Είναι προφανές ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στερείται των απαιτούμενων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων για ηγέτη ενός κόμματος εξουσίας, γιατί διαφορετικά, εφόσον διέθετε αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν θα αντιδρούσε ως κομματάρχης στην ευκαιρία που του έδωσε ο πρωθυπουργός, με αφορμή την αναθεώρηση του συντάγματος, να διαχωρίσει το ΠΑΣΟΚ τη θέση του από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά και την Πλεύση Ελευθερίας.
Η άρνηση του Νίκου Ανδρουλάκη να αναλάβει τις ευθύνες που απορρέουν από τον θεσμικό του ρόλο –εν προκειμένω να συζητήσει και να καταθέσει τις προτάσεις του κόμματός του– σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με το αφήγημα της αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Από την αντίδρασή του να χαρακτηρίσει «παζάρια» τη συζήτηση των υπό αναθεώρηση άρθρων συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πέραν του δομικού χαρακτήρα της αντιπολιτευτικής τακτικής του, θεωρεί ότι η ακραία ρητορική που έχει υιοθετήσει μιμούμενος τον Αλέξη Τσίπρα θα αποτελέσει οδικό χάρτη για την επιστροφή των πασοκογενών ψηφοφόρων από τον πολυδιασπασμένο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, με κλισέ της δεκαετίας του ’80 (π.χ., «εμπορευματοποίηση της παιδείας»), επιχειρεί να εμφανιστεί επικεφαλής ενός συνασπισμού του ριζοσπαστικού σοσιαλισμού με πυλώνα το υπό μετάβαση στον «Κορμπινισμό» ΠΑΣΟΚ.
