Εδώ και περίπου έξι χρόνια –ύστερα από αρκετές εκλογικές διαδικασίες– η μάχη που δίνεται αφορά στη δεύτερη θέση. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης διαγκωνίζονται για το ποιος θα είναι ο καλύτερος… δεύτερος, έστω και δημοσκοπικά, έστω, δηλαδή, για τις «φωτογραφίες» της στιγμής. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φύγει από το σχετικό κάδρο, αλλά το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη εξακολουθεί να παραμένει και ν’ αντιμετωπίζει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Στη Χαριλάου Τρικούπη η ηγετική ομάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια στρατηγική που δεν οδηγεί πουθενά. Θυμίζει αυτόν που προσπαθεί να ρίξει έναν τοίχο χτυπώντας τον με το κεφάλι, οδηγείται στο νοσοκομείο και επανέρχεται εκ νέου χρησιμοποιώντας τον ίδιο τρόπο. Έτσι έχουν ρίξει λευκή πετσέτα και απλώς κάθονται και περιμένουν.
Τι περιμένουν; Μα να «ξεφουσκώσει» η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ακολουθούν δηλαδή την τακτική του «ώριμου φρούτου» για να κερδίσουν και πάλι τη δεύτερη θέση. Διότι τα περί πρωτιάς τα ξεκαθάρισε ο εκπρόσωπος του κόμματος Κώστας Τσουκαλάς, παρά την προσπάθεια που έκανε μετά να τα μαζέψει. Στο ΠΑΣΟΚ δηλαδή περιμένουν να χάσει ποσοστά στις δημοσκοπήσεις ο αντίπαλος, αδυνατώντας να κάνουν κινήσεις για να περάσουν μπροστά και να βρεθούν πάλι –δημοσκοπικά πάντα– στη δεύτερη θέση.
Θέλουν δηλαδή να κερδίσουν πόντους χωρίς κόπο. Χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα. Την ίδια όμως στιγμή γίνονται ουρά της Ζωής Κωνσταντοπούλου ποντάροντας σε ζητήματα που επί της ουσίας πριμοδοτούν την ίδια. Η εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών με τον τρόπο που συνεχίζεται από το κόμμα της –έστω και από σπόντα– αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι χαρακτηριστική.
Για παράδειγμα, η δικογραφία για την τραγωδία των Τεμπών που αφορά στον Κώστα Αχ. Καραμανλή. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει από την πρώτη στιγμή λάβει την απόφαση να ζητήσει σύσταση προανακριτικής για κακούργημα μέσα από μια λογική που δείχνει τις πραγματικές προθέσεις του, δηλαδή τη μετατροπή μιας τραγωδίας σε σόου. Όπως λέει ο ίδιος και η ηγετική ομάδα του, αφού τα υπηρεσιακά στελέχη του υπουργείου Μεταφορών παραπέμπονται για κακούργημα, τότε πρέπει να παραπεμφθεί και ο πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου.
Έτσι απλά, χωρίς πολλά πολλά, με τη λογική ας αποδείξει ότι είναι αθώος, τακτική που ακολουθήθηκε κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ του παραϋπουργείου Δικαιοσύνης που λειτουργούσε εντός του Μαξίμου –σύμφωνα με καταγγελία του τότε αρμόδιου υπουργού Σταύρου Κοντονή– και που είχε στοχεύσει και στελέχη του ΠΑΣΟΚ διασύροντάς τα.
Η ίδια ηγετική ομάδα με επικεφαλής τον Νίκο Ανδρουλάκη εξακολουθεί να κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα και τα αυτιά στα μηνύματα των πολιτών. Εξακολουθεί να πιστεύει –ή θέλει να πιστεύει– πως η δημοσκοπική κατατρακύλα του κόμματος και η ακόμη μεγαλύτερη του προέδρου τους οφείλεται σε ένα αόρατο χέρι –κυβερνητικό φυσικά– που δεν αφήνει να επικοινωνηθεί το μήνυμα, που όμως δεν υπάρχει.
Το γεγονός πως στην καταλληλότητα έχει περάσει τον Νίκο Ανδρουλάκη ο Κυριάκος Βελόπουλος –εκτός από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου– μάλλον δεν σημαίνει τίποτα, ούτε καν το γεγονός πως οι μισοί και πλέον πολίτες που δηλώνουν ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν τον θεωρούν ικανό να διοικήσει τη χώρα…
