Η πρόσφατη συμφωνία ειρήνης μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας έχει μετατραπεί σε κεντρικό πυλώνα της πολιτικής επικοινωνίας του Ντόναλντ Τραμπ. Η ομάδα του αξιοποιεί αυτή τη διπλωματική επιτυχία για να ενισχύσει την εικόνα του ως «προέδρου της ειρήνης», σε ευθεία αντίθεση με τις πολεμοχαρείς πολιτικές που αποδίδονται σε πολιτικούς αντιπάλους του «συστήματος», το οποίο εχθρεύεται ο Τραμπ – και το κίνημα MAGA. Αυτή η στρατηγική έχει στόχο να πείσει το εκλογικό κοινό ότι η ηγεσία του Τραμπ φέρνει σταθερότητα και αποφεύγει καταστροφικές συγκρούσεις, αυτό δηλαδή που είχε υποσχεθεί προεκλογικά.
Το αφήγημα του Τραμπ παρουσιάζει τη συμφωνία ως απόδειξη της ικανότητάς του να προωθεί τη διπλωματία αντί της στρατιωτικής εμπλοκής. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του, ο Τραμπ είχε προτάξει τη φιλοσοφία «America First», αποφεύγοντας νέες πολεμικές εμπλοκές. Η ειρήνευση στον Καύκασο, ακόμα κι αν δεν προήλθε απευθείας από τις ΗΠΑ, εντάσσεται σε αυτό το αφήγημα, καθώςη ομάδα του υποστηρίζει ότι η διεθνής επιρροή του συνέβαλε στη διευκόλυνσή της. Αυτό ενισχύει την εικόνα του ως ηγέτη που μπορεί να διαχειριστεί πολύπλοκες γεωπολιτικές κρίσεις χωρίς να καταφεύγει σε βία.
Η αρχική αντίθεση με τον βομβαρδισμό του Ιράν είναι σημαντική για τον Τραμπ, καθώς η κίνηση αυτή (ο βομβαρδισμός του Ιράν), αν και μεμονωμένη ενέργεια, αντέβαινε στο αφήγημά του. Ετσι, χρειαζόταν κάτι για να δείξει πως συνεχίζει στον δρόμο της αποκλιμάκωσης και της ειρήνης. Αυτή η ρητορική απευθύνεται ιδιαίτερα σε ψηφοφόρους που είναι κουρασμένοι από τις παρατεταμένες στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ σε άλλες περιοχές.
Επιπλέον, η εικόνα του «προέδρου της ειρήνης» βοηθά τον Τραμπ να διευρύνει την απήχησή του, προσελκύοντας μετριοπαθείς ψηφοφόρους που προτιμούν τη σταθερότητα έναντι της στρατιωτικής επιθετικότητας. Επίσης, η συμφωνία Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας, αν και περιφερειακή, χρησιμοποιείται ως παράδειγμα της ικανότητάς του να επηρεάζει θετικά τη διεθνή σκηνή. Με τις ενδιάμεσες εκλογές να πλησιάζουν, η ομάδα Τραμπ προωθεί την εικόνα αυτή ώστε να ενισχύσει τη θέση του, και αυτή του κόμματος, στο εκλογικό κοινό της βάσης τους που πληγώθηκε και από τη βομβιστική επίθεση στο Ιράν, αλλά κυρίως από τον τρόπο χειρισμού της λίστας Επσταϊν.
