Την περασμένη Δευτέρα, το ντοκιμαντέρ «Σκοτεινή δεκαετία 1964-1974» του Αλέξη Παπαχελά ολοκλήρωσε τον κύκλο του στον ΣΚΑΪ. Τα έξι επεισόδια κατάφεραν να παρουσιάσουν με σαφήνεια και αντικειμενική ματιά τα γεγονότα της πιο ταραγμένης δεκαετίας της ελληνικής ιστορίας.
Το τελευταίο επεισόδιο φώτισε το άγνωστο παρασκήνιο του Ιουλίου του 1974 που άλλαξε την ιστορία της Ελλάδας και της Κύπρου. Για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση ακούστηκαν οι διάλογοι του δικτάτορα Δημήτριου Ιωαννίδη, των στρατιωτικών και των πολιτικών της χουντικής κυβέρνησης ενώ εξελισσόταν ο πρώτος Αττίλας.
Ποιο είναι το σύντομο συμπέρασμα; Οπως είχαμε υποψιαστεί, οι πραξικοπηματίες, στην πραγματικότητα ήταν ένας συρφετός από γελοία ανθρωπάκια, που ούτε περίπτερο σε μικρό χωριό δεν μπορούσαν να διοικήσουν. Την πιο δύσκολη ώρα –που υποτίθεται ότι ένας στρατιωτικός προετοιμάζεται και εκπαιδεύεται μια ζωή ολόκληρη– οι τύποι παρέλυσαν και έγιναν έρμαιο της δράσης εξωγενών παραγόντων (εν πολλοίς άγνωστων ακόμη και σήμερα) και δεν μπόρεσαν να πάρουν ούτε μία σωστή απόφαση για το εθνικό συμφέρον και το εθνόσημο που –υποτίθεται– είχαν ορκιστεί να υπηρετούν «μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός τους». Οι υπηρεσίες πληροφοριών έβλεπαν τις προετοιμασίες των Τούρκων για την απόβαση στην Κύπρο και εκείνοι ούτε που κατανοούσαν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Αποκορύφωμα; Ο δικτάτορας Ιωαννίδης πήρε δεκαήμερη άδεια την παραμονή της εισβολής «για να πάει σπίτι του να ξεκουραστεί», σημαίνοντας το τέλος του «κραταιού καθεστώτος», το οποίο τελικά κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος!
Γελοίοι άνθρωποι, γελοίοι και οι νοσταλγοί τους.
