Μια ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ και μια δήλωση του εκπροσώπου Τύπου Κώστα Τσουκαλά κυκλοφόρησαν χθες για να μην πουν τίποτε για κουμπαριές. Σε αυτές προσθέστε και την ανακοίνωση του γραμματέα του κόμματος Ανδρέα Σπυρόπουλου με την οποία έγινε γνωστό ότι αναστέλλεται η ιδιότητα του κομματικού μέλους του Γιώργου Λαμπράκη.

Ποιος είναι ο Γιώργος Λαμπράκης; Ένας εκ των συλληφθέντων –μαζί με τη σύζυγό του– για συμμετοχή σε κύκλωμα παράνομων επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ. Εκτός από μέλος του ΠΑΣΟΚ, που μάλιστα είχε διαγραφεί από τη Φώφη Γεννηματά και επανήλθε με απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη, είναι και κουμπάρος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Έχει σημασία αυτό; Για εμάς όχι. Έχει όμως σημασία για τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος έφτασε στο σημείο πρόσφατα να αναρτά αφίσες με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Γιώργο Ξυλούρη –τον επονομαζόμενο φραπέ– κάνοντας λόγο για «κουμπάρους». Το είπε και ο ίδιος κατ’ επανάληψη σε συνεντεύξεις του θέλοντας να δείξει ότι υπάρχει σχέση μεταξύ των δύο ώστε να εμπλέξει τον πρωθυπουργό.

Στη Βουλή όμως μίλησε γενικά για κουμπαριές αφού αποκαλύφθηκε ότι πρόκειται για μια κουμπαριά που είχε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τον αδελφό του Γιώργου Ξυλούρη πριν από 20 και πλέον χρόνια.

Τι σημασία έχει όμως η πραγματικότητα μπροστά στο αφήγημα του ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη που έχει ζηλέψει τη… δόξα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και τρέχει από πίσω της όπως έκανε με τις θεωρίες συνωμοσίας και τα fake news για την τραγωδία των Τεμπών;

Δυστυχώς καμία, αφού όπως φαίνεται δεν έβαλαν μυαλό στη Χαριλάου Τρικούπη, που τώρα βλέπουν και πάλι τα ποσοστά τους να πέφτουν και της Ζωής να ανεβαίνουν μέσα από τα σόου που κάνει και στη Βουλή και εκτός αυτής.

Οπότε ας ξαναγυρίσουμε στη λογική του Νίκου Ανδρουλάκη περί «κουμπαρικής ευθύνης» ή «ευθύνη της κουμπαριάς», όπως την ονόμασε ο Παύλος Μαρινάκης μιλώντας στον Σκάι. Με δεδομένη τη θέση του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο ίδιος είναι υπόλογος από τη μία και από την άλλη ότι το ΠΑΣΟΚ, όλα τα μέλη του και οι βουλευτές του χαρακτηρίζονται από τη συμμετοχή του κουμπάρου και μέλους στο κύκλωμα που αποκαλύφθηκε. Ή να υποστηρίξει ότι κάποιοι ήξεραν και κάλυπταν αφού δεν κατήγγειλαν.

Μπορεί να πει πολλά κάποιος. Και να απαντήσει στο ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα ότι η αναστολή της ιδιότητας του μέλους δεν σημαίνει και αναστολή της ιδιότητας του κουμπάρου. Ή να ρωτήσει αν είχαν πάρει χαμπάρι τι έκανε το στέλεχος τους.

Και να επικαλεστεί και τις ανακοινώσεις που εξέδωσε το ΠΑΣΟΚ χωρίς να πει τίποτα για τις… κουμπαριές. Αντιθέτως, εγκαλεί την κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία περί δήθεν προσπάθειας συμψηφισμού με «χυδαίο τρόπο», χωρίς όμως ν’ αναφέρει καν ποιος είναι ο συμψηφισμός που επιχειρείται και γιατί.

Δείτε για παράδειγμα την ανακοίνωση του Κώστα Τσουκαλά:

«Ω του θαύματος, ο εγκέφαλος του κυκλώματος που αποκαλύφθηκε σήμερα στην Κρήτη είναι κεντρικό και σημαίνον στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, στο οποίο ευχόταν συγχαρητήρια ο κ. Αυγενάκης και το οποίο συνόδευε σε σειρά κομματικών και κοινωνικών εκδηλώσεων τον πρωθυπουργό. Η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα απαντήσει: ποιον προστάτευσε χθες με τη σιωπή του ο κ. Ξυλούρης;

Κάθε προσπάθεια συμψηφισμού που επιχειρεί με χυδαίο τρόπο η Νέα Δημοκρατία πέφτει στο κενό, μετά τις συνταρακτικές αποκαλύψεις και τις κωμικοτραγικές εικόνες που βλέπουμε στην εξεταστική.

Ό,τι και να κάνει η κυβέρνηση, όσα εμπόδια και θέλει να βάλει, στο τέλος η Δικαιοσύνη θα κάνει ανεπηρέαστη τη δουλειά της».

Υπάρχει κάποια αναφορά στον κουμπάρο του Νίκου Ανδρουλάκη; Στη σύλληψη του μέλους του ΠΑΣΟΚ; Μια καταδίκη στην περίπτωση που επιβεβαιωθεί ως ένοχος; Να επισημάνουμε ότι ούτε στην ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του κόμματος που προηγήθηκε υπήρξε η παραμικρή αναφορά.

Λογικά πιστεύουν ότι με την αναστολή της ιδιότητας καθάρισαν. Θα μπορούσαν να το πετύχουν αυτό. Όσο όμως δεν ζητούν έστω μια συγγνώμη για τις αθλιότητες που έριξαν στην πολιτική σκηνή, τόσο φαίνονται να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους.

Karma is a… beast που θα έλεγε και η πάλαι ποτέ βουλευτής και υφυπουργός στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου –που βρέθηκε μετά στον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα στο κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη– Θεοδώρα Τζάκρη. Και μάλλον στην περίπτωση αυτή βρίσκει και την έννοιά της ως φράση…