Όταν τα φώτα φεύγουν από τη σκηνή και πέφτουν στο κοινό, τότε μάλλον η παράσταση έχει αποτύχει. Ειδικά όταν οι κριτικές είναι αρνητικές και από τους φίλους.
Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να γίνει το αντικείμενο μιας πολιτικής και κυρίως παραπολιτικής συζήτησης, όχι τόσο για αυτά που είπε, όσο γι’ αυτά που έκανε και θέλησε να παρουσιάσει ως μήνυμα μέσα από την παράσταση που στήθηκε στο Θέατρο Παλλάς για το βιβλίο του.
Όσα είπε είναι αυτά που έχει ξαναπεί πολλές φορές. Αν κάποιος ανατρέξει σε ομιλίες του πριν τις εκλογές του 2023 δεν θα βρει σχεδόν τίποτα διαφορετικό. Μάλιστα, ορισμένα σημεία θύμιζαν και εποχές πριν το 2015 και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας με τα περί «πλουτοκρατίας» και «πατριωτικών φόρων».
Το συμπέρασμά του ότι η χώρα καταστρέφεται και βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού –πέραν της ταύτισης με τη ρητορική του ΠΑΣΟΚ και των λοιπών δυνάμεων της αντιπολίτευσης– έφερε μνήμες της προεκλογικής περιόδου του 2023, τότε που κυκλοφορούσαν τα βιντεάκια του ΣΥΡΙΖΑ με τους βάλτους –στους οποίους αναφέρθηκε επίσης– και με τις «μαύρες αγκινάρες».
Ως προς το περιεχόμενο του βιβλίου τώρα, έχουν ειπωθεί πολλά. Ενδεχομένως να ειπωθούν και άλλα αφού στις 700 και πλέον σελίδες απουσιάζει η αυτοκριτική, αλλά πλεονάζει η κριτική στους άλλους ειδικά στους πρώην συντρόφους που κρεμάει στα μανταλάκια σχεδόν ως ανίκανους να ακολουθήσουν τη δική του πορεία.
Πριν την παρουσίαση του βιβλίου κυριαρχούσε το περιεχόμενο – με τη δική του αλήθεια, όπως άλλωστε διευκρίνισε εξαρχής. Όμως από την παρουσίαση και μετά, κυριαρχεί στη συζήτηση ο… εξώστης. Εκεί δηλαδή που έστειλε τους συντρόφους του, ώστε να μη βρίσκονται στην πλατεία μπροστά του.
Το μήνυμα της… απόστασης από το παρελθόν γύρισε μπούμερανγκ. Τα φώτα έπεσαν και παραμένουν στον… εξώστη, εκεί όπου ο «πιστός στρατιώτης» Σωκράτης Φάμελλος ξέχασε ότι είναι εκλεγμένος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι υπόλοιποι ότι είναι τα στελέχη που ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζει ως ανίκανα να υλοποιήσουν την πολιτική του.
Το μήνυμα του rebranding, επίσης. Όπως και αυτό προς εν δυνάμει νέους συνταξιδιώτες στις «νέες θάλασσες» και τη νέα «Ιθάκη» που μόνο θετικό δεν ήταν, βλέποντας τους προηγούμενους συντρόφους εγκλωβισμένους στο νησί της… Καλυψούς μαζί με τον Οδυσσέα τους.
Μπορεί ο εξώστης να δέχθηκε περισσότερες αρνητικές κριτικές για τη στάση του και την αποδοχή αυτής της συμπεριφοράς, εν τούτοις επί της ουσίας έκλεψε την παράσταση που πραγματοποιήθηκε για να σταλούν πολιτικά –υποτίθεται– μηνύματα και προσκλητήρια για νέες αρχές.
Το γεγονός ότι υπήρξαν διαρροές από συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι του εξώστη παριστάμενοι γνώριζαν πού θα κάτσουν και πήγαν ή ότι δεν υπήρξε πρόθεση υποβάθμισής τους επιβεβαιώνει ότι η παραπολιτική και το παρασκήνιο κυριαρχούν όταν δεν υπάρχει πολιτική πρόταση και κάτι πραγματικά νέο στην πολιτική σκηνή.
Πάντως αξίζει να σημειώσουμε το γεγονός ότι –δειλά δειλά έστω– άρχισαν να αντιδρούν και οι… αποσυνάγωγοι. Οπότε η συνέχεια θα έχει ένα ενδιαφέρον παραπολιτικό, αλλά δύσκολα θα έχει ενδιαφέρον πολιτικό…
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
