Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά ένας πράσινος ΣΥΡΙΖΑ, είναι στην κυριολεξία… ένας ΣΥΡΙΖΑ. Όσα υποστηρίζει ο Νίκος Ανδρουλάκης, όσα δηλώνει σε συνεντεύξεις και ομιλίες είναι ουσιαστικά μια αντιγραφή των όσων ο Αλέξης Τσίπρας –και για το μικρό διάστημα που ακολούθησε ο Στέφανος Κασσελάκης– χάραξαν ως πολιτική τακτική.
Η καταστροφολογία μπαίνει στην προμετωπίδα της Χαριλάου Τρικούπη και ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίζεται να αναζητεί… νεοαγανακτισμένους για να μετατραπεί στον εκφραστή της οργής και της αγανάκτησης προκειμένου να έχει την τύχη του Αλέξη Τσίπρα και ν΄ ανέβει στην καρέκλα της εξουσίας.
Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη δηλώνει πως θέλει να εκφράσει την αγανάκτηση των πολιτών. Δεν το κρύβει. Και στην επιχειρηματολογία του βάζει λέξεις–κλειδιά. Λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ με μεγάλη ευκολία, όπως για παράδειγμα «ελίτ», «συμφέροντα», «διαπλοκή» από τη μια πλευρά και «κατάρρευση», «αγωνία», «κοινωνία» που, σύμφωνα με τον Νίκο Ανδρουλάκη, «δεν αντέχει». Και φυσικά «αλαζονεία».
Το παραμύθι του Αλέξη Τσίπρα και στη συνέχεια του Στέφανου Κασσελάκη μετατρέπεται σε πολιτικό λόγο για τον Νίκο Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ. Από κοντά υποσχέσεις και ένα νέο «λεφτά υπάρχουν» με μειώσεις ΦΠΑ, αυξήσεις σε όλους, προσλήψεις για όλους μέσα από ένα λεφτόδεντρο που πλέον βρίσκεται στην αυλή της Χαριλάου Τρικούπη.
Υπάρχει βέβαια ένα ερώτημα για ορισμένους που βρέθηκαν μετά τις εσωκομματικές εκλογές σε ηγετικές θέσεις δίπλα στον Νίκο Ανδρουλάκη κατά πόσο συμμερίζονται αυτήν τη λογική. Αυτό όμως μένει να το απαντήσουν οι ίδιοι και οι ίδιες. Από εκεί και πέρα, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να δημιουργεί τις δικές του αυταπάτες που στο τέλος όμως είναι ταυτόσημες με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Εμφανίζεται επίσης να έχει πάρει το ίδιο μαγικό ραβδί των λύσεων.
