Η δήλωση της Θεοδώρας Τζάκρη ότι οι διαγραφές των στελεχών των τεσσάρων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνουν χωρίς δισταγμό δεν έμεινε αναπάντητη από το μέλλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος και κορυφαίο στέλεχος της «Ομπρέλας» Πάνο Λάμπρου.
Σε ανάρτηση του στα social media, ο Πάνος Λάμπρου επισημαίνει ότι διαγραφή των Πάνουν Σκουρλέτη, Νίκου Φίλη, Δημήτρη Βίτσα και Στέφανου Τζουμάκα «είναι σαν να διαγράφεται ή να αποδοκιμάζεται η Αριστερά και η πορεία όλων αυτών των χρόνων».
Ο Πάνος Λάμπρου γράφει, επίσης, ότι «πολλές και πολλοί από εμάς, δεν έχουμε καμία πρόθεση να ζητήσουμε συγγνώμη, όπως μας ζήτησε, για την περίοδο του 2011 - 2015. Αντίθετα νιώθουμε υπερηφάνεια....» και ρίχνει βέλη στον Στέφανο Κασσελάκη σημειώνοντας πως «δεν έχουμε καμία διάθεση να συνυπογράψουμε απόψεις περί κεφαλαίου, όπως διατυπώθηκαν στον ΣΕΒ».
Η ανάρτηση του Πάνου Λάμπρου έχει ως εξής:
«Η ενότητα ενός πολιτικού χώρου, δεν μπορεί να περιορίζεται στην έκκληση ή την ευχή, γιατί η υπόθεση της ενότητας είναι μια βαθιά πολιτική διαδικασία και έχει να κάνει με θέσεις, απόψεις και ασφαλώς συνθέσεις.
Ίσως, γι αυτό άλλωστε, η Θ. Τζάκρη, σε τηλεοπτική της συνέντευξη και σε σχετική ερώτηση του δημοσιογράφου, απάντησε ότι οι διαγραφές των τεσσάρων πρέπει να γίνουν χωρίς δισταγμό!!! Διαφορετικά, είπε, θα είναι αυτοκτονία....
Καταλαβαίνει, λοιπόν, η Θ. Τζάκρη αυτό το απλό που έχουμε τονίσει. Η ενότητα δεν μπορεί παρά να υπάρξει στο έδαφος της Αριστεράς. Ασφαλώς, το καταλαβαίνει από την ανάποδη. Γιατί πράγματι, πολλές και πολλοί από εμάς, δεν έχουμε καμία πρόθεση να ζητήσουμε συγγνώμη, όπως μας ζήτησε, για την περίοδο του 2011 - 2015. Αντίθετα νιώθουμε υπερηφάνεια....
Όπως δεν έχουμε καμία διάθεση να συνυπογράψουμε απόψεις περί κεφαλαίου, όπως διατυπώθηκαν στον ΣΕΒ, για πεθαμένα λικέρ, ούτε φυσικά την απόλυτη απουσία της... ηγεσίας από τις κινητοποιήσεις για την Γάζα...
Να πω ότι είναι αυτονόητη η υπεράσπιση και η αλληλεγγύη μας στους συντρόφους μας. Γιατί, τυχόν διαγραφή των συντρόφων ή πολιτική αποδοκιμασία τους από την Κεντρική Επιτροπή, είναι σαν να διαγράφεται ή να αποδοκιμάζεται η ίδια η Αριστερά και η πορεία όλων αυτών των χρόνων.
Η Αριστερά, αυτή η ανανεωτική, οικολογική, ριζοσπαστική, φεμινιστική, κινηματική, είναι υπόθεση ζωής. Και αυτή την πορεία, με όλες τις αντιφάσεις ή τα λάθη της -και τα δικά μας λάθη-, ουδείς μπορεί να τη διαγράψει».
