Με τις μεταβλητές και τις σταθερές να εναλλάσσονται στην εξίσωση που πολιτικού συστήματος, την πολυδιάσπαση στον χώρο της Αριστεράς και τη φημολογία για νέες εν δυνάμει ηγέτιδες δυνάμεις στην Κεντροαριστερά, το ΚΚΕ μένει πιστό στον διακριτό του ρόλο. Στον άλλο δρόμο… Εκεί που για να το ψηφίσει κάποιος απαιτείται ειδική και διαφορετική συνειδητοποίηση και θεώρηση των πραγμάτων. Στον δρόμο της… στρατηγικής αντιπολίτευσης, όπως αυτοπροσδιορίζει ο Περισσός την πορεία του. Σε αυτόν τον δρόμο, αν και είναι λαϊκό και όχι αστικό κόμμα, εμφανίζεται με… αστική ευγένεια στον πολιτικό του λόγο, χωρίς τοξικότητες και αγοραίες ύβρεις. Εξάλλου το ΚΚΕ δεν έχει απέναντί του μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και την υπόλοιπη αντιπολίτευση, δηλαδή όλο το πολιτικό σύστημα. Κι αν υπάρχει κάποιος που ανταγωνίζεται περισσότερο, αυτή είναι η κατά δήλωση αριστερή-κεντροαριστερή αντιπολίτευση. Γιατί σε αυτό το… πολιτικό οικόπεδο έχει έννομο συμφέρον για… τίτλο ιδιοκτησίας, με την επιγραφή «Κομμουνιστές».
Το ΚΚΕ δεν κινδυνεύει (μάλλον) να βρεθεί στη χοάνη της απογοήτευσης του «όλοι ίδιοι είναι», που ήδη εκφράζεται και καταγράφεται στις δημοσκοπικές τάσεις. Είναι σταθερά ίδιο μόνο με τον… εαυτό του.
Τις δικές του πρωτοβουλίες λαμβάνει ο Περισσός, διατηρώντας την… απόσταση που τον χωρίζει απ’ όλους τους άλλους και ενεργώντας σταθερά κατά το δοκούν, χωρίς να αναζητά συμμάχους… δεξιότερα αυτού τόσο στη δικαστική παραπομπή του Κώστα Αχιλλέα Καραμανλή για τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, όσο και για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου επιμένει απαρέγκλιτα «στην ανάγκη για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών τόσο των υπουργών όσο και άλλων υπεύθυνων». Και ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης κινούνται ευλαβικά με όχημα την τοξικότητα και τον λαϊκισμό σε μία απέλπιδα πορεία αποδόμησης του Μεγάρου Μαξίμου και της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ΚΚΕ εμφανίζεται να συντάσσεται μεν με τους υπόλοιπους σε επίπεδο τακτικής, όπως για παράδειγμα η καταγγελία και η αποχώρηση από μία κοινοβουλευτική διαδικασία, αλλά φθάνει εκεί από… διαφορετικό δρόμο. Ετσι συνέβη στη συζήτηση για την παραπομπή Καραμανλή στο Δικαστικό Συμβούλιο, έτσι αναμένεται να συμβεί και την άλλη εβδομάδα, με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και αφού το Κομμουνιστικό Κόμμα κατέθεσε τη δική του πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής.
Ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην ομιλία του στη Βουλή, σημείωσε ότι είναι απαίτηση εκατομμυρίων ανθρώπων να τιμωρηθούν και αυτοί που έστησαν, συντηρούσαν, επόπτευαν ή ακόμα και ανέχονταν το κύκλωμα που έτρωγε τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, ακόμα κι αν είναι υπουργοί.
Ο Κουτσούμπας δεν στήνει κρεμάλες και λαϊκά δικαστήρια, επιχειρεί να καταδείξει ότι λειτουργεί ως ο μόνος γνήσιος θεσμικός εκφραστής του λαού και ασκεί αιχμηρή κριτική μεν αλλά με πολιτικούς όρους (βλέπε «μεθόδευση κυβερνητικής πλειοψηφίας», «διαγραφή της δικογραφίας», «έμμεση ομολογία ενοχής» κ.ά.) και ιδεολογικές σταθερές. Πίσω από κάθε δεινό βρίσκεται η ιμπεριαλιστική οπτική και η ΕΕ «των μονοπωλίων, του ανταγωνισμού, των λόμπι, των σκανδάλων και της πολεμικής οικονομίας που δικαιολογεί τα πιο ειδεχθή εγκλήματα στον βωμό του κέρδους».
Το ΚΚΕ και ο κατά καιρούς ηγέτης του δεν… επενδύουν στην πολιτική θεαμάτων και ακροαμάτων τύπου Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία μόνο στην τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής για τα Τέμπη και την παραπομπή Καραμανλή είχε έξι ομηρικούς καβγάδες… Τα έβαλε με τον αντιπρόεδρο της Βουλής, Γιώργο Λαμπρούλη, τον Γιώργο Γεωργαντά, τον υφυπουργό Δικαιοσύνης, Γιάννη Μπούγα, τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ, Νίκο Καραθανασόπουλο, τον Νότη Μηταράκη, τον ανεξάρτητο βουλευτή Δημήτρη Κυριαζίδη και τον Λευτέρη Αυγενάκη.
Το ΚΚΕ ρίχνει σε κάθε ευκαιρία ιδεολογικό παραπέτασμα σε κάθε κόμμα και τάση που προσδιορίζεται στην Αριστερά, ενώ βάλλει με ευκολία κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του… κεντρώου ΠΑΣΟΚ, αφού αυτά τα κόμματα βαρύνονται με το… προπατορικό αμάρτημα της συμμετοχής στην εξουσία. Κυβέρνησαν τη χώρα, σε συνέργεια με τα ευρωπαϊκά όργανα και τους διεθνείς θεσμούς.
Οι πολιτικές συμμαχίες στην Αριστερά προκαλούσαν πάντα έντονες συζητήσεις, διχασμούς, ακόμη και διασπάσεις. Και εκεί το ΚΚΕ διατηρούσε… διακριτό ρόλο.
Την εποχή της κοινωνικής αλλαγής, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980, ο Χαρίλαος Φλωράκης άκουσε τον Ανδρέα Παπανδρέου να του λέει στο τηλέφωνο «Χαρίλαε, θα επικοινωνήσουμε σύντομα για να φτιάξουμε προοδευτική κυβέρνηση».
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 1986, το ΚΚΕ καλεί τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο κατά συνείδηση. Στις τρεις μεγάλες πόλεις της χώρας εκλέγονται δήμαρχοι προερχόμενοι από τη ΝΔ – Εβερτ, Κούβελας, Ανδριανόπουλος. Το 1989 ο ενιαίος Συνασπισμός (με ΚΚΕ και ΕΑΡ να κάθονται στο ίδιο τραπέζι) συμπράττει με τη ΝΔ στην κυβέρνηση Τζαννετάκη με μοναδικό αντικείμενο την κάθαρση και παραπέμπει τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο.
Μέσα από διαφοροποιήσεις και αντιφάσεις το ΚΚΕ υπηρετεί διαχρονικά και με συνέπεια τον μοναχικό δρόμο της αντιπολίτευσης. Της πολιτικής αυτονομίας, στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας και της… ηθικής και κοινωνικής νομιμοποίησης διαρκούς πρόσβασης στον… άμβωνα για να εξακοντίζει τη διαμαρτυρία του εφ’ όλης της ύλης.
