Τα περί έντιμου, ειλικρινή και αξιόπιστου Τσίπρα δεν πείθουν και βρίσκουν απέναντί τους τον λαό που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει από την τοξικότητα στο λόγο του, τον αφόρητο λαϊκισμό του και την πρωτοφανή εχθροπάθεια που έδειχνε για τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Σεβασμός στον ηγέτη, στον έντιμο, στον ειλικρινή, στον αξιόπιστο, στον πολιτικό που έβγαλε την Ελλάδα από τα Μνημόνια, στο πολιτικό κεφάλαιο της χώρας και της Ευρώπης. Αυτά τα λίγα χαριτωμένα και εξόχως γραφικά λένε και γράφουν οι φιλικοί προς τον ΣΥΡΙΖΑ δημοσιογράφοι για τον «άχαστο» Αλ. Τσίπρα, που αναγκάστηκε σε παραίτηση μετά το διπλό εκλογικό Βατερλώ. Η προσπάθειά τους φιλότιμη, αλλά συγκρούεται με τη σκληρή πραγματικότητα και τα αδιάψευστα γεγονότα. Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Είναι ο πιο έντιμος, παπαγαλίζουν ολημερίς. Τους θυμίζουμε ότι κανείς από την κυβερνητική πλευρά δεν έχει κατηγορήσει τον Τσίπρα για οικονομικά σκάνδαλα. Σε αντίθεση, ο ίδιος έλεγε κάθε μέρα για το «Μαξίμου ΑΕ» και για πρακτικές «μαφίας» της κυβέρνησης.
Ειλικρινής. Τώρα τα πιάσανε τα λεφτά τους και τα fake news μαζί. Εκτός αν εννοούν, χωρίς να το καταλαβαίνουν, ότι ήταν ειλικρινής επειδή θα έσκιζε τα Μνημόνια μ’ έναν νόμο, μ’ ένα άρθρο κι όταν τσαλαπατούσε το «Οχι» του δημοψηφίσματος και το έκανε «Ναι» στο 3ο Μνημόνιο.
Αξιόπιστος. Εδώ δεν μπορεί να... διαφωνήσει κανείς. Είπε ότι δεν θα γίνουν μειώσεις στις συντάξεις και στους μισθούς –φιλολαϊκό κόμμα γαρ ο ΣΥΡΙΖΑ, τρομάρα τους– και μόλις στρογγυλοκάθισε στην καρέκλα της εξουσίας προχώρησε, εν κρυπτώ και παραβύστω σε πετσόκομμα των συντάξεων και των μισθών. Για να μη θυμηθούμε –όχι πως μπορούμε να την ξεχάσουμε– και την προσωπική διαφορά-λαιμητόμο του Κατρούγκαλου.
Λιβανιστήρια
Και κλείνουμε με το... πολιτικό κεφάλαιο Τσίπρας. Δεν γνωρίζουμε με ποια κριτήρια όλοι αυτοί οι αγιογράφοι του και τα λιβανιστήριά του τον «βαφτίζουν» ως πολιτικό κεφάλαιο, αλλά ο λαός το μόνο που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει από την καταστροφικά χρόνια του Τσίπρα είναι την τοξικότητα στο λόγο του, τον αφόρητο λαϊκισμό του και την πρωτοφανή εχθροπάθεια που έδειχνε για τους πολιτικούς του αντιπάλους.
