Τρεις σοβαρές προκλήσεις από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μέσα σε λίγα, μόλις, 24ωρα, με αποκορύφωμα την παρουσία τουρκικών πολεμικών πλοίων εξίμισι μίλια από τις ακτές της Κάσου, μέσα στην ελληνική ΑΟΖ, εφαρμόζοντας, παρά τα «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο, τη διπλωματία την κανονιοφόρων, δεν το λες και λίγο... Και σίγουρα δεν έχει να κάνει μόνο με την ιδιοσυγκρασία και την προσφιλή τακτική του Τούρκου προέδρου. Είναι η εφαρμογή της πάγιας στρατηγικής της Αγκυρας απέναντι στην Ελλάδα και μάλιστα άσχετα αν βρίσκονται στην εξουσία οι ισλαμιστές ή οι κεμαλιστές. Μια στρατηγική που εφαρμόζεται με υπομονή και ακρίβεια εδώ και δεκαετίες.
Η δεύτερη πρόκληση αφορά το ισλαμοφασιστικό επικοινωνιακό σόου στα Κατεχόμενα για τα 50 χρόνια από την εισβολή του «Αττίλα», που είχε ως επίκεντρο τις αδιάλλακτες εκβιαστικές θέσεις του Ερντογάν για λύση του Κυπριακού με τη δημιουργία δύο κρατών στη Μεγαλόνησο. Και η τελευταία πρόκληση αφορά τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου για τη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης, την οποία –κατά την πάγια τακτική του– αποκάλεσε «τουρκική», λέγοντας ότι θα σταθεί δίπλα της «με όλα τα μέσα» και ότι θα παρεμβαίνει «όταν χρειάζεται» σε ό,τι τους αφορά!
Οι δηλώσεις αυτές, που υπηρετούν το νεο-οθωμανικό, αναθεωρητικό όνειρό του, έγιναν –όχι τυχαία– ανήμερα της επετείου της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης (24 Ιουλίου). Και γιατί οι δηλώσεις αυτές δεν έγιναν τυχαία; Στη Συνθήκη της Λωζάννης αναφέρεται ρητά ότι οι μουσουλμάνοι, που έμειναν στην Ελλάδα μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, αποτελούν «θρησκευτική μειονότητα», δηλαδή μουσουλμανική, ενώ οι Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, των περιχώρων της και των Πριγκηπονήσων, που επίσης εξαιρέθηκαν της ανταλλαγής, αποτελούν «εθνική μειονότητα», δηλαδή ελληνική!
Ο Ερντογάν, αλλά και υπουργοί του επανειλημμένα έχουν υποστηρίξει ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η Συνθήκη της Λωζάννης. Και αυτό γιατί δεν ξεχνούν ότι η υπογραφή της Συνθήκης αυτής αποτελεί, ουσιαστικά, τη συνθήκη παράδοσης μιας ηττημένης χώρας –της Τουρκίας– στους νικητές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου! Οι Τούρκοι, με τη Συνθήκη της Λωζάννης, έχασαν όλα τα εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και εκδιώχθηκαν από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, καθώς και από τα Δωδεκάνησα (που τα πήραν τότε οι Ιταλοί), ενώ καθορίστηκαν και τα σύνορα με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Και αυτό, παρότι η Συνθήκη της Λωζάννης (την οποία είχε υπογράψει ο Μουσταφά Κεμάλ, ο επονομαζόμενος Ατατούρκ, δηλαδή «Πατέρας των Τούρκων») αποτελεί επί της ουσίας το... «πιστοποιητικό γέννησης» του σημερινού τουρκικού κράτους.
