Ουδείς γνωρίζει τι θα γίνει τελικά στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές Οκτώβρη. Ουδείς γνωρίζει και πώς θα φτάσει μέχρις εκεί. Το ζήτημα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη εξαϋλώνεται και μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα περιθωριακό κόμμα, ούτε καν κινηματικό.
Η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι τραγική. Και γίνεται όλο και χειρότερη. Η περίπτωση του Νίκου Παππά ήρθε να προστεθεί σε αυτήν του Παύλου Πολάκη για να επιβεβαιώσει όλους όσοι λένε πως ο «πολακισμός» βρίσκεται στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι πρώτος ο αψύς Κρητικός που κοιτάζει με μισό μάτι τον Στέφανο Κασσελάκη έσπευσε να τον… στηρίξει και να επιβραβεύσει τις ύβρεις και τις απειλές του.
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που ο Στέφανος Κασσελάκης δεν τόλμησε να τον διαγράψει. Μάλλον όχι απλά δεν τόλμησε να τον διαγράψει, αλλά επικρότησε και τη στάση του. Επικρότησε τις ύβρεις και τις απειλές που θύμισαν υπόκοσμο με τον τρόπο που εκστομίστηκαν προς συνομιλητή του. Βλέποντας τη στήριξη από τον Παύλο Πολάκη και τους οπαδούς του δεν τόλμησε να του κάνει ούτε μια παρατήρηση. Δεν τον εγκάλεσε ως προς τη συμπεριφορά του που δεν συνάδει με αυτήν ενός πολιτικού.
Η πολύημερη αφωνία του έσπασε προκειμένου να στηρίξει τον ευρωβουλευτή του μέσω ανακοίνωσης του Γραφείου Τύπου του κόμματος και στη συνέχεια μέσω της εκπροσώπου Τύπου Βούλας Κεχαγιά, η οποία έφτασε στο σημείο να επικαλείται τους ψηφοφόρους που τον ψήφισαν και τον έβαλαν στην Ευρωβουλή. Λες και αυτό δικαιολογεί τις χυδαίες εκφράσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
Την ίδια στιγμή, ο Παύλος Πολάκης απαιτεί τη διαγραφή της Αθηνάς Λινού πιστεύοντας ακόμη και σήμερα ότι ο ίδιος βρέθηκε εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας εξαιτίας της. Και φυσικά ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει τολμήσει να του πει ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Εκτός αν συνέβη, οπότε δεν έχει κάτι να του απαντήσει. Ή μάλλον του απάντησε και του είπε ότι θα διερευνήσει τις καταγγελίες του. Δεν το είπε φυσικά, ούτε το έγραψε. Κάτι ψιλοδιαρροούλες έκανε λίγο αντιφατικές μεταξύ τους.
Ο αρχηγός που δήλωνε ότι είναι έτοιμος να αναμετρηθεί με όποιον θέλει να διεκδικήσει την αρχηγία του κόμματος τρέμει στην ιδέα πως μπορεί ο Παύλος Πολάκης να σταθεί απέναντί του στο Συνέδριο. Μόνος του ή και με άλλους. Και τρέμει τόσο πολύ ώστε δεν τολμά να ακουμπήσει ούτε τον Νίκο Παππά.
Υπάρχει βέβαια και μια άλλη εκδοχή. Να είδε στο πρόσωπό του τον αντικαταστάτη του Παύλου Πολάκη. Το πρόσωπο που θα αναλάβει να καλύψει το κενό που άφησε ο αψύς Κρητικός, ο μέχρι πρόσφατα μέντορας του Στέφανου Κασσελάκη. Παίζει και αυτό το ενδεχόμενο, τίποτα δεν αποκλείεται σε αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ δεν αποκλειόταν τίποτα στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα που είχε φτάσει στο σημείο, ως πρωθυπουργός, να μετατρέψει μια πρόταση μομφής κατά του Πολάκη σε ψήφο εμπιστοσύνης για την τότε κυβέρνησή του.
Όπως και να έχει, αυτά είναι κάποια δείγματα αποσύνθεσης. Η ουσία είναι ότι η γενική εικόνα είναι εικόνα πλήρους αποσύνθεσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει. Για πολλούς έχει ήδη καταρρεύσει και αναμένεται να επικυρωθεί αυτό στο Συνέδριο. Ένα Συνέδριο που έχει χαρακτηριστεί τελικός σταθμός για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ… συντρόφων.
Στο τέλος της ημέρας πάντως αν είναι να έχει η χώρα αυτήν την αξιωματική αντιπολίτευση, αυτόν τον ανεμιστήρα εκτόξευσης λάσπης σε καθημερινή βάση, ίσως να είναι καλύτερα να μην την έχει. Όχι ότι το ΠΑΣΟΚ είναι η σοβαρή αντιπολίτευση που αναφέρει ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ίσως όμως καταφέρει να γίνει αν αλλάξουν οι συνήθειες που επιβλήθηκαν υπό την προεδρία του. Αν σταματήσει να είναι ουρά του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως αν σταματήσει να πιστεύει πως η τοξικότητα φέρνει ψήφους. Τουλάχιστον οι διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του τελευταίου έτους μόνο αυτό δεν έδειξαν.
