Διαβάζω ότι τα 25 εκατ. ευρώ από δικαιώματα ρύπων του Ταμείου Απανθρακοποίησης που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός από τη Νάξο «οφείλονται σε κυρίαρχο βαθμό στον Νίκο Ανδρουλάκη», διότι η νομοθετική πρόβλεψη προέκυψε χάρη σε τροπολογία που κατάθεσε το 2015 ως ευρωβουλευτής, την οποία και συνυπέγραψαν ευρωβουλευτές από τη ΝΔ και από ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τις ίδιες διαρροές, αρχικά θεσμοθετήθηκε στην Ευρωβουλή προβλέποντας αλλαγή των όρων υπαγωγής των χωρών στην ευρωπαϊκή χρηματοδότηση με ευνοϊκό τρόπο για την Ελλάδα και στη συνέχεια αντισταθμίστηκε στο αρμόδιο Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ με 25 εκατ. ευρώ.
Κατ’ αρχάς, όντως το 2015 ο Ανδρουλάκης και λοιποί ευρωβουλευτές κατέθεσαν τροπολογία στο άρθρο 10 της Οδηγίας 2003/87/ΕΚ της 13ης Οκτωβρίου 2003 σχετικά «με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Ενωσης και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου». Ωστόσο, από το 2015 έως σήμερα, το περιβόητο άρθρο 10 τροποποιήθηκε άλλες δύο φορές (μία το 2018 και μία το 2023) με πρωτοβουλίες άλλων ευρωβουλευτών. Και το καλύτερο απ’ όλα; Το άρθρο 10 της Οδηγίας, όπως ισχύει μετά τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις του, εισήχθη στην ελληνική έννομη τάξη με το άρθρο 22 της υπ’ αριθμ. ΥΠΕΝ/ΔΚΑΠΑ/86227/2245 Κοινής Υπουργικής Απόφασης (Β’ 4674) τον Αύγουστο του 2024!
Συνεπώς, είναι το λιγότερο αφελές να ισχυριστεί κάποιος ότι τα δικαιώματα ρύπων είναι «έργο Ανδρουλάκη», μιας και χρειάστηκαν σθεναρή πολιτική βούληση και εκτεταμένες νομοθετικές επεμβάσεις στο ευρωπαϊκό και εθνικό θεσμικό πλαίσιο για να φτάσουμε στο σήμερα.
