Τον Οκτώβριο του 2014 ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε εκλογές ξεκαθαρίζοντας πως δεν θα ψηφίσει το πρόσωπο που θα πρότεινε η τότε κυβέρνηση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Μάλιστα, ζητούσε να προκηρυχθούν οι εκλογές νωρίτερα, ώστε να μην μπει η χώρα σε παρατεταμένη προεδρολογία. Και ζητούσε εκλογές δηλώνοντας πως είναι έτοιμος μαζί με τα στελέχη του κόμματός του ν’ αναλάβουν τη διακυβέρνηση και να σώσουν τη χώρα.
Στο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε χθες με τίτλο «Ιθάκη», ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά ξεμπροστιάζει μια σειρά στελεχών που ο ίδιος επέλεξε και τοποθέτησε σε κρίσιμες θέσεις μετά τη νίκη του και τη συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο τον Ιανουάριο του 2015 αφού ο Σταύρος Δήμας δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τις 180 ψήφους που απαιτούσε τότε το σύνταγμα για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο ίδιος εμφανίζεται να δηλώνει ότι έπεσε έξω για μια σειρά προσώπων, αρχής γενομένης από τον Γιάνη Βαρουφάκη και φτάνοντας μέχρι τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που την έκανε πρόεδρο της Βουλής με τις γνωστές εκείνη την περίοδο εξελίξεις μετά το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης. Λέει πολλά για πολλούς, προχωρά σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς. «Εγωκεντρικός» ο ένας, «νάρκισσος, με εξουσιαστική μανία» η άλλη και ούτω καθεξής.
Λέει και γι’ άλλους συντρόφους του. Λέει για τον Παύλο Πολάκη, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και για μια σειρά στελεχών που –επαναλαμβάνουμε– ο ίδιος έβαλε στις κυβερνήσεις που έκανε και σε θέσεις άμεσα συνδεδεμένες με την πορεία της χώρας σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της οικονομικής κρίσης.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Εμφανίζεται να ήξερε ποιοι ήταν και τι μπορούσαν να κάνουν, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλησε να κυβερνήσει τη χώρα με αυτούς. Να ανέβει τα σκαλιά της εξουσίας και να μπει στο Μέγαρο Μαξίμου οδηγώντας τη χώρα σε ένα τρίτο μνημόνιο που στοίχισε πάνω από 100 δισ. ευρώ. Διότι επί της ουσίας, αν υπάρχει ένα συμπέρασμα από το βιβλίο, είναι αυτό. Το πώς επέλεξε να κυβερνήσει και με ποιους.
Ειδικά στο κομμάτι της οικονομίας, οι διθύραμβοι του πρώτου εξαμήνου για τον Γιάνη Βαρουφάκη έγιναν κριτική περί «αναξιοπιστίας» και εμμονών από τον πρώην στενό του συνεργάτη. Το ίδιο και γι’ άλλους. Μην ξεχνάμε την αμέριστη στήριξη επί σειρά ετών στον Παύλο Πολάκη, που σήμερα τον κατηγορεί ως μία εκ των αιτιών που ο ΣΥΡΙΖΑ έχανε ψήφους.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που προκύπτει από τα πρώτα αποσπάσματα από το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι διεκδίκησε την εξουσία χωρίς κανένα πρόγραμμα και κανένα σχέδιο, ότι την ανέλαβε με συνεργάτες πρόσωπα που δεν είχαν ικανότητες και ότι για ένα εξάμηνο παρακολουθούσε τις εξελίξεις και τη χώρα να πηγαίνει στον γκρεμό.
Ως προς το δημοψήφισμα και την υπόλοιπη πορεία του, τα αποτελέσματα γνωστά. Και μπορεί κάποιοι τώρα να κάνουν πλάκα με όσα γράφονται στο βιβλίο, όμως το θέμα είναι ότι ούτε τότε γελούσαν οι πολίτες ούτε και τώρα είναι για γέλια η υπόθεση.
Εν κατακλείδι, ο Αλέξης Τσίπρας γράφει στο βιβλίο του όσα υποστήριζαν και υποστηρίζουν αυτοί που ασκούσαν κριτική. Απλά βγάζει τον εαυτό του απέξω και υπεραμύνεται συγκεκριμένων πολιτικών του.
Όπως φαίνεται πάντως, οι σύντροφοί του είναι ήδη με το όπλο παρά πόδα…
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
