Ο ΣΥΡΙΖΑ, διά του εκπροσώπου Τύπου Κώστα Ζαχαριάδη, επιτέθηκε στον Άδωνι Γεωργιάδη με αφορμή την Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του ναζισμού και του σταλινισμού, των ολοκληρωτικών καθεστώτων, υπερασπιζόμενος τον… σταλινισμό με τρόπο που θύμισε άλλες εποχές, σίγουρα όχι την περίοδο της ανανεωτικής αριστεράς της οποίας η Κουμουνδούρου επιδιώκει να εμφανιστεί ως συνεχιστής.
Η προσπάθεια να γίνει σύγκριση αριθμού νεκρών και κυρίως να δοθεί άλλοθι εξαιτίας της στάσης του Στάλιν μετά την εισβολή των ναζί στην πρώην Σοβιετική Ένωση καταδεικνύει την ιδεοληπτική λογική που επικρατεί σε ένα κόμμα που έχει δείξει πως πάντα ξεχωρίζει τους νεκρούς και βάζει ταμπέλες τόσο στα θύματα όσο και στους θύτες.
Διότι τα θύματα του σταλινισμού και τα θύματα του ναζισμού ως προς τον άμαχο πληθυσμό είχαν την ίδια αφετηρία και το ίδιο αποτέλεσμα. Εθνικές και εθνοτικές εκκαθαρίσεις και κυρίως εκκαθαρίσεις πολιτικών και άλλων αντιπάλων. Δημιουργία εχθρών και στοχοποίηση πληθυσμιακών ομάδων που δεν επιτρέπουν σε κανέναν να εμφανίζεται και να δηλώνει άγνοια ή να επιχειρεί να καλύψει γεγονότα, θυμίζοντας την περίοδο που πρωτοσέλιδα κομματικών εφημερίδων μιλούσαν για το Τσερνόμπιλ και τα… μαρούλια.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ρωτήθηκε για τις δηλώσεις του Κώστα Ζαχαριάδη, δίνοντας μια αποστομωτική απάντηση και θυμίζοντας αφενός τους νεκρούς του Στάλιν που ανέρχονται σε εκατομμύρια σε επίπεδο εκκαθαρίσεων, μίλησε για τον Μεγάλο Λιμό στην Ουκρανία, για τα γκούλαγκ, για τις δίκες της Μόσχας που παραπέμπουν επί της ουσίας σε λογικές όπως αυτές που επιχειρήθηκαν με τη σκευωρία Novartis αλλά και με άλλες περιπτώσεις και επιχειρούνται ακόμη και σήμερα στη λογική να αποδείξουν την αθωότητά τους όσοι κατηγορούνται από κάποιους και όχι να αποδείξουν την ενοχή τους αυτοί που κατηγορούν.
Ο Παύλος Μαρινάκης έκανε και κάτι ακόμη. Παρέπεμψε στον Λεωνίδα Κύρκο, ο οποίος σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Κ» της «Καθημερινής» είχε πει τα εξής: «Άργησα να συνειδητοποιήσω ότι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στις Ανατολικές Χώρες, συνοδεύονταν από μια οικτρή καταπίεση των ανθρώπων, από τη στέρηση της προσωπικότητάς τους, που οδήγησε σε εγκλήματα. Αυτό το καταλογίζω στον εαυτό μου. Ότι δεν είδα έγκαιρα τις δίκες της Μόσχας, τη δολοφονία του Τρότσκι, που ήταν ένα συνταρακτικό γεγονός. Στοιχεία-σημάδια ότι κάτι βαθύ, ανώμαλο, υπήρχε σε όλη αυτήν την ιστορία».
Σε κάθε περίπτωση, η ιδεοληψία είναι κακός σύμβουλος, ειδικά όταν μπαίνει μπροστά για μικροκομματικούς λόγους.
