Το 15ο Τακτικό Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας πέρασε στην ιστορία. Μπορεί να μην έγραψε ιστορία, ωστόσο άφησε όσους το παρακολούθησαν με τη βεβαιότητα ότι, υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, μεγάλο μέρος των επιδιώξεων που ο ιδρυτής της Κωνσταντίνος Καραμανλής κατέλιπε στους μετέπειτα ηγέτες της παράταξης πραγματώνονται κλείνοντας εκκρεμότητες δεκαετιών και ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν. Η φράση του υπουργού Αμυνας Νίκου Δένδια «διευρυνόμαστε, δεν μεταλλασσόμαστε» αποδίδει με ακρίβεια μόλις δύο λέξεων τη στρατηγική του πρωθυπουργού.
Αλλωστε όσοι διαβάζουν πίσω από τις λέξεις αντιλαμβάνονται τα αίτια των λυσσαλέων επιθέσεων που δέχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τους πολιτικούς αντιπάλους του. Και ο κυριότερος –πέραν των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων που, ενώ διευρύνουν τον ζωτικό χώρο για ανάπτυξη και ευημερία, περιορίζουν αντίστοιχα το πεδίο δράσης των κατεστημένων συμφερόντων– είναι ότι αυτή η στρατηγική αποδίδει γιατί εκτόπισε τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Στέφανο Κασσελάκη από τον ζωτικό χώρο του κέντρου. Γι’ αυτό και –ελλείψει προτάσεων και προγραμμάτων– αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση πολιτικοποιώντας τα γεγονότα. Προφανείς οι λόγοι, αφού ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνονται ολοένα και περισσότερο από μια παράταξη που εκφράζει καθ’ ολοκληρίαν τη σύγχρονη ευρωπαϊκή Δεξιά, το πολιτικό κέντρο και μεγάλο μέρος της φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας.
