Σε μια εποχή που ο δημόσιος διάλογος για τη λειτουργία των κρατικών μηχανισμών και την ανεξαρτησία των οργανισμών επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, αξίζει να θυμηθούμε τι έλεγε –και κυρίως τι έκανε– ο Παύλος Πολάκης το 2015.
Σε παλιές του αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, ο ίδιος ομολογεί απροκάλυπτα την προσωπική του παρέμβαση στον ΟΠΕΚΕΠΕ, με αφορμή καθυστερήσεις στην ενίσχυση της βιολογικής κτηνοτροφίας και γεωργίας για το έτος 2012, σε περιοχές όπως τα Σφακιά και ο Αποκόρωνας.
«Μετά τη σημερινή "δυναμικού" χαρακτήρα παρέμβαση στον ΟΠΕΚΕΠΕ», γράφει χαρακτηριστικά, «θα λυθεί άμεσα το πρόβλημα», ενώ δεν διστάζει να μιλήσει για «συνειδητό σαμποτάζ» από υπαλλήλους της υπηρεσίας στην Αθήνα, τους οποίους, όπως λέει, «ξεφτίλισε με χαρτιά και στοιχεία».
Τα ερωτήματα
Το ερώτημα που γεννάται είναι εύλογο: ποια είναι τα όρια της πολιτικής παρέμβασης σε ανεξάρτητους οργανισμούς και πού αρχίζει ο κίνδυνος για χειραγώγηση της διοίκησης; Μπορεί ένας βουλευτής να «ξεφτιλίζει» δημοσίους υπαλλήλους επειδή δεν συμφωνεί με την ερμηνεία που δίνουν στον νόμο ή με τη διαδικασία που ακολουθούν;
Αναπόφευκτα, τέτοιες δηλώσεις προκαλούν αίσθηση και θέτουν στο επίκεντρο τον ίδιο τον κ. Πολάκη. Ποιος ακριβώς ήταν ο ρόλος του τότε στον χειρισμό του ΟΠΕΚΕΠΕ; Είχε θεσμική αρμοδιότητα να «παρεμβαίνει» ή η «δυναμική» του παρέμβαση άγγιζε άλλες σφαίρες επιρροής;
Το βέβαιο είναι ότι ο ίδιος φρόντισε να διαφημίσει δημόσια τον τρόπο με τον οποίο «λύνονται προβλήματα». Μόνο που η πολιτική μνήμη είναι πεισματάρικη – και η κοινή γνώμη γνωρίζει πλέον καλά πως ανάμεσα στην αποφασιστικότητα και την αυθαιρεσία υπάρχει μια λεπτή γραμμή. Και είναι δουλειά της Δημοκρατίας να την προστατεύει.
Δείτε την ανάρτηση
