Αλήθεια, τώρα, υπάρχει πολίτης σ’ αυτήν τη χώρα -ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων, πλην όσων πιστεύουν στα θαύματα- που παίρνει στα σοβαρά τον Στέφανο Κασσελάκη; Συμπαθής είναι, ευχάριστος φαίνεται για να κάνεις παρέα, κάποιες κυρίες τον βρίσκουν χαριτωμένο, ενώ υπάρχουν και οι πολίτες-«τουρίστες» που τον βλέπουν ως κάτι φολκλόρ. Αλλά ένας πρόεδρος κόμματος και δη της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι… τσολιάς στα ανάκτορα.
Δεν κρίνεται για τους κοιλιακούς του, τις ενδυματολογικές του προτιμήσεις, ούτε για τον τρόπο που βγάζει βόλτα το σκυλάκι του, αλλά για το περιεχόμενο της σκέψης του και κατ’ επέκταση τις λέξεις που χρησιμοποιεί για να περιγράψει αυτά που σκέφτεται καθώς και για τη συγκρότηση του χαρακτήρα του. Ειδικά το τελευταίο, μια και αυτό αποτελεί βασικό κριτήριο στον δείκτη αξιοπιστίας, έστω κι αν παραβλέψουμε την εμφανή λεξιπενία που τον διακρίνει, αποδεικνύει την ορθότητα της επιλογής που έγινε στο πρόσωπό του από τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ:
Πράγματι είναι ο κατάλληλος πρόεδρος στο κατάλληλο κόμμα, αλλά είναι εντελώς ακατάλληλος για μια κοινωνία που μετά κόπων και βασάνων απαλλάχθηκε από τις αρρωστημένες νοοτροπίες και αντιλήψεις της πρώτης φοράς αριστεράς. Αυτό το μοντέλο ηγεσίας τούς εκφράζει: μεγειά τους και χαρά τους, να τον χαίρονται και να τον καμαρώνουν. Να τον ακούνε να εκστομίζει δηλητηριώδη υπονοούμενα κατά του πρωθυπουργού, να βρίζει την παράταξη που έφερε τη δημοκρατία στη χώρα και εξασφάλισε την ασφάλεια και τη σταθερότητά της εντάσσοντάς τη στην ευρωπαϊκή οικογένεια και να ενθουσιάζονται.
Δικαίωμά τους, δικός τους είναι, ή νομίζουν ότι είναι, αλλά η Ελλάδα δεν είναι δική τους. Προφανώς δεν υποτιμούμε τον Στέφανο Κασσελάκη, όχι μόνο γιατί εκφράζει μέσω του ΣΥΡΙΖΑ εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων, αλλά γιατί οι ιδέες του είναι το ίδιο τοξικές και επικίνδυνες για τη δημοκρατία όσο και των συντρόφων του που, αντιγράφοντας πρακτικές Μαδούρο, ήθελαν την Ελλάδα να γίνει Βενεζουέλα.
Και όσοι θεωρούν ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κομίζει το «νέο» και το «ανανεωμένο», ας διαβάσουν προσεκτικά την ομιλία του κατά την παρουσίαση των 42 υποψηφίων ευρωβουλευτών. Θα διαπιστώσουν πολλές ομοιότητες στη σκέψη και στην εκφορά του λόγου με έναν άλλον «αυτοδημιούργητο» που υποτίθεται ότι τα βάζει με το κατεστημένο όντας ο ίδιος κατεστημένο και εμφανίζεται ως αντισυστημικός εντός συστήματος: Τον Ντόναλντ Τραμπ. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να υποτιμάται ο Στέφανος Κασσελάκης. Όχι γιατί έχει ικανότητες, αλλά επειδή ακριβώς είναι ικανός για όλα!