Οι ισλαμιστές κατηγορούν τον Μουσταφά Κεμάλ ότι διέγραψε, με την υπογραφή του στη Συνθήκη της Λωζάννης, τον διαβόητο «εθνικό όρκο των Τούρκων». Ο όρκος αυτός δόθηκε το 1920 από τους εθνικιστές του τελευταίου οθωμανικού Κοινοβουλίου και προέβλεπε την επιστροφή των εδαφών που χάθηκαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανάμεσά τους και πόλεις όπως το Κιρκούκ, η Μοσούλη, το Χαλέπι, η Θεσσαλονίκη και τα νησιά του Αιγαίου! Οι παραπάνω περιοχές είναι αυτές που μαζί με τη «Γαλάζια Πατρίδα» αποτελούν σήμερα για τον Ερντογάν τα... «σύνορα της καρδιάς»!
Μάλιστα, η προπαγάνδα των ισλαμιστών είχε φθάσει στο σημείο να πείσει μεγάλα τμήματα του τουρκικού πληθυσμού (κυρίως αυτά της Ανατολής, όπου το μορφωτικό επίπεδο είναι τέτοιο, που επιτρέπει να διακινούνται και να γίνονται αποδεκτές απίστευτες θεωρίες και δοξασίες) ότι υπήρχε ένα... μυστικό άρθρο στη Συνθήκη της Λωζάννης, το οποίο θα ακύρωνε τη συμφωνία αυτή με τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την υπογραφή της! Τα 100 χρόνια συμπληρώθηκαν πέρυσι και βέβαια η Συνθήκη δεν ακυρώθηκε, γιατί απλούστατα μυστικά... άρθρα δεν υπήρχαν σε αυτήν!
Δυστυχώς για τον Ερντογάν, αλλά και όσους στη χώρα του πίστευαν και πιστεύουν τις εθνικο-ισλαμιστικές θεωρίες συνωμοσίας, οι διεθνείς συμφωνίες είναι ξεκάθαρες, χωρίς... μυστικά άρθρα, παράγουν δίκαιο, που δεσμεύει αυτούς που τις έχουν υπογράψει, και ισχύουν για πάντα. Μόνο η από κοινού επιθυμία όλων των μερών που έχουν υπογράψει μια διεθνή συνθήκη μπορεί να την αλλάξει ή ένας πόλεμος... Στην προκειμένη περίπτωση, τη Συνθήκη της Λωζάννης κανείς από όσους την έχουν υπογράψει δεν επιθυμεί σήμερα την αλλαγή της. Ούτε η Βρετανία ούτε η Γαλλία ούτε η Ιταλία ούτε η Ιαπωνία ούτε η Ρουμανία ούτε τα κράτη που προέκυψαν από το τότε σερβο-κροατο-σλοβενικό βασίλειο και βέβαια ούτε και εμείς! Μόνο ο Ερντογάν επιθυμεί αλλαγή της Συνθήκης! Ετσι, το δεδομένο είναι ένα: Η Συνθήκη της Λωζάννης ούτε καταργείται ούτε αναθεωρείται και οι διατάξεις της ισχύουν και θα ισχύουν για πάντα για όλα τα μέρη που την υπέγραψαν, άρα και για τη σημερινή Τουρκία του Ερντογάν!
ΥΓ.: Στο κρεσέντο προκλήσεων των τελευταίων 24ώρων του Τούρκου προέδρου να προσθέσουμε και τις δηλώσεις του για τα τέσσερα χρόνια από τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Την απόφασή του αυτή συμπτωματικά (;) την είχε ανακοινώσει ο Ερντογάν στις 24 Ιουλίου 2020, δηλαδή την ίδια μέρα που ήταν και η επέτειος της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης, την οποία όπως προαναφέραμε θέλει να αλλάξει. Να θυμίσουμε: Η απόφαση του 1934 να μετατραπεί από τζαμί σε μουσείο η Αγία Σοφία, όπως και η Συνθήκη της Λωζάννης, φέρουν την ίδια υπογραφή: αυτή του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Ευθεία αμφισβήτηση του ιστορικού «πατέρα των Τούρκων από τον «γιαλαντζί σουλτάνο», που θέλει να τον αποκαθηλώσει και να γίνει αυτός «Ατατούρκ»!
