠΑΣΟΚ ελέω μνημονίων.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε μέσα σε μια κρίση που χτύπησε στο μαλακό υπογάστριο της κοινωνίας. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να φτάσει στο Μέγαρο Μαξίμου.
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο Αλέξης Τσίπρας εργαλειοποίησε ακόμη και τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας το 2014 προκειμένου να οδηγήσει την τότε κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών και στη συνέχεια να φτάσει στο σημείο να κατηγορήσει τον Αντώνη Σαμαρά ότι… φυγομάχησε.
Δεν είναι τυχαίο ούτε το γεγονός ότι ως πρωθυπουργός έδωσε το πράσινο φως για να διασυρθούν πολιτικοί του αντίπαλοι με την υπόθεση Novartis, μέσα από μια διαδικασία που κατέρρευσε παταγωδώς, αλλά άφησε βαρύ και βαθύ στίγμα στην πολιτική σκηνή.
Δεν είναι τυχαίο ούτε ότι και το θέμα με τη Βόρεια Μακεδονία επεδίωξε να το μετατρέψει σε εσωκομματικό πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας, αποτυγχάνοντας και πάλι.
Δεν είναι τυχαίο ούτε ότι επιχείρησε να μετατρέψει την πολιτική σκηνή σε βάλτο. Ίδιον με αυτόν της προεκλογικής διαφήμισης του ΣΥΡΙΖΑ που ήρθε να προστεθεί στις… μαύρες αγκινάρες.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και κατά την ανακοίνωση της παραίτησής του επέλεξε την καταστροφολογία λέγοντας ότι «μπορεί κάποιοι να χαίρεστε με την απόφασή μου. Και κάποιοι να λυπάστε. Αλλά τα επόμενα χρόνια δεν θα είναι εύκολα για κανέναν μας. Ό,τι κι αν ψήφισε στις τελευταίες εκλογές. Ζούμε σε μια περίοδο αλλεπάλληλων κρίσεων, σε ένα ασταθές οικονομικό περιβάλλον, σε μια περίοδο γεωπολιτικών εντάσεων και προκλήσεων».
Δεν είναι τυχαίο ούτε ότι μπόλιασε το DNA του κόμματος της ευρωπαϊκής Αριστεράς με τον πολακισμό κινούμενος παράλληλα με τον Παύλο Πολάκη και τις ακραίες ύβρεις και δολοφονίες χαρακτήρων, γεγονός που προκαλεί ερωτήματα για το αν τελικά ο… νέος ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει, αν το θελήσει ο επόμενος αρχηγός, ν' απαγκιστρωθεί από αυτήν τη λογική…
