Ο κόσμος της μουσικής αποχαιρετά με συγκίνηση έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σκληρού ήχου. Ο Όζι Όζμπορν, η θρυλική μορφή της ροκ, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών, μόλις δύο εβδομάδες μετά την αποχαιρετιστήρια συναυλία του με τους Black Sabbath, κλείνοντας έναν κύκλο που καθόρισε την ιστορία της heavy metal.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Μπέρμιγχαμ, ο Όζι κατέκτησε τον κόσμο μέσα από τα πιο σκοτεινά και ηλεκτρισμένα μονοπάτια του ροκ. Από τη δεκαετία του ’70, με το εκρηκτικό ντεμπούτο των Black Sabbath, έγινε το πρόσωπο μιας νέας εποχής για τη μουσική: επιβλητική, πρωτότυπη και βαθιά επαναστατική. Τα τραγούδια του, όπως τα «Iron Man», «Paranoid», «War Pigs» και «Crazy Train», έγιναν ύμνοι για γενιές ακροατών, σφραγίζοντας ανεξίτηλα την ταυτότητα του σκληρού ήχου.
Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή η οικογένειά του με μια συγκινητική ανακοίνωση, σημειώνοντας ότι ο Όζι έφυγε «περιτριγυρισμένος από αγάπη». Λίγη ώρα αργότερα, πλήθος θαυμαστών άρχισε να συρρέει στο αστέρι του στο Hollywood Walk of Fame, αφήνοντας λουλούδια και σημειώματα για να τιμήσουν τον «Prince of Darkness».
Η συμβολή του Όζμπορν στη heavy metal θεωρείται θεμελιώδης. Το πρώτο άλμπουμ των Sabbath, το 1969, παρουσιάστηκε ως το «Big Bang» του είδους, ενώ το επόμενο, το θρυλικό «Paranoid», καθιέρωσε το συγκρότημα ως αδιαμφισβήτητους ηγέτες του παγκόσμιου ροκ στερεώματος. Αν και το τραγούδι «Paranoid» έφτασε μόλις στο Νο. 61 του Billboard, θεωρείται σήμερα η επιτομή του heavy metal. Τα δύο πρώτα άλμπουμ τους κατατάσσονται σταθερά ανάμεσα στα κορυφαία όλων των εποχών από τους αναγνώστες του Rolling Stone.
Μουσικοί από όλον τον κόσμο απέδωσαν τιμή στον Όζμπορν. Ο Φιλ Ανσέλμο των Pantera τόνισε πως «δεν θα βρισκόταν ποτέ με μικρόφωνο στο χέρι» χωρίς την επιρροή των Sabbath, ενώ ο Ντέιβ Ναβάρο τους είχε αποκαλέσει «τους Beatles του metal».
Παρά την επιτυχία, οι προσωπικές δυσκολίες δεν έλειψαν. Το 1979, οι Sabbath αναγκάστηκαν να τον απομακρύνουν εξαιτίας των καταχρήσεων και της απειθαρχίας του. Ωστόσο, ο Όζι δεν άργησε να επιστρέψει θριαμβευτικά, εγκαινιάζοντας μια λαμπρή σόλο καριέρα με δίσκους όπως το Blizzard of Ozz και το Diary of a Madman, που ανέδειξαν μεγάλες επιτυχίες και τον διατήρησαν στην κορυφή.
Το 2025, μετά από δεκαετίες σποραδικών συνεργασιών, επανενώθηκε για τελευταία φορά με την αρχική σύνθεση των Sabbath για μια αποχαιρετιστήρια συναυλία στο Ηνωμένο Βασίλειο, την οποία χαρακτήρισε ως «την απόλυτη στιγμή τρέλας». Μαζί τους επί σκηνής, κορυφαία ονόματα όπως οι Metallica, Guns N’ Roses, Slayer, Tool και Pantera, απέτισαν φόρο τιμής στον θρύλο.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του σημαδεύτηκαν από σοβαρά προβλήματα υγείας. Διαγνώστηκε με Πάρκινσον το 2020 και ταλαιπωρήθηκε από πολλαπλά χειρουργεία μετά από σοβαρή πτώση το 2019. Παρά τις δυσκολίες, δεν εγκατέλειψε ποτέ την επαφή με το κοινό. Η συγκλονιστική εμφάνισή του στην τελετή λήξης των Κοινοπολιτειακών Αγώνων του 2022 στο Μπέρμιγχαμ ήταν ένα σιωπηλό αλλά δυνατό μήνυμα: ο Όζι δεν λύγισε ποτέ.
Η πορεία του επισφραγίστηκε από πολλαπλές τιμητικές διακρίσεις. Εισήχθη δύο φορές στο Rock and Roll Hall of Fame – ως μέλος των Sabbath και ως σόλο καλλιτέχνης – και τιμήθηκε με το βραβείο Godlike Genius από το NME και το Living Legend από το Classic Rock. Κατείχε επίσης αστέρια στο Hollywood Walk of Fame και στην Broad Street του Μπέρμιγχαμ.
Πέρα από τη μουσική, ο Όζι έγινε και σύμβολο της ποπ κουλτούρας. Με τη σύζυγό του και μάνατζερ, Σάρον Όζμπορν, πρωταγωνίστησαν στο ριάλιτι «The Osbournes» στις αρχές του 2000, που σύστησε τη χαοτική αλλά γοητευτική καθημερινότητά τους στο ευρύ κοινό. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά – την Έιμι, την Κέλι και τον Τζακ – ενώ ο Όζι είχε άλλα δύο από τον πρώτο του γάμο.
Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, στο Rolling Stone το 2023, μίλησε ανοιχτά για τον θάνατο. «Δεν τον φοβάμαι», είχε πει. «Αλλά δεν θέλω μια μακριά, βασανιστική και αξιοθρήνητη ζωή». Λίγο πριν το τέλος, ο ίδιος παραδέχτηκε με ειλικρίνεια πως ένιωθε πως «έπρεπε να είχε πεθάνει πριν από χρόνια». Όμως δεν το έκανε. Ο Όζι Όζμπορν έζησε, έγραψε ιστορία, ενέπνευσε, αγάπησε και αγαπήθηκε.
Και τώρα, το τελευταίο του αντίο ηχεί όπως τα riff που τον καθιέρωσαν: δυνατό, αθάνατο και αυθεντικό.
Με πληροφορίες από Sky News και Daily mail
