Ο κόσμος αλλάζει, και μαζί του αλλάζουν οι γεωπολιτικές και οικονομικές ισορροπίες. Ο Ντόναλντ Τραμπ, επιστρέφοντας δριμύτερος στον Λευκό Οίκο, αποφάσισε ότι η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται ένα ακόμα σοκ, και επέβαλε νέους δασμούς, πυροδοτώντας έναν εμπορικό πόλεμο που ήδη κλονίζει τις αγορές και η Ελλάδα, όπως κάθε μικρή ανοιχτή οικονομία, οφείλει να προσαρμοστεί.
Αλλά την ώρα που η κυβέρνηση εργάζεται για να προστατεύσει τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους από τις επιπτώσεις του νέου αυτού χάους, στην αντιπολίτευση ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Εκεί όπου η λύση για την οικονομία είναι μια κωμικοτραγική συγκυβέρνηση μεταξύ του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς, της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Γιάνη Βαρουφάκη.
Πέντε κόμματα, μηδέν λογική
Ας το σκεφτούμε για λίγο. Μια κυβέρνηση όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ξέρει τι πρεσβεύει, το ΠΑΣΟΚ, που δεν ξέρει τι θέλει, η Νέα Αριστερά, που δεν ξέρει καν αν υπάρχει, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που δεν αναγνωρίζει τίποτα εκτός από τη δική της ανωτερότητα, και ο Βαρουφάκης, που νομίζει ότι είναι ο Έλληνας Τσε Γκεβάρα, θα συνεννοούνται για να διαχειριστούν τη χώρα.
Η εικόνα είναι κωμικοτραγική: ο Ανδρουλάκης να προσπαθεί να διαβάσει έκθεση του ΟΟΣΑ χωρίς Google Translate, ο Τσακαλώτος να εξηγεί στον Πολάκη ότι δεν μπορούμε να ξαναβγούμε από την Ευρωζώνη, η Κωνσταντοπούλου να μην αφήνει κανέναν να μιλήσει, και ο Βαρουφάκης να πίνει εσπρέσο στο Βερολίνο ενώ ανακοινώνει το σχέδιο για τα IOUs.
Η Ελλάδα δεν έχει χρόνο για πολιτικά πειράματα
Το 2025 δεν είναι 2015. Η χώρα έμαθε τι σημαίνει «πρώτη φορά Αριστερά», πλήρωσε το πείραμα Βαρουφάκη και ξέρει πως όταν οι ιδεοληψίες γίνονται κυβερνητική πολιτική, η οικονομία καταρρέει. Τώρα, σε μια παγκόσμια οικονομία που μπαίνει σε ταραχώδη νερά, αυτό που χρειάζεται είναι σταθερότητα, σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Όχι αγανακτισμένους δραχμιστές.
Κι ενώ η κυβέρνηση εφαρμόζει ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων για να κρατήσει την οικονομία όρθια, οι της αντιπολίτευσης ψάχνουν τρόπο να μοιράσουν μεταξύ τους τις καρέκλες μιας κυβέρνησης που δεν υπάρχει.
Δεν είναι απλά πολιτικά αφελείς. Είναι επικίνδυνοι. Η χώρα χρειάζεται ηγεσία, όχι θάλαμο ψυχιατρικής κλινικής. Και ευτυχώς, οι Έλληνες το ξέρουν.
