ουμερτά (η) κώδικας σιωπής που ακολουθείται από μέλη εγκληματικών οργανώσεων «όσου υφίστατι η ουμερτά ου κατηγορούμηνους δεν πρόκειτη να ανοίξει του στόμα του, κύριε διοικητά»
Ανίκανος να παίξει μπαλίτσα
Πολλοί γέλασαν ακούγοντας τον Νίκο τον Ανδρουλάκη, καθώς μιλούσε με τον συνήθη δυναμισμό του στη Βουλή, να λέει «και στην υπόθεση αυτή, κύριοι συνάδελφοι, η Νέα Δημοκρατία κάνει ουμερτά» και αμέσως μετά –ακόμα πιο δυναμικά– να προσθέτει «κομματική ουμερτά!». Προσωπικά, κι αφού ζητήσω συγγνώμη γιατί κι εγώ γέλασα πολύ, θέλω να διαχωρίσω τη θέση μου και να πω ότι δεν είναι καθόλου σωστό να γελάμε με την ατυχία ενός ανθρώπου που έχει τόσο περιορισμένες μαθησιακές ικανότητες ώστε να μην μπορεί να μάθει ούτε τις λέξεις τις οποίες θέλει να χρησιμοποιήσει για να κάνει εντύπωση. Θυμίζω ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που ενώ πέρασε δέκα χρόνια από τη ζωή του ως ευρωβουλευτής στις Βρυξέλλες, όταν αποπειράται να μιλήσει αγγλικά, κάνει τον Τσίπρα να μοιάζει με απόφοιτο της Οξφόρδης. Εναν άνθρωπο ο οποίος αναφέρεται στη Huawei ως Χουβέι και πιθανότατα να οδηγεί αυτοκίνητο Τουότα με λάστιχα Μιτσελίν. Οπως δεν γελάμε με έναν άνθρωπο που κουτσαίνει, έτσι δεν πρέπει να γελάμε και με τον ηγέτη του Δουδωνή. Βέβαια, από την άλλη, αν ο άνθρωπος που κουτσαίνει επιμένει ότι είναι έτοιμος να παίξει στη Ρεάλ, ίσως το πράγμα κάπως να αλλάζει…
Καιρός ήταν
Το θέμα δεν είναι ότι ο υπουργός Φλωρίδης αντιμετώπισε την αρχηγό του Μπιμπίλα όπως της αξίζει. Το θέμα είναι ότι έπρεπε να έρθει στη ΝΔ κάποιος από το ΠΑΣΟΚ για να ακουστούν όσα έπρεπε να ακουστούν για το ποιόν της Κωνσταντοπούλου επειδή, όπως φαίνεται, οι ορίτζιναλ νεοδημοκράτες έχουν εθιστεί στον φόβο.
Κακό πράγμα η (πολιτική) μοναξιά...
Εκτός από εντάσεις, η προχθεσινή συνεδρίαση στη Βουλή είχε και κάτι ευχάριστο: η μοναξιά του προέδρου της Πολιτικής Ανοιξης, Σαμαρά, και του προέδρου της Συνεταιριστικής Ενωσης Καπνοπαραγωγών Ελλάδος, Καραμανλή, φαίνεται να παίρνει τέλος, αφού επιτέλους τους καλωσόρισε στη μεγάλη παρέα των ομοϊδεατών του ο Κυριάκος ο Βελόπουλος.
Αυτοθυσία
«Γέμισε η Μεσόγειος κορμιά μεταναστών / είναι και οι Ελληνες φονιάδες των λαών», φώναζαν μερικές δεκάδες συμπολίτες που περιέφεραν τη σημαία της Παλαιστίνης στους δρόμους της Αλεξανδρούπολης. Με δεδομένη την εγγύτητα της πόλης τους στην Τουρκία, θέλω να τους συγχαρώ για την αυτοθυσία τους να ζουν ανάμεσα σε φονιάδες την ώρα που θα μπορούσαν να απολαμβάνουν την καλή ζωή ανάμεσα σε Τούρκους ανθρωπιστές.
