Όταν μιλάμε για τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι παίκτες στο διεθνές σκάκι δεν παίζουν με απλά πιόνια, αλλά με ολόκληρους στρατούς και με αληθινές μπάλες φωτιάς. Την ίδια ώρα που ο Εμανουέλ Μακρόν παίζει τον ρόλο του ψύχραιμου διαμεσολαβητή, τηλεφωνώντας στον Βλάντιμιρ Πούτιν σαν να προσπαθεί να μαζέψει θρύψαλα από ένα παλιό, σπασμένο βάζο, ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να βάλει λίγη… ανατροπή στο παιχνίδι.
Και εδώ έρχεται το κωμικοτραγικό: ενώ όλοι περίμεναν από τον Τραμπ ένα νέο κάλεσμα για όπλα, βλήματα, πυραύλους και γενικευμένη υπερπαραγωγή πολεμικών εξοπλισμών προς την Ουκρανία, εκείνος ξεκαθάρισε πως δεν έχει καμία πρόθεση να στείλει πυραύλους! Σαν να έλεγε σε έναν κόσμο που ήδη καίγεται: «Όχι, δεν θα σας δώσω κι άλλη φωτιά για να ανάψετε την πύρινη κόλαση».
Μπορεί να φαίνεται σαν απόφαση πολιτικής σοφίας, αλλά είναι πιο πολύ ένα παιχνίδι καμουφλάζ. Από τη μια, διατηρεί την κάμερα στραμμένη πάνω του, δείχνοντας ότι είναι αυτός που κρατάει το κουμπί της κλιμάκωσης ή της αποκλιμάκωσης. Από την άλλη, αφήνει ανοιχτό το παράθυρο της αμφιβολίας, όπως ένας μάγος που κρύβει τα πιο δυνατά του κόλπα.
Η τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ Μακρόν και Πούτιν μοιάζει με προσπάθεια να πιαστούν δύο άνεμοι που φυσούν αντίθετα. Ο Μακρόν φαίνεται να προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή μια συζήτηση που όλοι ξέρουμε πως βαραίνει από τη βία και την αχαριστία. Η επικοινωνία τους δεν είναι όμως γλυκανάλατη – έχει αυτό το απόκοσμο, σχεδόν μυστηριακό στοιχείο της διπλωματίας που ξέρει ότι ο διάλογος είναι το τελευταίο χαρτί προτού τα όπλα πάρουν φωτιά.
Και μέσα σ’ όλο αυτό το σκηνικό, ο Τραμπ είναι ο παίκτης που μπορεί να αλλάξει το ταμπλό ή να το κουνήσει όσο πιο πολύ μπορεί, χωρίς να παίζει πάντα καθαρά. Η άρνησή του να στείλει πυραύλους δεν είναι μόνο μια γραμμή άμυνας, αλλά μια κίνηση στρατηγικής μπλόφας που κρατάει την Ουάσιγκτον σε αναμονή.
Στο τέλος της ημέρας, όλοι αυτοί οι διάλογοι και οι δηλώσεις είναι σαν τα σύννεφα στον ουρανό του πολέμου: μπορεί να προαναγγέλλουν καταιγίδα ή απλώς να παίζουν με το φως του ήλιου. Το μόνο σίγουρο είναι πως μέχρι να κινηθεί το πρώτο πιόνι στο σκάκι της ειρήνης, ο κόσμος θα συνεχίσει να κρατά την αναπνοή του.
