κλιματική κρίση (η) 1. αλλαγή με καταστροφικές συνέπειες «η εκδίωξη του Κασσελάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν κλιματική κρίση για τη σάτιρα αλλά ευτυχώς υπάρχουν όλοι οι υπόλοιποι διεκδικητές για να αναπληρώσουν το κενό» 2. φανερός κίνδυνος που όμως δεν γίνεται γρήγορα αντιληπτός «χρειάζεται προσοχή ώστε η απουσία σοβαρής και πειστικής αντιπολίτευσης να μη δημιουργήσει κλιματική κρίση για την κυβέρνηση»
Στο ξέσπασμα του κορωνοϊού, υπήρχαν άνθρωποι που αμφισβήτησαν όχι μόνο τη θανατηφόρα δράση του ιού, αλλά και την ίδια την ύπαρξή του. Κατανοητό. Οι ιοί είναι αόρατοι με το γυμνό μάτι και οι συνέπειες της δράσης τους είναι εύκολο να αποδοθούν αλλού. Ο θάνατος μπορεί να έχει πολλές αιτίες. Αντιθέτως, τα ακραία καιρικά φαινόμενα που αυξάνονται και πληθαίνουν, οι όλο και πιο καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφισβήτησης. Η κλιματική κρίση είναι δεδομένη όχι μόνο γιατί το λένε οι επιστήμονες, αλλά και γιατί μπορούμε να τη δούμε όλοι. Πράγμα που κάνει πολύ παράξενους τους ανθρώπους που την αρνούνται. Θέλω να πω είναι άλλο να αρνείσαι την ύπαρξη ενός αόρατου ιού και άλλο να αρνείσαι την αισθητή ξηρασία, που ακολουθείται από τους ακόμη πιο αισθητούς τόνους νερού που πλημμυρίζουν την πόλη σου. Από την άλλη, δεν παραγνωρίζω ότι η πίστη έχει ανακουφιστικές ιδιότητες, ειδικά αν επιλέγεις αντί για τα μάτια σου να πιστεύεις τις επιθυμίες σου.
Κοτοπολάκης
Κανείς δεν απορεί που ο αψύς Σφακιανός ζήτησε και τέταρτη αναβολή της δίκης στην οποία κατηγορείται για συκοφαντική δυσφήμηση: είναι λογικό κάποιος να φοβάται την καταδίκη του. Αν υπάρχει μια απορία είναι το γιατί τα ελληνικά δικαστήρια του πρόσφεραν για τέταρτη φορά σανίδα σωτηρίας, αλλά και αυτό πιθανόν να εξηγείται, καθώς οι δικαστές δεν θα ήθελαν άλλος ένας Ελληνας να χάσει την εμπιστοσύνη του στην ελληνική δικαιοσύνη.
Μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει
Η τρικυμία του συντρόφου Ανδρουλάκη για τον ΑΣΕΠ και οι αντιφάσεις στις οποίες κατάφερε να πέσει μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, είναι μια καλή εξήγηση για την επιμονή που έδειξε στο «δράμα» των παρακολουθήσεων: είναι πολύ καλύτερος στο να κλαίγεται από όσο είναι στο να κάνει σοβαρή αντιπολίτευση.
Ξεκάθαρα, λείπει
Δεν ξέρω αν η αναγκαστική συνύπαρξη του πρωθυπουργού με τον Αντώνη τον Σαμαρά θα οδηγήσει σε μια έστω και μερική αποκατάσταση των σχέσεών τους. Αυτό για το οποίο είμαι σχεδόν σίγουρος είναι ότι καμία αποκατάσταση δεν θα ήταν απαραίτητη αν βρισκόταν στο Μαξίμου ο Γρηγόρης Δημητριάδης, ο οποίος, δύο χρόνια μετά την αποχώρησή του, φαίνεται πως εξακολουθεί να είναι η εξαίρεση στον κανόνα του «ουδείς αναντικατάστατος».
