Η Ευρώπη είναι διχασμένη, πνιγμένη στη γραφειοκρατία, παραλυμένη από τις αποφάσεις της, και χωρίς επίγνωση των ιστορικών της καθηκόντων παρακολουθεί αντί να διαμορφώνει τις εξελίξεις.
Ένας οικονομικός γίγαντας που παραμένει στρατιωτικά και πολιτικά νάνος, όπως έχει πει ο Μάριο Ντράγκι. Αυτό αξιοποιεί με προκλητικό τρόπο ο Πούτιν, με στόχο να δοκιμάσει τις αντιδράσεις του ΝΑΤΟ, αλλά και να τρομοκρατήσει τη κοινή γνώμη στην Πολωνία, τις Σκανδιναβικές και τις χώρες της Βαλτικής.
Η επίδειξη δύναμης της Ρωσίας δεν περιορίζεται στον ανηλεή βομβαρδισμό του Κιέβου και στις παραβιάσεις του εναέριου χώρου της ΕΕ. Έχει καταφέρει να διεισδύσει στα πολιτικά συστήματα ευρωπαϊκών δημοκρατιών με σκοπό να τα αποσταθεροποιήσει.
Άλλωστε είναι κοινό μυστικό ότι κόμματα- δορυφόροι του Κρεμλίνου ενεργούν συστηματικά κατά των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων των χωρών τους.
Και ασφαλώς στο σχέδιο «άλωσης εκ των έσω» συμμετέχουν και μέσα ενημέρωσης των οποίων οι ιδιοκτήτες έχουν οικονομικά συμφέροντα με τη Ρωσία.
Κι ενώ συμβαίνουν αυτά κάποιοι ευρωπαίοι ηγέτες είναι… απασχολημένοι με την αναγνώριση του ανύπαρκτου παλαιστινιακού κράτους. Με την ανιστόρητη στάση τους αποδεικνύουν ότι δεν τους ενδιαφέρει πραγματικά η τύχη των ομήρων, συμμετέχοντας στο «κίνημα» του «σοσιαλισμού των ηλιθίων», όπως καταγράφηκε ιστορικά ο αντισημιτισμός του εργατικού κινήματος στα τέλη του 18ου αιώνα.
