Σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τη νέα γκάφα στην οποία υπέπεσε ο Νίκος Ανδρουλάκης – ο οποίος έβαλε το κόμμα του ν΄ απέχει από την ψηφοφορία της πρότασης που ο ίδιος κατέθεσε για προανακριτική– έφερε ως παράδειγμα αυτό που έγινε κατά τη διάρκεια δύο συζητήσεων για τη σύσταση προανακριτικής το 2008 και το 2009 θυμίζοντας τη σκευωρία που στήθηκε με το Βατοπέδι προκειμένου και τότε να διασυρθούν πολιτικοί αντίπαλοι.
Το παράδειγμα ήταν παντελώς άσχετο αφού τότε η κυβερνώσα παράταξη –η Νέα Δημοκρατία– είχε αποχωρήσει από την ψηφοφορία ενώ τώρα οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν αποχώρησαν, αλλά αντιθέτως αποχώρησαν αυτοί που είχαν καταθέσει την πρόταση για σύσταση προανακριτικής, δηλαδή οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ/Νέα Αριστερά καθώς και των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Πέραν αυτού όμως ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίσθηκε να σκαλίζει μια υπόθεση που, αν και δεν τιμά το ΠΑΣΟΚ και στελέχη του που σήμερα βρίσκονται δίπλα του, προκαλεί εντυπώσεις αναφορικά με τους χειρισμούς του κόμματος της αντιπολίτευσης και την ομοιότητα αυτών. Η σκευωρία που είχε στηθεί και τότε είχε ορισμένα αποτελέσματα με παραιτήσεις υπουργών αλλά και με τη μετέπειτα ήττα της ΝΔ αφού συνέβαλε στις εξελίξεις.
Αρκεί να σημειωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ –του Γιώργου Παπανδρέου τότε– επέλεξε να εργαλειοποιήσει την υπόθεση μετά την εκλογική νίκη του 2009 και προκειμένου να καλύψει το μνημόνιο που έφερε στη χώρα έκανε μια εξεταστική που οδήγησε σε προανακριτική που φυσικά δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Διέσυρε όμως πολιτικά πρόσωπα, τα οδήγησε εκτός πολιτικής και το 2017 αθωώθηκαν και τα μη πολιτικά πρόσωπα επιβεβαιώνοντας το μέγεθος της σκευωρίας.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σήμερα η αντιπολίτευση επιχειρεί να επαναλάβει την ιστορία ξεχνώντας ότι αυτή επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Τι έλεγε τότε το πόρισμα του ΠΑΣΟΚ που ήταν και το κυβερνών κόμμα; Διαβάστε:
«H εµπλοκή πολιτικών κυβερνητικών προσώπων στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου είναι αναμφισβήτητη. Η υλοποίηση ενός πολύπτυχου και περίπλοκου σχεδίου, που απαιτούσε τη συνδροµή πολλών κυβερνητικών και υπηρεσιακών παραγόντων καθώς και οργάνων της πολιτείας σε χρόνο ρεκόρ, µε εξόφθαλμα µη σύννοµες και ζημιογόνες αποφάσεις και εισηγήσεις για το ∆ηµόσιο, ήταν αδύνατη χωρίς συντονισµό από µεριάς υπουργών και υφυπουργών».
Θυμίζει κάτι σε όσους παρακολούθησαν το σόου της αντιπολίτευσης; Παραπέμπει μήπως σε κάποιο σκεπτικό κάποιας πρόσφατης πρότασης για σύσταση προανακριτικής επιτροπής;
Για την ιστορία και μόνο να θυμίσουμε τι είχε γίνει ένα πολιτικό πρόσωπο και θα εξηγήσουμε τον λόγο.
Έγραφε το πόρισμα του ΠΑΣΟΚ για τον Θεόδωρο Ρουσόπουλο ότι εκµεταλλευόµενος τη µεγάλη επιρροή που ασκούσε στα τότε µέλη της κυβέρνησης, λόγω της θέσης ισχύος που κατείχε ως υπουργός Επικρατείας, προέβη στο σύνολο των αναλυτικά αναφεροµένων ενεργειών στις σελ. 187 έως 190 του από 8/6/2010 πορίσµατος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για την ολοκλήρωση της ∆ιερεύνησης του Συνόλου του Σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου…»
Και κατέληγε ότι «προκύπτουν ιδιαιτέρως σοβαρές ενδείξεις για τη διάπραξη της ηθικής αυτουργίας:
➢ στο αδίκηµα της νοµιµοποίησης εσόδων από τις εγκληµατικές δραστηριότητες της κακουργηµατικής απιστίας και απάτης που, σύµφωνα µε το παρόν πόρισµα και τη σχετική ποινική δικογραφία, προσπόρισαν αθέµιτο περιουσιακό όφελος στην Ι.Μ.Β., στις εµπλεκόµενες εταιρείες αφανών και µη µετόχων και σε κάθε εµπλεκόµενο τρίτο
➢ στο αδίκηµα της απιστίας περί την υπηρεσία σε βάρος του ∆ηµοσίου κατά συναυτουργία και κατ’ εξακολούθηση και µη, των συναυτουργών πολιτικών προσώπων και µη, που αναφέρονται στο παρόν πόρισµα και στη σχετική ποινική δικογραφία
➢ στο αδίκηµα της απάτης από κοινού και κατ' εξακολούθηση και µη, σε βάρος του ∆ηµοσίου»
Να εξηγήσουμε γιατί έχει ενδιαφέρον η αναφορά στο πρόσωπο του Θοδωρή Ρουσόπουλου. Διότι ετέθη εκτός πολιτικής σκηνής για περίπου μια δεκαετία χωρίς να έχει αποκαλυφθεί το παραμικρό σε βάρος του. Στοχοποιήθηκε, διασύρθηκε αλλά δυστυχώς για τους συκοφάντες του επανήλθε.
Επανήλθε και εξελέγη βουλευτής. Και όχι μόνο. Οι συκοφάντες του αναγκάστηκαν να στηρίξουν την εκλογή του στη θέση του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και μάλιστα δύο φορές.
