Η Υγεία είναι εκ των τομέων που προσδιορίζουν κατά πόσο μια κυβέρνηση επιτυγχάνει στο έργο της. Αφορά όλους –ανεξαρτήτως ηλικίας και εισοδήματος– και ως εκ τούτου βρίσκεται σταθερά στην πρώτη γραμμή και της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στον τομέα αυτόν έχει να επιδείξει έργο. Έριξε βάρος από την πρώτη στιγμή και μετά την πανδημία συνέχισε να επενδύει βάζοντας και ένα μεγάλο πακέτο από το Ταμείο Ανάκαμψης προκειμένου να γίνουν παρεμβάσεις και μεταρρυθμίσεις.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης ως υπουργός Υγείας έχει τρέξει πολύ. Γυρνά τη χώρα, περιοδεύει και επισκέπτεται νοσοκομεία και δομές υγείας. Προχωρά στην ανακαίνιση νοσοκομειακών μονάδων, βγάζει προκηρύξεις για την κάλυψη κενών θέσεων, ενώ ο πρωθυπουργός και συνολικά η κυβέρνηση έχουν λάβει αποφάσεις που υλοποιούνται και συνδέονται άμεσα με το προσωπικό που εργάζεται στην Υγεία.
Δίνονται αυξήσεις και κίνητρα χρηματικά για να στελεχωθούν δομές στην περιφέρεια και ακόμη περισσότερο σε νησιά. Το έργο είναι απτό και μετρήσιμο. Ήδη άλλωστε τα θετικά σχόλια έχουν αρχίσει και κάνουν την εμφάνισή τους για έναν τομέα που μόνιμα βρισκόταν στο στόχαστρο των ίδιων των πολιτών.
Και αυτό ακριβώς είναι που προκαλεί τις αντιδράσεις κομμάτων και επαγγελματιών… συνδικαλιστών. Ναι, είναι έτσι ακριβώς. Προκαλεί αντιδράσεις το γεγονός πως παράγεται έργο. Και πως το έργο αυτό το πιστώνεται ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και φυσικά ο ίδιος ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Για τον λόγο αυτόν το φαινόμενο των συνδικαλιστών και των διαφόρων κομματικών εγκάθετων, που μαζεύονται κάθε φορά προκειμένου να στήσουν μια επικοινωνιακή φιέστα με ύβρεις και απειλές κατά του υπουργού Υγείας, δεν πρέπει να προβληματίζει. Είναι η φυσική αντίδραση ενός συστήματος που από τη μια δεν θέλει ν’ αλλάξει τίποτα –για πολλούς θα λέγαμε λόγους– και από την άλλη θέλει να μπορεί να δικαιολογεί το επάγγελμα του… διαμαρτυρόμενου.
Τραγικές φιγούρες μιας μορφής συνδικαλισμού ξεπερασμένης από την ίδια τη ζωή και «διαμαρτυρόμενοι», που αναρωτιέται κανείς αν αυτό είναι το επάγγελμά τους, εμφανίζονται κάθε φορά για να προπηλακίσουν τον Άδωνι Γεωργιάδη. Και αναζητούν μια αντίδρασή του για να δουλέψουν τη μονταζιέρα που θα κάνει πάρτι στα σόσιαλ μίντια.
Όσο περνά ο καιρός τόσο πιο ξεπερασμένοι εμφανίζονται. Και όσο γίνεται έργο απτό για τους πολίτες-ασθενείς τόσο εκτίθενται. Όχι πως τους ενδιαφέρει, αλλά ενδιαφέρει τον κόσμο να γίνονται προσπάθειες προκειμένου να έχουν τις υπηρεσίες υγείας που οφείλει το κράτος να τους παρέχει. Και αυτό γίνεται…
