Μετά την απόφαση του Εφετείου για την υπόθεση της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, τέσσερις καταδικασθέντες οδηγούνται στη φυλακή. Ανάμεσά τους και ο Ιωάννης Καπάκης, τότε Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας. Πρόκειται για τον πρώτο πολιτικό προϊστάμενο υπουργείου στη μεταπολίτευση που καταλήγει στη φυλακή για πράξεις ή παραλείψεις του κατά την άσκηση των καθηκόντων του.
Η εξέλιξη αυτή αποτελεί ιστορικό και πολιτικό ορόσημο: ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται η πρώτη κυβέρνηση που βλέπει πολιτικό της στέλεχος – όχι τεχνοκράτη, αλλά πρόσωπο διορισμένο απευθείας από το Μαξίμου – να εκτίει ποινή φυλάκισης.
Η υποτιθέμενη «ανικανότητα» εκείνων των ημερών δεν ήταν τελικά ούτε τεχνική ούτε επικοινωνιακή. Ήταν ποινικά κολάσιμη. Και τώρα, αποδεικνύεται και θεσμικά. Η περίφημη «πρώτη φορά Αριστερά» μόλις έγραψε άλλη μία πρωτιά.
Η υπόθεση Καπάκη κλείνει οριστικά κάθε επιχείρημα περί «πολιτικής δίωξης». Δεν μιλάμε για μια διαχειριστική αποτυχία, αλλά για ένα πλέγμα παραλείψεων που κρίθηκε από τα δικαστήρια ως αξιόποινο. Όταν ένας γενικός γραμματέας υπουργείου φυλακίζεται για την ανεπάρκειά του, τίθεται ευθέως ζήτημα πολιτικής ποιότητας και επιλογών.
Ο Καπάκης δεν ήταν ένας υπηρεσιακός παράγοντας. Ήταν τοποθετημένος πολιτικά και με ρόλο-κλειδί στην αντιμετώπιση κρίσεων.
Από το 2013 ηταν μέλος της Κίνησης Ιδεών και Δράσης ΠΡΑΤΤΩ, με πρόεδρο τον καθηγητή Νίκο Κοτζιά. Τον Μάρτιο του 2014 ίδρυσε τη Δημοτική Κίνηση «Άνδρος της Ζωής μας» και το 2019 κατέβηκε να διεκδικήσει το Δήμο Ανδρου με την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αποτυχία του δεν ήταν ιδιωτική – ήταν κρατική. Και πλέον είναι και ποινική. Το τίμημα της κομματικής επετηρίδας πληρώνεται με ποινές κάθειρξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον καλείται να εξηγήσει, όχι να πανηγυρίσει την αθώωση Δούρου παρά την αντίθετη πρόταση της Εισαγγελέως.
