Η φυλάκιση του πρώην προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, όπως και η ληστεία στο Μουσείο του Λούβρου την περασμένη Κυριακή, επιβεβαιώνουν τη φθορά του συνταγματικού μοντέλου που σχεδίασε ο πρόεδρος Ντε Γκολ. Η Πέμπτη Δημοκρατία, με την ορθολογιστική αρχιτεκτονική της, σχεδιάστηκε για να αποφύγει τις στρεβλώσεις της Τέταρτης.
Σήμερα, ειρωνικά, αρχίζει να μοιάζει με αυτήν: αδύναμες κυβερνήσεις, απομονωμένοι πρόεδροι, απογοητευμένοι πολίτες. Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι το μέλλον ενός κόμματος ή ενός ανθρώπου, αλλά η επιβίωση του αστικού πολιτεύματος.
Τώρα, όσον αφορά τον άνθρωπο, κανένας πραγματικός δημοκράτης δεν χαίρεται να βλέπει έναν πρώην πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας να μπαίνει στη φυλακή. Και μάλιστα χωρίς αποδείξεις, κι ενώ πρωτόδικα αθωώθηκε για τις τέσσερις από τις πέντε κατηγορίες, και ουσιαστικά καταδικάστηκε με το αιτιολογικό ότι «δεν ήταν δυνατόν να μη γνώριζε» ποιοι χρηματίστηκαν από το καθεστώς του Καντάφι!
Πρόκειται για μια καταφανή πολιτική δίωξη –θα μπορούσε κανείς να τη θεωρήσει απότοκο της σύγκρουσης που είχε ως πρόεδρος ο Σαρκοζί με τους δικαστές– αλλά τι θα πούμε, αν σε λίγους μήνες ή σε μερικά χρόνια, η κρίση του δικαστή αποδειχθεί λανθασμένη; Ποιος θα του επιστρέψει τις ημέρες ή τους μήνες που πέρασε στη φυλακή; Ποιο σύστημα θα απολογηθεί για τη διαπόμπευσή του;
